Рахат қосбармақ өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ауылым Сыңғырлаудың бөктерінде,Раңы ырғалатын көктемінде.Баялыш, жыңғыл тұнған байтағым-ай,Боз жусан бой түзеген тептерінде.Ауылым Сыңғырлаудың..

Адырнадан бабам оқ атқан жері,Ақ отаудан анам от жаққан жері.Атамекен Бейнеуден атқа мінгенАдайымның нешебір ақтаңгері.Армандаған ақ таңы атқан..

Шұбалған жол – шумақ-шумақ жіп сынды,Айпара-тау – айырға артқан жүк сынды.Көз ұшында көлбеңдейді көп түйе,Тыраң-соқпақ төзіміңді тықсырды.«Жібек..

Пай-пай, шіркін! Мынау қырдың жатысын-ай шәниіп,Етек-жең кең ерке ұлдай далиып.«Тауларменен таласамын» дейді ме,Асқар шыңға қол соза ма..

Қалықтап Қайып зарлық салған әні,Шарықтап шағыл құмда жол қалады.Таңдайы кеберсіген бір аймақ бар,Табаны тарландардың сол болады.Боздайды бозөкпе-жел..

Амал күні қазағым көріседі,Көрісу, бұл – көненің желісі еді.«Жасың құтты болсын!» деп жамырасып,Ақ ниетпен адал қол беріседі.Көріседі – «Көңілдер..

Астамсынған көңілімен адам-пенде аспанды да тез көрген,Алла берген «Ал, шүкір!» мен қанағатқа тояттамас кез-келген.Ақиқаттың ақыр түбі шың басына..

Илаһи жырлар – жүректен, Ислам – оған таразы.Уа, иманын әркез ту еткенИманалының Шабазы.Селкеу түсірмей сенімге,Шиеленген түйінді шешкен жан.Ақын боп..

Жарық жұлдыз жарқ етеді де, сөнеді,Пенде үшін ғұмыр қысқа, себебі.Жақсы адамдар жан-жағына тек қанаШұғыласын шашу үшін келеді.Ақ Сәкең де мынау қысқа..

(Табылды Досымовтың қазасына)«Табыл өлді» дегенше, «дарын өлді» десеңші,«Асқар тауың құлады, алып өлді» десеңші.«Сабалы көл сарқылып, сарқырама..

Қазақтың қасиетті қара шалы,Даланың сырын ұққан дана шалы.Мысымен мықтыларды ықтыратын,Сұсымен асқақтатып аласаны.Жақсының қасиетіне шек..

Текті жыры жалын боп жағылатын,Тереңінен тарихтың табылатын.Әруағың бір аунап жатқан шығар,Ақындардың атасы Абыл ақын!Ақ дария-жыр болып..

Маңқыстау – майлы қиян, кең түбегім,Сен десе, семсер-жырмен серпілемін.Намысын таптатпаған нар ұлдарың,Найзамен түртіп ашып ел..

«Қаңтардың шілдесі» күйіп тұр,Кеудеде запыран күйік тұр.Қан жұтқан қараша қамығып,Ызасын ішіне жиып тұр.Биліктің ойында – бүлік тұр,Мысқылдап..

Бұл неткен күн, неткен күн?!Бұзылып, шырқым кеткен күн.Бұлағайдың күні бұрқырап,Бұлт құрсаған көктен күн.Бұғалық салып, бұлқынтып,Бұздай әскер жеткен..

Ұйғыр қыз гөзал жазсаң, «шер» дейді екен,Шерлі жас көзден шықпай, сенбейді екен.Беу, мынау безбүйрек шәр бетін бұрып,Мұңлығым, бізді де бір көрмей ме..

Үрімжі – үлкен қала, үлкен арман,Бұлт болып боз мұнары бүрке қалған.Көшесі – сапырылысқан қара қытай,Көрінбес көңілдегі күлтелі арман.Беу, мұнда..

Жаралдың мұнша неге делдуана боп?!Жалғанды жалғыз басқан сен ғана боп;Мақтанып: «Менің жалғыз ұлым бар, ал, -Дедің-ау, - мына сенде ер бала..

Екі жұтыр ағам бар –Елді адастырған надандар.Ақылдан, сірә, кембағалАлды-артын ойлап, бағамдар.Бірі – сақал, бірі – мұрт,Бірі – мақау, бірі –..

«Шөліркеп, шарап ішсең, данамен іш,Немесе гүл майысқан баламен іш. Аздап іш,Анда-санда тығылып іш,Мас болмай, мылжың болмай, шамамен іш».(Омар..

Балгерден де басы айналып, шошымай,Талай тағдыр талқан болды босына-ай!Құмырсқадай құжынайтын құшнаштыңҚара жұртқа тіккен қара..

Адам-Ата Сафи – Хауа АнаныңҰрпақтары,Уақыттың тап амалын!Мұндар шайтан,Мұратыңа жеттің бе,Қабыл орған кезде Абыл тамағын?!Сайқал малғұн,Сақылдап сен..

«Біздің ауылдың шалдары –Шетінен текті, шешен кіл.Кім сенеді «Алдары –Ақиқат соты» десем бір?!Біздің ауылдың шалдарыЖағалай жалтақ боп алған.Бас иесі..

Өкіндім кейде өлгім кеп,«Өмірге неге келдім?!» деп.«Өзі қып-қысқа ғұмырдыӨлеңге неге бердім?!» деп.Дүние деген – қу арман,Дүдәмал күйден құралған.Қу..

Арда едім – адамзатқа бағынбаған,Алақан жайып, жанға жалынбаған.Тілімді кесіп алар болса-дағы,Тірлікте тірі жанға жағынбаған.Азғантай несібем мен..