Рең туралы Өлеңдер ✍️

Шытқыл мұң сыздатып ауаны,Саулайды сұмдықтың сауалы.Сарқылып сабыры санамның,Көзіме көлеңке жауады.Көлеңке жалғыз көз, мұрны имек,Қойныма тығады..

Әйелдердің көп қой, көп-ақ талғамы,Алтын, гауһар, маржан тағу арманы,Әсемдікке кейбір әуес әйелдіңДүниенің жылтырақта жалғаны.Әйелдердің және көп қой..

Қарамай қара барқын рең басқа,Күз келіп қалыпты-ау күрең қасқа.Жаз деген желең кеуде желік керіп,Елемей о шіркінді жүр ем баста.Күп-күлгін ақтаңдақты..

Тоғай тозып, реңi қашқан белдiң,Тұпнұсқасы секiлдi аспан көлдiң.Сарт-сұрт соғып тұр есiк қабырғаны,Ит қуғандай екпiнмен ашқан желдiң.Қызылқанат..

Жеген жұтаң-жабыңқы көзді реңі,Ауыр өте ауылға кез бір еді.Жапырақтар көңілсіз сыбырласқан,Күздің лебін салқындау сездіреді.Өмір сырын ұқтырған..

Сары жазда қарауытып реңім,Өңірде ұшан қыдырып мен жүремін.Оң жыланның терісіндей түледі,Күн сәулесі жалын шарпып білегім.Оқ жыландай сүйреңдесе..

Күннен-күнге қабаржып күз реңі,Көк жүзіне тырналар тізіледі.Ақ қайыңның тәнінен талмаусырап,Сарғаймаған жапырақ үзіледі.Ызғардың да ықтырып ығыр..