Бел туралы Өлеңдер ✍️

Баурап алар сендегі тәтті иіс,Құлпынайдай тартады ерке сылқым.Үзілердей белдерің сондай нәзік,Ұшып кетем аспанға қанша тырыс. Құлпынайдың дәміндей..

Белімді шешем, беліңді шешем,Қандырып алғаш шөлімді, көшем.Көшкем де қонғам,Қонғам да тоңғам.От іздеп тағы... Кешеді, кешкен!От іздеп отыз барамын..

Бізді қимай көк жусанды,бетегелі бел тұрды,Алтын кірпік, ару өзің,Алты алашта айтулы.Тас бұлақтың сылдырындайсағынамын дауысыңды,Сенен аумай сәуле..

Жолымен өттік біздер талай белдің,Сол еңбек қажетіне жарай ма елдің.Аяулым көріп сенің суретіңді,Көз алмай қарай бердім, қарай бердім!Бейнеңе қарап..

Тау мен тасқа жасырып сақтағаның,Жазасынан аман қап ақ-қараның,Туған ел, Амандығың жырлағанда,Сүгірдің өзі екен деп жалт қарадың.Түсіңе тізбектелген..

Белді бекем бекініп,Парызын кім өтесе,Айтса, бірақ, өтірік,Азабы оның екі есе.Көздеріне шел тұрып,Құлақтарын бітесе,Толтыра алмас кемтігін,Азабы оның..

Сағындым қоңыр белді сағым жапқан,Гөй-гөйді бозторғайы қабындатқан.Мас қылып ермен, жусан буынды алса,Мұңыңды қу медиен қалыңдатқан.Не қалды?Төзім де..

Желкілдеді құба бел,Жұпар исі бұрқырап.Қарсы алдымнан шығады ел,Қалың жылқы шұрқырап.Желбірейді желегің,Үлбірейді лала гүл.Сені қуып келемін, Тым..

Бүлтік жанар, бүлкіл бел,Үлпіл ерін.Солай қарап қобызданСілкінер үн.Қорым тастың қолтығынҚытықтайды,Тас бұлақтың құпия күлкілері.

Белінде жүріп биліктің,Білмеймін, әйтеу, сый күттім.Адал ашудың діңкесін құртып,Арам ортада ширықтым.Қара өлең бұған Қасым да,Тағылық көрсе тосын..

Қарағым, қара көзім, құмырсқа бел,Сен маған сәскеде емес, ымыртта кел.Жайланып жағасында қыдырайықЖайлаудың төсіндегі жұмыртқа көл.Кел маған маң..

Асқаржан! Сен көңілге баладайсың,Сен 60-та дегенге қарамаймын.Мен үшін көз алдымда құлындайсың,Ақпейіл көңілді қалай алалаймын.Әкеңіз, Наз-ағамыз..

Бесік көрдім, белге шықтым,Есік көрдім, төрге шықтым,Осы күні жүр деймісіңҚоңылтаяқ етік киіп,Жалаңаяқ қар кешіп кім?!Құлазытқан бір қауымды,Көрдім..

Сықыр-сықыр төсек сабап белімен,Ұл сұрамай пұл сұрайтын көкке ұлып.Сайтандар жүр саясаттың желімен Қолтық терін кептіріп...Бəрі ақылды бір-біріндеп..

Сарғайған сары күзде кимешегі, – (Əлдене кеудесіне түйді есебі)Терідей тұз себілген теңбілденіп,Бүкір бел бұйығы бір күй кешеді.Қара жел қалтаңдатқан..

Тоғай тозып, реңi қашқан белдiң,Тұпнұсқасы секiлдi аспан көлдiң.Сарт-сұрт соғып тұр есiк қабырғаны,Ит қуғандай екпiнмен ашқан желдiң.Қызылқанат..

Жаны нəзік, сызба бел, сезімі ілме,Ұқсай-тұғын қырмызы өзі гүлге, – Прометей сияқты аспан жақтан,От ұрлаған қыз көрдім көзі күлме.Мысалы, жүзі жылы..

Елі үшін белі талмай арқалап құт,келеді нөсер тілеп жарқабақ бұлт...Бұл көктем жылдағыдан кеш келсе де,қарап жүр көзін қолмен қалқалап жұрт.Қуатты..

Күн астындагүлдер өскен белде өстім,Күн астындасамал өскен белде өстім.Қысқа өмірдемына қысқа өмірде,мәңгілікпенкелер менің белдескім....Бір кеткен..

Мықтымсынып буынғанмен белді бізкөктем кетті,жазым кетті,келді күз.Бұрын қызды мақтап қана жазушы ек,даттап қана жыр жазамыз енді біз.Қасарысып көбі..

Үнсіз ғалам. Үнсіз жатқан құба бел...Қайғы – шерді жүрегімнен жұла гөр...Сеніменен алыстатқан сол күнге,Табиғаттың тылсым күші куәгер...О..

Жебесін атқан алысқа,Ер бар ма елге сыймаған.Алпысқа келген арысқаЕлбасы қылыш сыйлаған.Ер жігіт азап шегерде,Бекіне түскен құрыштай.Жалғандық көрсең..

Ауылым көшіп барады ылай көлге-ай!Шағи бешпет жарасар қынай белге, нәзік бел.Кеткенде жерің шалғай-ей, жан сәулем-ай!Көздің жасын көл қылып жылай..

Жатыр едім көгалда пішен шауып,Су болды ақ көйлегім жаңбыр жауып.Қайырмасы:Аулың сенің белде еді,Шай көйлегің бүрмелі.Айтарыңды айтып қал,Отырмын ғой..

Қолыңдағы сақина қалайы ма,Жаман жүрмес жақсының маңайына.Ақ саусақ, қыпша бел,Солқылдар соқса жел.Сөзіңе сөз орнымен келгеніңде,Сөйлеместен өзіңе..