Ертіс туралы Өлеңдер ✍️

Кемелер тоқтап, дегдігенҚайраңға якорь лақтырды.Ерке Ертіс балық-ерніменСүйеді шөп-шөп ақ түнді.Жағадан жарқыл ұсынып,Жұлдызды қала жайнайды.Ай..

Ертіс жатыр арнасында шымырлап,Жел кезеді маңайымда сыбырлап.Дөң үстінде төмен төніп мен тұрмын,Көкірегімде күмбірлейді тың ырғақ.Кейде толқын..

(Толғау)Қайран да менің Ертісім!Анамдай болған аймақ ең,«Құлын да ембес » жайлау ең.Қасиетіңнің құтында,Ақбұрқақ болған жұтыңда,Қысыңда бие байлап..

Сең сынды...Ертіс асты сабасынан,Бас көтеріп,кәрлі қыс,борасыннан.Көктме кеп,Жауқазын жаудырады,Аралдағы ақ қайың арасынан.Күреңітіп аспанның..

Отырдың аяғыңды суға малып,Жанында Ертiс жатты шулап ағып.Мен саған сыр ашпадым, тiс жармадым,Болмаса қарағаным құр қадалып.Мен сонда есiме алдым..

Ертіске қарай асығады Үлбі,Әлдебір сырды жасырады Үлбі,Қадым заманнан... бағзы уақыттанЕртіс-жігітке ғашық әлі Үлбі.Тентек Ертіске телміреді..

Ертістің бойы ертегі ме еді,Жезтырнағы бар жез жүрек.Үрейлі күйді шертеді желіСұмдық бар жалғыз көзді деп.Толықсып тоғай тербелер баяуШайылып тәні..

Жел билейді мың бұрала,Бұлтқа кірген күнді қара...Күллі әлемнің аясындаҮндемейді Үлбі ғана.Үнсіз, тілсіз Үлбі ағады –Сырына тек түн қанады.Аспандағы..

Мың толқын бір толқынның ырқыменен,Ақ Ертіс алқын-жұлқын күркіреген.Түбінде төңкеріліп жатыр аспан,Ап-анық ай, жұлдызы, бұлтыменен.Айдынды кеме..

Құшақта мені, кəрі Ертіс,Толқының тұңғыш орасын.Бойыңа біткен өрен күшМаған да біраз тарасын.Бір кезде Шоқан, СəкендіОсылай құшқан боларсың.Өздерің..

Қанатым қабат қайрылып, Қасірет-қайғы төнер тұс, Қапыда қалдым айрылып, Қарындасым қайда, Қара Ертіс?Балапандарын шайқаған Қайрылып ұшып келер құс...

Қара Ертіс, саған қайранмын: қайрылып артқа қарамай, қақтығып келіп қарадай, қаймығу білмес баладай, қойып бір кеттің Зайсанға қоңырқай тартқан..

Қадірін, қасиетін ұққан жастан,Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.Армысың, аялы ел, саялы жер,Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.Есіркер ескі..

Күз келіп қалғаны ма шыныменен,Үлгеріп қыс та келер мұныменен.Ерланым үрпек басты балалармен,Ойнаушы ең жар жағалап күніменен.Достарың жиналатын бәрі..

Арнасында арыған құр сүлдері,батты маған Ертістің күрсінгені.Суы келер сирақтан – кел, түс бәрің,тоқтап қалар сықылды Ертіс-тамыр,менің ғана жүрегім..

Қалбаның қойнында Ертіс гүрілдейді,Айдында ай сәулесі дірілдейді..Терең сай қолат-қойнау қорымдағыЗираттан аруақтар күбірлейді...Жеңіс пен жеңілістің..

Асау Ертістей тасыған,Жалғанды жарып өткім келеді,Халқымды сипап басымнан,Тірлігін жарық еткім келеді.Алтайдың шығып шыңына,көгіне қолды созғым..

Көктемнің көгілдір, Кеші еді көңіл жыр, Көбелек қуған жер – Келемін туған жер,Ертісімді аралап, Думанды бар алап.Жорғалап толқыны, Балықтың..

Жағасында қалықтап қыран, Даласында тебіскен құлан. Ұлы тауда ұлары шулап, Киігі жортқан Ертіс пен Қыран. Қайырмасы:Тұлпарлардың дүбірі қалған..

Мен өмірге келген жер, Ертіс бойы – Қарғатал. Айтад бəрін көргендер, Аппақ ана, қара шал. Болған десед бір қызық, Құй сен оған, құй сенбе! Оның өзі..

Бабалардың жолдасы, Көне көздей сезінем.Өзендердің қолбасы, Сəлем Ертіс шежірем.Сенен ырыс тасылған, Жүздір дəуір кемесін.Жұлдыздарың шашылған, Сапар..

«Ай көрдім, аман көрдім, Баяғыдай заман көрдім. Ескі айым, есірке, Жаңа айым, жарылқа!..»Қызарақтап жанған айғаДұға қылдым осылай.Он бесінен толған..

Біз тұрмыз Семей-Ертіс жағасында,Көк орман махаббаттың даласында.Ертісті жағалады ұшар әнімҚалықтап Семейімнің қаласында.Біз тұрмыз Семей-Ертіс..

Ертiс бол да, Есiл бол.Ел ұнатқан шешiм бол.Екпiндете соқпасаң,Бастап жүрсiң несiн қол?Өзен бол да, теңiз бол.Жалқы бол да, егiз бол.Бiр аяғың сегiз..

Алтайдың Тарбағатай тұғырындай,Бұлақтың мамырдағы тұнығындай.Қара Ертіс,Қайран Ертіс сылаңдайдыСұлудың толқынданған бұрымындай.Сайраны сарыбелдің..