Үлбі туралы Өлеңдер ✍️

Үлбі ағады баяу ғана үлбіреп,Жағасында терек біткен тұр жүдеп.Өмір де өтер баяу-баяу осылай –Сезеді ғой, сезеді ғой сұм жүрек...Көктемі өтіп, жазы..

Жалғыз дауыс дегенім – менің үнім...ЕсенғалиЖырым менің жатырқап бұл қаланы,Өзегіне дарытты кіл наланы.Толқынына өксігім оратылыпҮнсіз ғана үлбіреп..

Жел билейді мың бұрала,Бұлтқа кірген күнді қара...Күллі әлемнің аясындаҮндемейді Үлбі ғана.Үнсіз, тілсіз Үлбі ағады –Сырына тек түн қанады.Аспандағы..

Бiр ерекше ұшқын ойнап көзiнде,Толқындардың тулап жатқан кезiнде –Беу, құдiрет,Су да адам секiлдi,Берiледi теңдесi жоқ сезiмге.Текке өтiп жатпағандай..

Үлбi, сенiң жағаңдаҮлбiредi Үрбала.Тауып айтып табандаКүлдiредi бiр бала.Күле-күле қыз балаЖылап қалар сыңайлы.Жұбататын бiз ғана – Ұмытпаған..

«Үлбi деген – ҮлбiрегенҮздiккен үн – Жүз бiр өлең…Үлбi деген – Үлгiлеген,Үрiккен үн,Құрғыр өлең…Үлбi өзенiм,Үлбi өзенiм,Өттiң асып бiр кезеңiн..