Бейіт туралы  ✍️

  Қалың қорым ішінде,(Кім жатқанын кім білсін?)Пәк періште пішінде,Ойнап жүрді бүлдіршін. Көк жусанның түбіне,Көздің жасы тамады, ә...Ағайынның бірі..

Әруақтың көзiнен жарық түтеп,Арандатты ақиқат тамұқты тек.Кең даламды мiсе етпей,Тар тұғырғаТұлғаларды қамады нарық бiтеп.Менiң барым – фәниге күйiк..

Сезіледі бейіттердің тынысы,Аруақтар күбірлесті...Түн іші.Көрден тұрды саудыраған көп сұлба,Қаңқаларға жан біткендей, дұрысы.Түн мазасын алып..

Бейіттен бір самал желп етті,Бұл менің анамның исі ғой,Зарықтым жүгіріп,Жете алмай құладым сүрініп.Жаңағы иіс...Жанымда елжіреп тұр екен,Жалғыз-ақ..

Әке!Мені әлі күтіп жатсың ба,Қабаты қалың қара жердің астында?!Бағынатын баршамыз да пендемізТабынатын Тәңірі деген тақсырға.Дүние – шолақ,Өмір деген..

ІҚиналғанда рухымен жебеген,Сыналғанда қолтығымнан демеген,Әке, сенің бейітіңе кеп тұрмызҰл-қыздарың, келіндерің, немерең.Келіп тұрмыз, ұзақ- ұзақ..

Гүліңмін саған ашылған,Иіскеші, апа, шашымнан.Түйінін салсын бір өлең,Тыңдасаң жылап, күлер ең.Басыңда тұрмын, қасыңда,Түрегел , апа..

Ақ ниетті соңыңа ертегі еттің,Ағажан, неге өмірден ерте кеттің?!Жаным мәңгі аңсар деп сезбедің бе?Сен неге еркелеттің?!Мұңлық-өмір салмақшы мені..

Бейіт жағаласа—әруақ жолы.

Өкпем көп тіріге менің де,Асықпа, ерте ғой тым әлі!Бұл жақта мен бармын, өмірдеБолғайсың өлеңнің шырағы!Кей топас өмірдің мазағыБоп жүріп өсиет..

Келер күндеріміз біз үшін қайтыс болғандардың бейіттерінен гөрі, көбірек күтім күтетін бейкүнə сəбилер тəрізді. 

Алдияр, айтқаныңа сенейін бе?Дем бердің судай сөзбен мерейіме.Қыстақты беремін деп айтқаның рас,Сипатын ол мекеннің етемін паш.Әдейі барып көрдім сол..

Бір ақсақал қартайғанда,Бойдан қуат-әл тайғанда,Өзіне арнап бейіт соқты,Жатайын деп жантайғанда.Бағатұғын бала қайда?Баратұғын пана қайда?Құдай бір..

Опа көрмей өтті ме тірісінде,Шығып қалып тірліктің кірісінде.Кейде аңырап анадай,Кейде сыңсып,Бейіт неге жылайды түн ішінде? Қара жерге денесін..

Сапырған мұхит, теңіздерТопанның қалмыш сарқыны.С. ЖанғабылұлыКетпек болып тәу етіп атты бұрдым,Қапты бір мұң.Қабақты жапты кірбің.Жатты жырдың..

Асқар тау, алып нар тұлғам,Ұланың келді артыңнан.Өмірден мынау өзіңсізӨткізіп уақыт сан жылдар.Осынау кезең ішіндеОралып оңға ісім де,Қол жетті талай..

Күн екіндіден ауа бастаған шақ . Әкемнің айтуымен кешке дейін қой жаюға қамдандым. Қойға мінетін жуас сұр құнанды асықпай ерттеп, маңғаздана басып..

Қан мұздады,Тән сыздады,Тартты кенет бой салғырт.Тарс жабылды:Қиял қақпа,Ой сандық.Кеттің, Тоқай,Өттің, Тоқай,Жүректерде жаңғырып.Еңіреді..

Оқтан, аштық апаттанХалі бітіп қаусаған,Бейбіт күнді аңсаған,Жатыр мүнда қанша жан.Тамырлар қурап тартылып,Шаңға аунап талай бас қалған.Қызыл..

Бейіті Қарақұмда қалған бауырым Гүлсімге...Күліп келіпгүлді еске салдың да,Мәнін таппайМәңгі кетіп қалдың ба?Сенің сәбисаусағыңның дірілі-Бейітіңді..

Құлазитын секілді Тұнай тауы,Ескі қыстау көргенді мұңайтады.Өшкен ошақ,Өлген үй,Тозған мұржаСұрағанға сыздықтап сыр айтады.Білеуленіп булықса..