Светқали нұржан туралы Өлеңдер ✍️

Өмірзая өлді деп өксіме жел,Таңда қайта ол туады Шолпан болып...Светқали НұржанӨмірзая өксіді...түн егілді...Қара түннен үзе алмай шідерімдіҰмтыламын..

дастанБаяуанияз мырзаңызЕжелден құдай қалаған.Аш-арыққа қараған.Сырлы аяқтың түбіненБал сыпырып жалаған.Қалнияз Шопықұлы.Әл-Қисса"Біссіміллә!" — деп..

Бұл туындының алғашқы сұлбасы, жиырма жылдың ар жағында, 1980-нің жазында қағазға түсіп еді. Уақыт парақтарының арасында ұмыт қалып қойыпты. Жақында..

ПоэмаІ бөлім... Торғай - таң атпайтын шық тыныш сайрап —Бір шері, бір аждаһа тігісті айбат —Зіркілдеп зеңбірек боп Орыс келді,Бір жақта Хиуа тұр..

(Мұстафа Шоқайдың аруағына бағыштадым)Түйе қомын бесік қылып өсіп едім ат жалында,Маң даланың кәрлі қара тауларының шатқалында.Ырылдадым бөлтіріктей..

... Ұшаны көз суырған қиыр дала,Қожасы сол даланың құйын ғана.Алдында айғыр топтың жалғыз желгенСарғасқа тұлпар мінген — Сүйінғара!Сары атқа..

Бейбақ Ақын тар үйінде жатып ап,Тәңіріге жалбарынды.(Ақымақ):"Жерім менен Елімді аман қыла гөр,Тегім менен Ерімді адал қыла гөр.Аққуымды атқыза..

Түзу өлең күтпе, інім, мына менен,Мендегінің барлығы тұман-өлең.Ұшырамау тұманға мүмкін емес,Көзімдегі қап-қара Күнәменен.Ол бір Күнә —тирақтар..

Шаруаның бәрі — шартарап,Күледі Ай маған шалқалап.Көшеде көшіп келемін,Уайым, қайғы арқалап.Қанталап көзі күн кетті,Жұтты оны бұлттар күл бетті.Ерте..

(Оқтың төрткүлінде)Ел құлап жатыр Үстірттен жаңа бауырға,Мезгіл ғой мынау — өзіңді таппай қалатын."Қазанның тары талқаны" — қара дауылдаШаншылып..

А, мына көлденең жатқан қара шың,Бір беті биік Боз Сеңгір.Сол екеуінің арасынБоз атпен түнде кезсең бір...Боз атқа міндім теңселіп,Айшалық..

Сержан ШәкіратқаМаңғыстау, баласы — абыз, даласы — аңыз,Аңыздар арасында адасамыз.Көшірген күй тіліне Тәңір үнінҚаншама Дүрлер өтті..

Қызыл-жасыл лаулаған тоты қырдаІзі қалған жастықтың.Оты — Жырда.Сонда аспанға Жұлдызбен ән жазып ем,Жаз түнінде сен соны оқыдың ба?Жел ыңырсып кейде..

ТемірханғаӘлқисса, аңыз айтады: сонау бір алыс бағзы заманда, мұсылман шеміндегі екінші Пір — Қожа Ахмет Иассауи жатқан Түркістан топырағынан жердің..

Ізбасар ШыртановқаКөне қыстау.Тұр таудың төбесі ұлып...Шәуілдейді ақ күшік, енесі үріп.Елесі ұрып кетті ме бала шақтың,Қалдың, аға, сол жерде неге..

Отман таудың басындаДегелек деген бір құс бар –Аспанда жүріп ысқырсаМың орда жылан басылған.Қашаған.Е, Маңғыстау, солай ма? —Тек мен ғана деуші ем..

Қоп-қою ғып бояп әрбір ДауыстыТүн мен Тылсым, құмырай қауып қауышты.Сүт-айдынның қаймақ-бұлтын ай-тілменМысық-аспан жалап-жалап тауысты.Аққан жұлдыз..

Бабатүкті боз дала,көгесем қыр,Былтырғыдан жусаның неге селдір?..Өзің жайлы мұңым көп көкіректе,Жеңілдер ме біреуі телесем жыр?Көк бұталар көктемде..

1-өлеңНе көрдім бұл өмірден? —Қызық кештім ғайып сән.Мені көрдім жеңілгенЕртесіне айықсам.Сұлу сүйдім ұрланып,Өтті бастан төсек-сын.Білді оны да бұл..

немесе тағы да көне қыстау хақындағы хикаяАт байлаған не бір сой, не бір төреҚазығым бұл...Өмір — жас.Көңіл — көне.Сияқты еді тым..

немесе замана зауалгерлеріне хатСізден маған еш пайда жоқ ей, аға!Аспаным бар — зәру емен саяңа.Жылап келдім, жылап өтем өмірден —Ақсын қаным! Шықсын..

Күні кеше гулеп кетті астана —Өсек десе жан кіреді, ә, тасқа да..."Үлкен кісі сыйлық беріп шақырса,Анау ақын бармай қапты,Масқара!""Шыныменен бармай..

Көз көгермей жүрсем де, сөзге де ермей,Сүре алмадым ғұмырды өзгелердей.Айды арылтып тастаппын, жыл жеңілтіп,Тейім жұмсақ болса да тезге..

Мынау кеңсе қай кеңсе —мәрмәр кеңсе,Енгізбейтін есігі аңғалды өлсе.Кеңселердің желкесі күжіреймек —Кер Заман мен шерлі адам кермар келсе.Жорға ғой..

Сабыр Адайға1-хат"...Қош айтам саған. Бақұл бол! —Мен өлем, досым! —Көр бар дейді ғой далада өлікке тегін.Мұқағали мен Жұмекен, Төлеген қосынҚұлатқан..