Индира кереева туралы Өлеңдер ✍️

Таңым атты еркіндікпен.Шат күнім!(Қолындағы бағаламас бақты кім?!)Тағдырымның талайында таңбасы,Тәуелсіздік тәтті ұғым!Қазақпын мен!Төріне түн..

Өкпем көп тіріге менің де,Асықпа, ерте ғой тым әлі!Бұл жақта мен бармын, өмірдеБолғайсың өлеңнің шырағы!Кей топас өмірдің мазағыБоп жүріп өсиет..

Қашаған Күржіманұлының 170 жылдық мерейтойынаҚанатын жайғанда қара түн,«Мен жоқпын. Өлгенмін» демеші...Өйткені жабықсам, баба, тымДемейді Қайыптың..

Түрмей сірі санамдағы түндікті,Мына қақпас жалғаныңа көнем бе?!Өзімізше «Өмір» дейміз тірлікті,Еееей, досым-ау, нағыз өмір – өлеңде!Сандырақ боп елге..

Өлең менен....Мен Өлеңнен тумақ ем,Шерлі шумақ оралғанда ойға әлі;Жирен шашын сілкіп тастап шулы әлем,Жан айқайын есіттірмей-ақ қойғаны...Жазмышыма..

Қырсық тағдыр...Үкімі тым үрейлі:«Кеттім» деген.Өтірік, шыны?! (Мейлі!)...Қолымдағы шақыру қағазы да,«Бүгін оның некелік түні» дейді...Қырсық..

Түннің тағықабағынан мұң есіп,Жұлдыздардың жанарынан нұр өшіп:Мен өзіңді тағы да ойлап отырмын,Сағыныш қой...(Оны өзің де білесің)Сағымдардың..

Жаңалық жоқ...Бәрімен келістім де,Жай өмір таппай қалдым жер үстінде.Сырымды да аша алмай тірі жанға,Мұңымды да шаға алмай мен ешкімге...Бақыт кімде..

Жаңалық жоқ.Сол баяғы сойқан мұң;Жанды, тәнді Һәм сананы улап тұр.– Ал Өлең ше?– Сол Өлеңді қойғанмын,Қыр соңымнан қалмай жүр тек шумақ бір...Өмірге..

Сырласам деп келіп едім таяп мен,ұшып кеттің....Түсінбейсің ғой, әттең...екеуміздің тағдырымыз тым ұқсас,екеумізде ойлар басым,саят кем...Қос бұтағы..

Мен енді жек көремін:Өмірдің сәттерін нұр…Көп мұңға текке менің,Толмас Көк Дәптерім бұл…Мен енді жек көремін!Ұнату?!Ұмыт, Жүрек!Бәріне өкпеледім,Бәрі..

…Жан деп ем…Еркі бар;Ез емес…Мен үшін туылған еркек деп…Ал қазір мен сүйген кез – елес,Өзің кеп Төзімді өртеп кет…Жігіт деп артқан ем үмітті,Жансың..

Сенен күткем…Өрлік пенен Жігерді…Еркің қайда еркектік?!Үнсіз кеттім…Көңіл тағы түнерді…Қалдырмай бәрін өртеп… Күт!Келеді, сірә, бір күні:Мұңайып..

Өмірімде бола берсін қате мың,Өлеңге мен жүрем ылғи бек тойып!…Бір орыстың жалдап жүр ем пәтерін,«Іздрәсті» деп қойып…Сол орысқа намыстанып талай..

«Сен маған керек едің!»…Жанға батты осылай демегенің…Сені сүйген Жүрек пенҚарашықты,Жетер енді…Түсінбе, елемегін!Мінезім бұл жасытса..

Тағы да Түн…Тағы да жауыз сағат…Өлтіреді мақтамен бауыздап-ақ…Бақытымды біреуге бере салып,Тағдырымнан сұраймын қарызға Бақ…Тағы да Түн…Тағы да елес..

Сезіміңіз маған неткен сүйікті еді...Сіз – Күнсіз!Болсам Еңлік биіктегі...Сіз – мендік сырдың кейіпкері,Қайтесіз сүйіп мені...Сөздеріңіз беймәлім күй..

Күлу үшін себеп керек,Көктем сенсіз күрсінтеді.Тағдырымыз бөлек.НегеАңсатумен жүрсің мені?!Сүюіміз бекер біздің!(Ой емес бұл оқыс маған)Тағдырымыз..

Аға...Қарындасыңның сұра жайын...Көздеп жүр ем Арманның құралайын;Сонда бірі демеді, сүйеу болып,Күліп тұрып тілдеді бір ағайын...Бойжеттім..

Бауырым,қанша сүйгенмен,Бұл өмір өтер күйбеңмен...Айқасып ақ пен қарасы,Ақымақ билеп данасын:Тірліктің көшін сүйреумен.Сағың да сынар сансыз тым,Сан..

Тәңірім, қатарымнан не кеміттің?!Жетегінде келемін жегі-үміттің...Туа сала тастанды атандым да,Терезеге телміріп сені күттім...Анашым...Серігі ме..

Тек бақытты тілер едім... Болмайды!Байлық тілей беру – миға қонбайды...Не тілейін, жаным, саған дәл бүгін?Не айтайын...(Болды маған сол қайғы...)Екеу..

Тағы да жүдетіп жүректі,Санамды мазалап құнсыздық.Ұялы телефон шыр етті:Тұтқаны көтердім... ҮНСІЗДІК...Тағы да күрсініс. Апырмай,өмірім шыдар ма..

Жанымды үгітіп,жаралапСенімге түсірме сызат түк!Күдік пен уайымды жағалап,Тағы да бір күнді ұзаттық...Арманым өзіңмен бір, егіз,Өзіңсіз тарылар..

АйыптамайӨзіңсіз Түнді суық,Өткізіп-ақ жатырмын Күнді сұлық......Кірпіктерім айқасып жатқан сәтте,Сен есіме түстің де...Бір күрсініп...Ұйықтап..