Бақыт беделханұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Армысың, алқалы елім ардақтаған, Арқаңда қанат қағып, самғап барам.Арыдап мүшел жаста топқа түссем, Жар болар, жақын келіп, əруақ маған. Ұлы Жүз –..

Түседі менің əлі, əлі есіме,Бақытқа толы бал күнім.Бала боп еріп дала көшінеАға боп кеткен тағдырым.Түседі менің əлі əлі есіме...Жылап та қалған əр..

Ай-қанатымды сілккенменМұңымды қозғап мына түн.Кірпігімменен кілттенген,Жүрегім боздап шығатын.Қауырсын-жұлдыз қара түн,Айымды көкте қалықтат.Қанатым..

«Жоғалдыжыл, жоғалды ай, жоғалды күн...»Бұлдырайды соңымда сонарлы күн.Ішім жылап отырмын соған бүгін.Оларға жасады екен обалды кім?Оралмастай етті..

IЖұлдыз-түкті, арғымақ-түн, ай-төбел, Қанжығаңда қайғым кетіп барады. Қанды-сия қаламымды қайта бер, Жазылмаған тағдыр кетіп барады.Жұпар – Аллам..

І... Ақын еді. Жетпеді шын арманға ол, Шырғалаңға сап қойды шұбалған жол.Сол жолда солқылдатып сом жүрегін, Күрсініспен күрмеді соңғы..

Ұйыстық, ұйпаландық,Жіберді бұрқаған бұлт;Қыздарын – шеге-тұяқ,Ұлдарын – құл-табан ғып.Ал, содан соң,Жеті түннің аспанынан,Жеті қат жер..

Елден ерек жұрттан бөлек шеткері,Қожырайған қоржын тамда беттегі,Бір дəруіш ғұмыр кешіп жататын,Күні, үні иығында кетпені....Диқан емес терлеп егін..

Сенбі күні серт бұзылу – Ықылым емес, ықылық атқан қоғамнан бергі ауыру. Шемен байлап, жинау екен жүрекке дерт, жаныңа у!Табанақы, маңдай терден..

Оңаша отау, менің анамды жылатпаңдаршы.... құлатпаңдаршы ордамды.Жеті қазынам мен жеті атам бар ғой,Ойрандамаңдар ол маңды!Кей-і-н... өздерің өтер..

Кіре ме деп жүргенде енді есіміз,Дөңгелемей қойды ғой өрге ісіміз.Екеуміз қара өлеңнің құрбандығы,Кешегі Мұқаңдардың жерлесіміз...Ақиқатты аңсаумен..

Жиырмадан асқанында-ақ елді ойлап,Отызында орда бұзған оғланым.«Тəуекел!» деп, намысыңмен бел байлап,Бел мен белбеу сынға түсті... Қорғадың!Қырығыңда..

Адамдар-ай.., адамдар-ай.., адамдар...!Өксік толы өтті қанша замандар!.Сендер дүние-құл пендесіңдер.....Біздер – Көкжалмыз ғой, не амал бар?!.Мен..

Көктегі жердің көлеңкесінің, Жатқанда төсі жайылып. Ақ сүтін түнде емем төсінің, Төгеді нұрын Ай иіп.Санамды жұтқан қараңғылықтан, Ақтықты солай..

Жүрегі жұмбақ – жаумаған ақ ұлпа қардай,Тау қызын көргем,(Жасаған, Тəңір-Хақ-Аллай-ай!)Жыр оқып тұрды ол, мақпалдай мамық демменен....Қар жауып..

Сүргін жолда сүріндім,Алдады арман бекер.Мен де қырық құбылдым,Құбылып жалған да өтер.Қу құлқынның құлы боп,Мен кімге құрық салдым.Жаны ашыған бірі..

«Отпен ойнап жүрсің...» деп, наз қылдың ба,Жоқ, əлде, шыныменен жазғырдың ба?Уақыт түгіл, ол жақта мұршаңда жоқ,Отпен ойнап алмасаң аз күн..

Арманымнан адастырдың деп,Тағдырыммен таластырдың деп,Таусылтып, тарықтырдың деп,Жанымды жабықтырдың деп,Жүрекке жұп болып жүріп,...жалықтырдың..

Қабағыңа мен сенің қарай бердім,Қараған сайын мұңға қамай бердің.Шыға алмай қапастанШашыңдай шатасқанҚайғыңды тарай бердім.Осылай мұң шағысып..

Ырысымды жолдан іздеп жүрген ем,Томалақтан – тойдан іздеп жүрген ем.Ойнақтаған ойдан іздеп жүрген ем,Кей сəттері «ойнап» іздеп жүрген ем.Өзі ақылды..

Айзадаға, сосын Айға бір қарап,Заман жайлы ойлар жанды тырналап.Дырдай өлең жазам деп ем жүрегім,Асқазанға бір-ақ түсті сырғанап.Айзадаға, сосын Айға..

Сенің жаныңды сезінгенімде, Аяулы күнде көктеген. Қаяу салардай кез ілгенімде, Менсіз күніңді жек көрем.Менменшіл деме, сенсіз өмірім, Менің де..

Бағынбайды деп ешқашан ақылға жүрек,Ақындар от боп жанады лапылдап, үдеп.Аспандап кетіп, содан соң, адамзат жайлыОйлар айтады, бəрібір ақылдары..

Құзырымнан қашқандай құтым, бағым,Қу ағаштай өртендім, бытырладым.Не болғанын білмеймін, содан кейін,Кетірдім-ау тірліктің бүкіл мəнін.Тас түнекпен..

Қызылтөбе басында бар Тəңір-гүл, Тамырында тау жайлаған жұпары. Топырағында сан ғасырлық қаным жүр, Қасиетті мекенімнің құты, əрі...Тəңір-гүлі..