Алмахан мұхаметқалиқызы туралы Өлеңдер ✍️

Алакөл жақты бетке алып,Отырмын жалғыз шет қалып.Көлімнің асау толқыныҚуыршағымды кетті алып.Қайырмасы:Аңсатып мені қыз-ғұмыр,Жалғасын тапты..

Айналдық шаңырақтың иесінен,Дәл бүгін айдарыңнан күй есілген.Оң аяқ, ақ ниетпен келін болып,Аттаған ақ босаға киесімен.Қайырмасы:Жұбайлар әні..

Ақ ниет, ақ бата тергенКөршіңе орын бер төрден.Күндіз-түн көріп жүрсін депТәңірім тарту ғып берген.Қуаныш, мұңымыз бірге,Көтерер жүгіміз..

Қызым – гүлім тамашалы,Әр қылығың жарасады.Мінездерің аумай қалғанАнасының бала шағы.Қызғалдағым – гүлім менің,Еркеледің, күлімдедің.Түздің гүлі..

Ақ бата беріп жолыма,Ұшырдың мені ұядан.Бауырлар ерткен соңымаҰямды қалай қия алам?!Аялап баққан анашым,Сәби боп саған қаламын. Әкенің орны..

Еркелеу етіп сені елің,Домбыра жырға бөледі.Ерітіп жанды әуенің,«Сәби де болғың» келеді.Қарқара жүрек сыр бермей,Тәңірдің сыйы жүргендей.Мұқағалидың..

Ертістің бойын жайлаған,Жағаңда елің қайнаған.Шектеліп жатқан екі елменСемейім – сенің бай далаң.Батырдың елі – бұл өлке,Ақынның елі – бұл өлке.Тіл..

Алтын ұяңнан алыстап кетіп барасың,Аялап күткен көзімнің ақ пен қарасы.Тағдырдың заңы жат жұртқа жазса, не шара,Қыз болып тудың, ұлға бергісіз..

Қараөткел керуен жолын басып өткен,Кейiннен Ақмола боп аты жеткен.Аққайрақ тастан салған бiр ескерткiш,Қазақтың бiр батыры қапы кеткен.Самғап ән..

Күншығыс мұхит асқан жапон сәлемiнБiр сұлу Токиодан шашына орап әкелiп тұр.Ал, елiм!Маңдайына сакура гүл тағылған жапон қызы..

IСарыарқа – сайын жолдың ғасыр кешкен нар ошағы,Өткелiм тоғыз жолдың торабына жол ашады.Ертiстiң сыр құлатып, сырғып аққан сыңқылыменЖағада ерке..

Көптен бері көңіл аңсап шөлдеген,Жылдар салып кездесу бұл елменен.Армансыз-ақ аралауға келіп емАйқыш-ұйқыш балалық із, жолменен.Есіме алып ең қызықты..

Мен өзiмдi өзгеше күйге бөлеп,Ешкiмнiң еншісiне тимеген ем.Бiр ашуға берiлсем, жанып түсем,О, құдiрет, мен неткен күйгелек ем?Қайшы тiрлiк таусылған..

О, ғашық әлем!Мен саған келiп тұрмын.Ненi ұқпадым? Бiлмеймiн ненi ұқтырдың?Мезгiлсiз есiгiңнен шығарып сап,Мүлде басқа әлемге елiттiрдiң.О, ғашық..

Ақын әлем астында бiр түндiктiң,Жанарлардың сұғына сыр сүңгiттiм.Қаншама өлең жазылмай жайрап жаттыЖастығымның астында, түн-тiрлiктiң.Мен емес бейқам..

Орамды ойларды орып орақ қалам,Қашан маза береді тағат маған?Соқыр сенім қамшылап төзімімді,Сіз отырған есікті сан аттағам.Бір күндік қуанышым қонақ..

(Адай Зейноллаұлына)Сіз мені сөгесіз-ау, сөкпе мені,Бұл ақын бұғалықты жек көреді.Айта алмай мұңын қамап жырларына,Ақын деген осылай текке өледі.Ақын..

Ғашықсыз ғасыр ушығып,Күйгелек көңiл бүр шығып.Ирең де ирең тағдыр-ай,Күйбең де күйбең тiршiлiк.Жүректiң сүйген адамынЖатырқап жүрсең, о да..

Ақындық күй!Ақын тiрлiк!Мен сен үшiн ауылдан бездiм,Кiсiкиiктей жападан-жалғыз күй кешiп.Даланы кездiм,Қаланы кездiм,Өлең-өнердi тамырға нәр ғып..

Өгей шеше секiлдi жақтырмаған,Тағдыр менi қай жаққа лақтырмаған?Пешенелес таланттар iзiмененМен де жүрдiм. Соңымда қақ құрғаған.Шағаласы шулаған..

Қоңыр күз. Менде көңiл-күй қоңыр,Жалған дейтұғын сен бе едiң өмiр?Жетiм қозыдай маңырай берерАқынға бiткен перiште көңiл.Өлеңмен салып тосынға..

Кетіп ең мәңгі жіп үзіп,Келіпсің іздеп бір үзік.Есімді жиып қарап ем,Сезімді көрдім құбыжық.Сонау бір шақты еске алып,Кеткенсің елді бетке..

Астарын айтып ғашықтың,Жасыппын, кейде тасыппын.Аңсарлы дәурен жетелеп,Алакөл жаққа асықтым.Арқалап жүгін ананың,Жарамды жырмен таңамын.Қорқақ..

Анашымның қойнынанЖұлып алған сен едің.Адасқан соң ой қуам,Енді кімге сенемін?!Отқа салдың көніп ем, Суға салдың жеңіп ем.Көнген сайын көметін,Ұқтым..

Селк етіп сезім күмәні,Толқиды төзім тұманы.Тасынып, басылатұғынБәріне сезім кінәлі.Ақылдың – естің тұрағыАдамның оңай жылауы.Тірліктің бастау..