Азап туралы  ✍️

Алтыным! Сенім – жақсы, ал ешкімге сене алмау – азаптың азабы.

Салса да жол жиі азапқа,Қиялдайды екенсің.Жолдасыңды қиянатқаҚия алмайды екенсің. Ақымақ па, ақылды ма,Қалай кейде таңдайсың?!Үйреніскен атыңды..

(1814)Күндейді Жұртқа тіс жармаБілсін тек дана сырыңды.Өлімге ғана құштарғаАрнаймын мадақ жырымды.Ләззатты күңгірт ымырттаНәресте бітер..

Ащы тердің жемісі тәтті болады,Артық ұйқының азабы ащы болады.

Шаршаудың азабын,Торығу дертінде,Елемес болдым ба шынымен бертінде.Еркіне ешкім де бағынбас ертеден,Еркіндік болғанмен ақынның еркінде.Жаныңды..

Сыбағамды сағаттан алып беріп,Сан арнадан, оқиға салып беріп.Қараңғыда көп жалғыз қалдырып ап,Қайратыма қойыпсың, жарық беріп.Жүрсемдағы, жанымның..

Мен азаптың аузындағы шылыммын!Сораптайды құшырланып ол мені.Мен – шығынмын!Шырын мұңға сатылғам,Көк түтін боп тұншықтырам бөлмені.Үнсіздігің сорып..

Аршылмай жүр сезімнің қайнар бұлағы,Жайқалмай жүр жанымның жасыл құрағы,Мазасыз күндер еңсемді тіптен көтертпей,Еркімді билеп, ойымды басып..

Дерт-азабын теңестіріп ләззатқа,Сүйдім, сосын бел байладым қазатқа.Сосын тағы бытырадай бөліндім,Мен осында, армандарым о жақта.Ойларымның басы тағы..

Жадыңда ма,Жалт етіп қарағаным?Қарағаным, таусылып бар амалым.Жанарымнан жарқылы ғайып болған,Жүрегімде сол бейнең, санада мұң.Санада мұң, сарғайған..

Азапсыз мінәжат жетім.Азабы аз, мінәжаты жоқ ой-толғауда қан-сөлсіз.

Тəн азабы ауыр ма, жан азабы? –Осы ой менің жанымды қажағалыжылдар өтті қаншама, бір жауабынтаппай келе жатырмын, ғажабы, əлі.Ерік беріп жандағы..

 Жан дауысы шығып жанымен арпалысып жатқан жас баланың анасы баласы үшін құрақ ұшып, денесі діріл қағып, бей-жай күй кешуде. Ақ кездік ұстаған оташы..

Тап келсе де таланың күллі азапқа,Біткен іске сыншы көп бұл қазақта.Тыныш ұйықтап жатсаңда төсегіңде,Деуі әбден;”анда жат,мұнда жатпа”!Иіс бармай..

Тәннің азабы –Алар мазаны,Ашар аранынТірлік тажалы.Жанның азабы –Қайнар қазаны,Берер жазаны,Фәни тозағы.Тән де тозады,Жан да азады,Шама келер..

Жолдың азабы,Үйдің бейнеті,Елдің мазағыЕткен құрметі,Фәни қызығы,Артқан міндеті,Тірлік шыжығы,Көрген үмбеті,Бір жағы қап-қара,Әппақ бір..

Жапырақтарға жел үзген,Жабырқай қарап қыр жатты.Тiршiлiк атты теңiзден,Iздедiм мұңлы ырғақты.Көлеңкесiнде ер жеттiм,Шифрсыз тоқал тамдардың.О..

Бозала таңнан тұрғызып,Бозбала – Өңкей өрімді.Ниеті жаман,Тіл – бұзық,Бәрінен Сәкен жерінді.Сұстанған – Сұрғылт реңдер,Сідігі шыққан бетінен.– Атады!..

Бұл жалғанның рақат, азабын да,Көрсет Алла мадағын, мазағын да.Білу үшін қадірін жаннатыңның,Жату үшін үн-түнсіз тозағыңда.Азап көрмей, рақат..

Ұйқысыз түн өткеріп азаптанам,Басқадан қажет емес ләззат маған.«Қайғысыз ғазиз жүрек зарламас» деп,Қалайша біліп айтқан қазақ бабам.Жыр қылып..

Жалған сөйлеп азабың да артады,Абыройдан айырылады Ар тағы.Күмілжисің…Көңілдерді жыға алмай,Тек жыр ғана төтесінен тартады.Кейде, тіпті,Көп сөйлейсің..

Мен мынау тамұқтан,шаршаған шабыттан,жарқ етсем деп едім.Бірақта адастым сеннен мен өлеңім.Мен енді жырымның қайғысын арқалап,Жұмбақ бір далаға..

Абақты – азап орны, жайнаған шоқ,Басқаным от сияқты, ішімде дерт.Кіргізген камерына қарап тұрсам,Ішінде менен басқа адам да жоқ.Өнерсіз атқа мініп..

Сеніменен бірге азабым, бірге бағым,Бойыңда тек қауласын күнде жалын.Махаббат деген мынау құдіреттіңҚасиетін құлатып жүрме, жаным.Мен сезімнің..

Тұңғиық көзіңде тұншығып жүрдім қаншама,Бір күйік сезімге құлшынып жүрдім қаншама;Білмеймін өзім деКүрсініп жүрдім қаншама;Саған – рахат, маған азап..