Серік тұрғынбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

...Бағзы заман.Байтақ елде бір МансапСайран салып,Сән-салтанат құрған шақ...Соған бәрі жегіліпті құл болып,Тек сонікі – жемісті өлке, гүлді алқап.Тек..

Жауып тұрса қасіреттің жаңбыры,Секілді ол да табиғаттың жарлығы.Бес күйеуге шыққан әйел-ананыңЖүрегімді мазалайды тағдыры.Амал бар ма?!.Азап-ажал бас..

...Өр ақын өрекпиді,Долданады,Долданып, қалам ұшын қолға алады.Тізімнен тінтіп жүріп тауып алдыӘкесі қолқалаған сол баланы.Сол бала,Ауыр-ауыр ой..

Емес ол алған беттен тайынатын,Өлеңі ел-жұртына жайып атын.Қасқайып кабинетте отыр бүгінҚаскелең военкомы – Тайыр ақын.Қаламын қайта-қайта қолға..

Көненің көрінеді өзі асылдай.Көненің көрінеді сөзі асылдай.Жасырын жылдар бойы жер астында,Жатыпты бір бұлақтың көзі ашылмай.Сала алмай сайран белде..

Сенің бүгін несібеңді кем қылмас,Қан майданнанҚайтпай қойған өндір жас.Сен – елімнің жығылмаған туысың,Сен – әкесің,Сен – ағасың,Сен –..

Ескерткішін көріп тұрып Мұхтардың,Естен кетпес бір нәрсені ұққанмын.Елі сүйсе, құламайды асқар тау,Елі сүйсе, батпайды екен шыққан Күн.Ескерткішін..

Нұрекем, сені айтқанда еңіредік,Ажалға жан емес ең жеңілерлік.Торғайда өзің басқан әр топырақӘманда жатады екен тебіреніп.Әуелден адам едің арыны..

Ең соңғы аңы Аралдың – Маңыраған маралмын.Аңыраған қалпымдаАйдалада қалармын.Енді қашан АралдыңМөлдіріне қанармын?Жас орнына қан ақтыЖалт-жұлт еткен..

Шаңқылдаған шағаламын,Теңіз бойын жағаладым.Су орнына құмға батып,Қанатымды сабаладым.Шаңқылдаған шағаламын,Теңіз төсін сағаладым.Айдынымнан..

Ақ сүтімді омырауымнан ағызып,Көздің жасын көкірегіме тамызып.Айдалада, қарағым,Аңыраған анамын.Ашық аспан заманында,Айдың, Күннің аманындаҚайғы..

Өткен күнді Енді қайтып қоштар кім?!Қызығына түстім әбден жоспардың.Көз боядық, сөз боядық ұрандап,Асуларын алу үшін асқардың.Билігі бар кісі болса..

Жапа шеккен бір теңіз айдалада,Кейістікті әкелер кейде адамға.Айықпайтын бір дертке айналдың ба,Емі-домы табылмас – бейдауаға!Әншейінде шешенмін..

Адам!Адам бәріне сен кінәлі,Көп қой сенде мансап пен шен құмары.Алқам-салқам куә боп Арал жатырБолмасын деп бұл сұмдық ендігәрі.Мен де,Сен де..

Дүниені жапқанда қараңғылық,Мазалайды түсіме Арал кіріп.Не жаздым деп қараймын айналама,Көңілімде жоқ қылау, арам қылық.Бермеген соң не қажет өмір..

Айрылған дала бейбақ Балқашынан,Жағалау,Жасыл белес,Жартасынан.Түскен бір сергелдеңге серідеймін,Көз жазып ойда жоқта қалқашынан.Залымның,Занталақтың..

Арал мен Балқаш арасы – Көзімнің ағы-қарасы.Жабырқау – жадау жанымныңЖазылмай жатқан жарасы.Арал мен Балқаш арасы,Қазақтың байтақ даласы.Кеулеген..

Көрікті ғып жаратқанКөк шыршадай құздағы...Ханның өзін қаратқанҚарауылдың қыздары.Туған-туыс, бауырдыңТал бесігі – ел іші.Қыздары көп ауылдыңАз..

Есімде...Бәрі есімде,Қарындас-құрбы,Сыйлы аға.Боранды түннің кешіндеБарғаным бір күн Қимаға.Жалаңаш талдар,Селт етпей,Жарқабақтарға жармасқан.Өзеннің..

Көне Торғай – Көн боп қатқан тулақтай.Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,«Азаттығың орнаған соң – болды!» – депЖатып алдың қаннен-қапер тіл..

Кеңейіп қара шаңырақ,Сарыарқа сайран – сары бел.Қозы мен қойдай жамырап,Қосылып жатыр қалың ел.Алатау, Қаратауларым,Көкшетау, Қараөткелдерім.Қосылды..

Төзе білген қайғыға,Төгіп көзден жас талай...Торғай кірді қойныңа,Құшағыңды аш, Қостанай!Түсінбейді тірілер,Тартсын мейлі ғасыр күй...Торғай деген –..

Туып-өскен жерімніңӨзенісің, Өлкейік.Көзіме ыстық көріндің,Көз алдымда көркейіп.Жағалауды кеземін,Бір қасиет бар мұнда.Бөлек-бөлек өзеніңБөлек-бөлек..

Аймағыңды араладым атпенен,Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.Бала шақта бауырыңда..

Жағасын жалатқан зерменен,Толқынын жұпар жел тербеген,Құшағын құмарлық кернеген,Аспаны астасқан жермененМен мұндай ғаламат көрмеп ем,Сол енді...Сен..