Ықылас ожайұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ертегі айтам...Есімі оның «Бақ мекен»,Кімдер ойлап хикаяны тапты екен.Өмір деген өтірік айту,ал соңы:«Әлди-әлди, ақ бөпем...».Қара – тақта,Хан..

IБұл ғұмыр сенікі емес, атаңдікі,Атадан таған тартқан қанның басы.Я обал, я сауап арқалағанТағдырың...Сол екеудің қарымтасы.IIЖазмышты Жаратқанға..

Қару тұр қасқайып...Тіл қатып өткен шақ ізінен.Ағарған шаштардың азабын оқыдымҚанжардың қылпыған жүзінен.* * * Жарқылы жаныңды қақ тілгенҒашықтық –..

Жасқа шылапне марқайтып мың көзді,Бабам тартқанбағытты ұстап бір кезгі.Аяқ асты аспан жаққа аттансам,Айта алмаспынбұл сөзді.Уақыт бітіп...Ұзынымнан..

Сол мезетте... Сен де кеттің, мен де өлдім,Тең жартысын жерге көмдім денемнің.Содан бері сең соққандай сандалып,Жарты жанмен өмір сүріп..

Қызыл тәнің бір ысынар, бір суып,Періштелік бір өлшемге құлшынып.Тұнық ойлау,мөлдір сөйлеу,бұл өзі...ШЫН құдайға құлшылық.Адамзаттық Алланы аңсап..

Ер өтті, ет жүрегін шоқтай қарып,Қаңтардық, қаракөкті қақпайладық.Дауылы қос ішекті керней-керней,Таласбек домбыраға кетті айналып.Тым..

Жан тұншығып, тән есірді, ал бүгін,Айтыңызшы, «ақжүрек» кім, арлы кім?Пайғамбардың рухына боялған,Сенесіз бе, ХӘЛДЕ жатыр бар ғылым.Әттең, шіркін..

«Мұртты құдай», «мұртсыз құдай», «күн құдай»,Мынау елге не боп кеткен құрғыр-ай?Пәни дүние – перғауындар мекені,Қайдасың сен...Рахымды шын ҚҰДАЙ?Ақыл..

Қобыздың қылына қайғымды тұндырып,Тағы да мұң шалдым.Асандай азалы, Қорқыттай қазалыСарқыты ем бір шалдың.Қазақы болмысым, Қайдасың, ұжданым?Құс..

Шіркін-ай! Ойлай беру ойға да ауыр,Ойлантпай ойсыздарды қойды-ау өмір,Кеше менің ішіме торай түнеп,Сол торай доңыз болып шықты бүгін.Содан менің..

Қан-шежіре тамыр тартқан мәңгіге,Біздегі қан –сол ақпарат, сол мүдде.Жеті атаның алғысы мен қарғысы –ПЕШЕНЕМІЗ –Тағдыр деген сол, міне.Ұрпағың мен..

Қоңыр-қоңыр таулардыңҚолтығынан қой өріп,Қоңыр үйдің ішіндеҚоңыр салқын ой өріп,Маңырауық маңдайымОй дүретіп неше мыңЖасыл маңдай қыраттанЖасыл сөз..

Тәңірдің тілі бар...Біз кеттік киелі ілімнен.Сауал көп санаңдасаусақтай бүгілген.Құдайдың бар-жоғыбайқалар кеудеңдеҚандағы ұжданныңҚарасаң нілінен.

Жүрегіңізден жұмақ іздеп ем,Ол тозаққа айналды.Ойыңыз кемел болар деп едім,Ол мазаққа айналды.Көзіңнен жылу күткен ем аңсап,Мен де бір жан ем..

Ыңыранды қобызСүттей шымырлаған үнгеСүңгідім де кеттім.Күндей күркіреген ойдыңКөмбесіне жеттім.Ой іші кеңістік екен –Бағзы бір адамдар көші.Аспаннан..

Жан менен тән өзгергенмен әр күйге,Өмір-өлім тұтас ұғым, әрине.Тірі болу тірлік кешу емес ол,«Өлгендер көп» өмір сүрген пәниде.Келуің мен кетуіңнің..

Табиғат сөйлейді Таңғы шық тілінде.Көкжиек боялғанКөз жастың ніліне.Ал, ажал ақиқат,Келе ғой, арайлым.Оралған денемдіОйыққа жамайын.Талаурап..

Тәнді тастапҰзап шықсам өзімнен,Бостандықты...Сонда ғана сезінем.Қызыл раушан қауызына қонақтап,Қарар ма еді дүниеге бір мезетКөбелектің..

Өзіңнен тыс...болғаннан соң әр ісің,Ішкендейсің делқұлының дәрісін.«Жа-лық-тым» деп айқайласам жапанға,Жаңғырады «Ғажайып» деп дауысым.Селк..

Біздің қоғам борсыған ой, қотыр сөз,Сізде соған шырматылып отырсыз.Мен осындай ойсыздықтан ұшынып,Өзімді өзім өгей халге түсірдім,тамыр біткен..

Бейіттен бір самал желп етті,Бұл менің анамның исі ғой,Зарықтым жүгіріп,Жете алмай құладым сүрініп.Жаңағы иіс...Жанымда елжіреп тұр екен,Жалғыз-ақ..

Еркін ШүкімәнғаCал Біржан, алдыңызда Ақан, міне!Алапат...Қобыз-көмей, аспан-кеуде.Бір дауыл көмекейден көтерілді,«Кетпесін үйді жығып, бақан..

Жалпақ ғаламныңтілер дұғасы – тазалықСалтанат құрса,сананың түсі ағарып.Жалғыз жапырақжұлынса жердің бетінен,Тітіркенеді...Тұтас дүние Қиянатына..

Қызыл жүрек,қан шүмектеп жылашы,Осы ғана...Бұл – деректің расы.Қазақстан – қара мұртты офицер,Ал ақыл-ой –Ақбілектің күнәсі.Осы ғана бұл шындықтың..