Қадыр әлімқұлов туралы Өлеңдер ✍️

Адам неге адамды алалайды,Бірін бірі сыртынан қаралайды?!Құдайым-ау,Түбіміз бір емес пе,Жарамайды бұнымыз,Жарамайды!Адам неге адамды табалайды,Бірін..

Тістеніп алып,Шыдасам ба екем,Тəңірден төзім сұрасам ба екем?Жаңбырға сіңіп жыласам ба екем,Жұлдызға мініп құласам ба екем...Мəңгіге сонда ұласам ба..

Бар тіршілік бастау алған бұлаң бел,Шаң түсірме сезімге!Пəк махаббат мансұқ еткен жұмақты,Өз жұмбағы – өзінде!Күйбең тірлік көмескілей алмайды,Өртеді..

Кім біледі, оңалам ба,Оңам ба,Оңай емес:Маған,Саған,Оған да!Сөз болып па:– Қатыгездік көрдім, – деу,Қатыгездік қамап алған қоғамда?!Күлге айналып..

Сезгем,Білгем,Содан бірден түсінгем:Ноқталайсың əр еркекті ісінген.Қисыныңның бəрі қате…Сен – ақсың,Əйел болып жаралғаның үшін де!Кезіксең де кімге..

Бір жағынан қарасаң –Кəдімгідей тəп-тəуір;Бір жағынан қарасаң – Əлі күнге тым ауыр.Тырбаңдаған тірлігім.Былай тартсаң – Арба мұң,Былай тартсаң – Өгіз..

Дос іздеймізБөсіп жүріп жан-жақтан,Қас іздеймізКөшіп жүріп қаңбақша.Жауды жасқап,Адал досты тапқаншаТоспайды ғой қысқа ғұмыр шаңдатқан.Сөзің..

Қылыш емес, Қалам алып қолыма,Жырдан шашу шаштым жұрттың жолына.БұрымдайынЖырым ғайып бола ма,Қаптап жатыр,Таптап жатқан оны да,Кейімедім бірақ..

Қорықпа, бауырым, ұрпақтан,Өмірге келген бұрқақта.Жаманы бар да – Жақсы бар,Ақтара салмай сыр сақта.Желіктіріп қоймас-ауСауығар заман..

Тырналар қайтып жатыр мекеніне,Сарғайған сағыныш-күз жетегінде.Ойпыр-ай,Құста да Отан бола ма екен,Жұмыр жер түгел құстар мекені ме?!Қағылған..

Арман ба, Əлде, қиянда,Сағымданған қиял ма?Елім бар ма еңселі,Көрсеткендей ұялмай?!Қиял ма,Əлде, арман ба,Ақиқат па,Жалған ба?Оңаша бір..

Əйелі бар көршімнің қыздай ғана,Өңі – сары,Көздері тұздай ғана.Бір міні жоқ бойында,Тек күлмейді,Не айтсаң да тіксініп,Сыздай қалар.Жүрісі де..

Қаладан қорқам...қорым елестеп, Баладан қорқам...мейірі қатқан. Даладан қорқам... сорым емес пе?!Санадан қорқам...пейілін сатқан... Жүректен..

Ей, Өмір!Шырғалаң сырыңды бүктің бе,Қажеті жоқ маған түктің де!Ендігі еркіңе көнбеймін,Жырыммен жанымды емдеймін.Білемін,Көңіл де желмейді,Себебін..

Күз жаңбыры құйып тұр,Ызғарлы жел...Үдеген.Барша маңай бұйықты,Көңілдер де жүдеген.Қараңызшы анықтап,Жалғыз кемпір қаралы:Қол арбаға табыт сап,Молаға..

Арманымның арғымағы,Ауыздықпен алысқан;Қияметтен қарғыма да,Жаңылма да шабыстан.Қанатың да талған шығар,Тұяғың да тоза ма?!Бəлкім,Ой да жалған..

Алты ай қысы Арқаның,Көрген бір түстей тарқады.Ақтүтек арман...Бар таңым,Мұңға да үміт артамын.Қиюы қашып,Құлазып,Көңілдің қошы жүр азып.Тозады..

Жетелеп желкен-талғамым,Жүректі жасын жалдадым.Сезімдей сырлы жырыммен,Көңілді көктей самғадым.Жырымнан шырақ жағылды,Ысырып тастап сағымды.Үкілеп..

Іздеп едім мен нені,Неге күдік дендеді?!Жоғалттым ба,Таптым ба,Жүріс мынау...Сенделіп?..Ұғу қиын пендені,Төрт құбыла тең бе еді?!Адастым ба,Жеттім..

Жалғыз жұлдыз мұңаяды көкте де,Беу, дүние-ай,Кім қиды оны өкпеге?!Аз күншілік,Алдамшы бұл өмірдің,Аярлығы жоқ деме!Жалғыз шырақ...Жағады əрі..

Қазақ аз емес!Қанаттандырар құштар кем,Қаз болып самғап,Заңғардың жалын ұстар ма ем?!.Тəңірдің өзі,Рухымды сезіп сүйсінсін,Көкті бір тіліп түссем бе..

Қар да жауды толассыз,Ұйытқыды боран да.Ойым да үт-жолақсыз,Мұң-көрпеге оранған.Сенім қанат қақпайды,Үмітімді өшіріп.Арман-ағыс ақпайды,Арнасында..

Аяқ асты келді де,Күз бақтарға шүйілді.Жетекке алған желді де,Қабағы да түюлі.Сан алуан түс астасып,Бəсекеге түскендей.Тұқырғандай басқасын,Сары бояу..

Қазақта ақын жетеді,Сөзімен сана сілкіген.Малынып мұңға етегі,Жеріген жалған күлкіден.Сұлулық қана сертіндей:Істегі,Ойда,Бойдағы.Азаттық жоқ па..

Өмірің не – От-алау,Өлімің не – Түнек түн.Екеуі де қатал-ау,Сол екеуін күзеттім.Бірі – Үміт үзілмес,Бірі – Күдік күйретер.Бір-бірінсіз түзілмес,Бірін..