Бəйтік дүйсебаев туралы Өлеңдер ✍️

1Қара жүрген, хан жүрген, Қара жолда мін бар ма? Қара өлеңге сап жүрген, Қазағымда мұң бар ма? Қара тұлпар, қан жирен, Тақымында тұрғанда; Қара тауға..

Ақаралдай ақ көңіл, Тауларымдай салмақты. Өнер қуған бапкер ұл, Халқына қандай ардақты. Жəнібектей шіреніп, Тартпаса да садақты; Тұрғыға Тəкең..

Əйел деген əн-өлең, Нəзіктік пен сұлулық. Əйел болмаса əлемнен, Қашар еді-ау жылулық. Əйел деген елге ибаң, Тұнып тұрған ар-ұят. Ұят тұрған жерде..

Ай... ай... ай.Ал, жамағат тыңдаңыз, Думан-сауық іздеген. Айтылады термеміз, Толғаулы тоқсан тілменен. Өткенді еске түсірсем, Тотықұстай түрленем...

Əулие бастауым-ай, Ақ малта тастарың-ай. Апамның құрт езетін, (Секілді астауындай) (2 рет) Сенде өскен мал-басым-ай, Өмірдің жалғасындай. Көктемгі..

Асу-асу белдерден, Аса бір шапқан тұлпарым. Еңку-еңку жерлерден, Жасауыл тапқан сұңқарым. Өлкесінен өлеңнің, Ғашық еткен іңкəрім. Маңғаз аға..

Даңғаза қаладан да қалжырадым, Аңсадым əсем үнін домбыраның. Кетерме ем жүрісті атпен жолға шығып, Қазақтың шырқай-шырқай халық əнін. Па, шіркін.....

Ақын едім əнге құмар, жыр құмар, Аз ба əлемде мен іздеген бұлбұлдар. Аңсап келдім тамылжыған əніңді, Сейілсын деп басымдағы сұр мұнар...

Тауға еркелеп асыр салған алтын бұлағым, Аялдашы, сағындым ғой қансын құмарым.Мөлдіріңнен алтын нілін емірене жұтайын, Қызғанбасын ақ қайыңдар, жасыл..

Көктемнің көгілдір, Кеші еді көңіл жыр, Көбелек қуған жер – Келемін туған жер,Ертісімді аралап, Думанды бар алап.Жорғалап толқыны, Балықтың..

Есіңде бар ма, Паналап талға, Тұрғанбыз бей уақта. Кештетіп барып, Қараймын налып. Кеттің-ау сəулем, қай жаққа.Қайырмасы: Уағда қайда, серт қайда..

Ана жатыр емделіп, бала жатыр, Бастарына түскендей заманақыр. Таңдайына сырқаттың су тамызып, Ақ халатты періште қарап жатыр. Қайырмасы:Аяқ жеңіл..

Ақ босағаны айшықтап жайған ірге, Қуанышта, қайғыда болған бірге. Тумаса да туыстай болып кеткен, Көршілердей (жанашыр қайда бізге) (2..

Жұпар иісің самалыңмен тараған, Сар қымызың сапырылған дарадан.Егізтөбе, Сұлушоқың шұрайлы, Қаршығатас желкесінен қараған.Қайырмасы:Торғайтым, менің..

Аяғымды қажатып алтыныңа, Өскен едім сары жон салқыныңда. Ағажайдың елітіп əуеніне, Нажағайдың елітіп жарқылына. Қайырмасы:Бабамның қонысын-ай..

Кім бізді екі айырсын, Неге үйге бір келмейсің. Сағындым, екі арысым, Бір жерде жүргендейсің. Қараймын тербетіле, Аққумен бірсіңдер ме? Мəдідей жер..

Балапанын ұшырған қияларға, Мектеп – анаӨзіңдей ұя бар ма? Сен болмасаң сананың шамы жанып, Сансыз бұлақ теңізге құя алар ма. Қайырмасы:Алдымызда..

Туған жерім, мекенім – Бурылтоғай, Асыр салған еркең ем бұрын талай. Ата қоныс, айдарлы алтын бесік, Бір көруге зар болып жүрмін шалғай. Жаз жайлауым..

Есімде əлі жасыл бақ, Бұлақтың өрім жағасы. Екеумізді қасына ап, Еңкейген өрік ағашы. Қайырмасы:Сондағы сұлу сүт бейнең, Басқа бір жанға бітпейді...

Нəзік əнің аспан шарлап асқақтап, Жүрегіме кеткендей бір шоқ тастап.Тебіреніп менің өтті-ау қиялым, Шыға келді-ау пəк сезімнен..

Қанатысың жиенім, нағашыңның, Дəнекері екі ауыл арасының, жиенжан. «Қырық серкеш» қырқадан маңырайды, Сағындырмай келсеңші қарашығым, жиенжан...

Мөлдірім, немеремсің мөлдіреген, Тұмарғып тағайыншы мен бір өлең.Қыранның толқынына шомылдырып, Жағада əжең отыр елжіреген.Қайырмасы: А... а... а.....

Жеңгейжан, ризамын, сүтті көңлің, Анамды өз анаңдай күттің менің.Əкемнің жағасына кір жолатпай, Атандың ауылдасқа құтты келін.Қайырмасы:Аяулы асыл..

Ақ қайың, қуанамын жасылдансаң, Жамылып жасыл желек қасыңа алсаң.Жиылып қыз-бозбала айлы кеште, Тебеміз бұтағыңда алтыбақан.Қайырмасы: Туған елде..

Қайда жүрсе халықтың қамын жеген, Қормал аға – ақ айдын, ағынды өзен. Əділеттің жығылмас туын ұстап, (Ой-пікірің ешкімге) (2 рет) бағынды емен...