Шабаз иманалиев туралы Өлеңдер ✍️

Илаһи жырлар – жүректен, Ислам – оған таразы.Уа, иманын әркез ту еткенИманалының Шабазы.Селкеу түсірмей сенімге,Шиеленген түйінді шешкен жан.Ақын боп..

Ғасырым менің,Сілкінтіп өткен жер-көкті.Ғұмырымның алпыс жылы сенде өтті.Етігімен су кешіп,Талай ұрпағың ер жетті.Қанменен, терменЫп-ыстық қылып..

Өзгеден озып шыққан дара шыңым,Жер шарын сыйғызған ғой қарашығың.Жетпістің асуына шыққан күнің –Тойы ғой бүкіл қазақ баласының.Хабар ап отырасың..

Бұл жақтан таң көруші ем арайлаған,Тап бүгін түн-түнекте бар айналам.Сыңарынан айырылған құстай болып,Сайкомым жоқ, Шетпеге қалай барам?!

Өзгелерді қулықпенен ұтқасын,Сезінді өзін дүниенің ұстағандай тұтқасын.Біліп жүр ме екен, япырай,Арамдықтың араны жұтпасын?!.

Кейбіреуге билік берсең, желдей есіп кетеді,Жердегілерді ұмытып, аспанға «көшіп» кетеді:Көңілінде – атылған зымырандай,Өмірінде – татыған запырандай.

Ұқпасқа айтқан сөздерім –Талайсыз менің кездерім.Бақытсыз менің кездерім –Ақылын тыңдау езбенің.

Атыңды қойдым Еркебұлан деп,Далада жортқан табиғат ұлы құлан деп.Жүргейсің кейін мінәжат етіп, пір тұтып,Атамның аты Бұлан үшін ұран деп.

Мен – Тараспын!Атымды Ағам қойған,Жан азығын толғанып алам ойдан.Жаман болып жүрмеспін бұл өмірде,Ағам – ұстаз «жақсы» деп баға қойған.Мен –..

Мен тойыныппын,Тәкаппарлыққа бой ұрыппын.Су қосқан сүттей едім,Айран боп қойылыппын.Айраны шалап болар,Байлығы аз-ақ болар.Құдайын ұмытқанныңБасына..

Боласың демесе де бір жан маған,Ұғыңдар, арманым көп гүл жармаған.Сондықтан ойға келіп небір өлең,Өзімше толқып, кейде тебіренем.Ал бірақ шықпай..

Күй келмей көңіліме жарасарлық,Қалыпты ақ арманым аласарып.Өзіңсің жазылмайтын мәңгіліккеКетті ғой қара көзің жара салып.Талдырып өзің үшін..

Қарт емен бұтағымен көгереді,Жаратқан одан артық не береді?!Жылқышылар қосында жатқан АтаСағыныпты бүршігі – немерені.Тап сол күні қара аспан..

Жандармыз ғой табиғат құлынындай,Қалғандармыз алтынның сынығындай.Өлең бізді барады қылғындырып,Тырп еткізбес жылқышы құрығындай.Шындық үшін ұшардай..

«Анам» деп те айта алмай,«Әкем» деп те айта алмай,Қырыққа жақын келдім мен,Жақсылықтарыңды қайтармай.Кейде бір жұмсақ төсектеҰйықтамай шығып..

Сақтай алмас барлығы – жан жиылып,Мен өлермін миыма қан құйылып.Достарға да, туысқа сәлем айтпай,Жүре берем сол күнде жанды қиып!Жанды қиып, кетермін..

Асылхан Көпенұлы Самратов,Астанадан бір шықты аңыратып.Кімге тастап кетті екен, япырмай-ау,Алатау, Алматыны қаңыратып?!

немесе үлгілі өмір туралы сөзАпа,Біз үйренген әріпсіз, Кішкене бойлы алыпсыз.Қанатында жылдардыңСексенге келіп қалыпсыз.Мұқалмас, тозбас..

Сабыр болып туғанша жүйкеңді жеп,Күріш болып тусаңшы икемдірек.Жап-жалаңаш жүрекке не тимейді,Ренжіме әлдене сүйкенді деп.Ақылсыз боп тумайды ақын..

Көп көрдім дүниенің жалғандығын,Бетсіздің бұйырмасты алғандығын.Әйтеуір аулақ жүрдім арсыздардан,Кеудемде таза болды арман, мұңым.

Жер кең ғой қайда жүрсе зиялыға,Жел берген, қанат берген қиялыңа;Сағыныштың қабыл ап шақырғанын,Тартып кетсем деп едім Миялыға.

Айналаңда баршылық арлы адамдар,Өмірі қиянатқа бармағандар.Арсыздар, арлы жанды қорламаңдар!Кемеңгерді өзінен кем көредіБилігі үлкен, ақылға жарлы..

Айдынның беті ақ көбік,Жинаған, сірә, кім қайдан?Толқынға толқын шап беріп,Басталып кетті бір майдан.Қақ айырып көкті бір,Найзағай шығып от..

Жұмагелді Рақышұлы!Келеді жайсаң жанға түр-түсіңіз,Жанарда жайнап, қайнап тұр күшіңіз.40-50 – азаматтың қыран жасы,Қыран жас – құтты болсын қырық..

Амансың ба!Шабаз деген шал ағаң,Өзің жаққа қараған.Уәдеңді көп күттім,Екі ай асты шамадан.