Серік тұрғынбеков поэмалары туралы Поэмалар ✍️

Жаным безінді,Тәнім сезінді,Халқым, тыңдап қалСоңғы сөзімді:Туым жығылды,Нуым бүлінді.Түрме тұтқыныТүрім бүгінгі.Бермей дерегін,Болмай керегім.Не..

Кесапат,Кердең,Көргенсіз,Қатып бір қалған тас-қына.Сұмырай,Сұп-сұр тергеуші,Сұрақтың алдың астына.– Орысқа болдың отар, – деп, – Сарнаған сенсің о..

Аспанның бұлты сіркіреп,Сездірді барын қатердің.Жиырма бесінші қыркүйек,Ұсталған күні Сәкеннің.Заманда мынау кер кеткен,Ажалын тұрмас кім..

Шықса бір, шіркін,Анық Ер.Арылып мұңнан мың батпан.Құтылды – Қайран,Қалың ел – Қынадай қырған «Қу жақтан».Басылып әлек-әбігер,Арылып дерттен..

Өкініш толы өмірі,Торығып,Толған іші – кек.Көндікпей қойды,Көңілі – «Қызыл ат» болып кісінеп!Беріліп әбден жолына,Болуға дайын құрбаны.Қызыл Ту ұстап..

РахимаАтақты Уәлидей байдың қызы,Ажары – жарқыраған айдың жүзі.Белсеніп «бәлшебекке» білек түріп,Сәкеннің қалып жатыр айбынды ізі.Соңында сала құлаш..

Орынбор,О бастан-ақ біздің қала,Жем болып – Қарғаға да, құзғынға да.Кеңестің кебін киіпҚызыл тулы,Тиген соң,Ел билігі – тізгін жаңа.Білмеймін жас..

Екпіндеп кетіп қапты елден қашық,Аққудай шөлге қонған көлден қашып.Бұл Сәкен ауылына келе жатыр,Бетбақты бір-ақ өтіп белден басып.Өтсе де, сан..

Арқаның Бетбақ деген даласы бар,Ақтаңдақ, боз топырақ, қарашұбар.Бір жылы сол Бетбақты көктей өткен,Қазақтың Сәкен сынды баласы бар.Сол Сәкен келе..

Арқаның бір бөлшегі – Баянауыл,Қашаннан қазақ үшін аяулы ауыл.Бұл дала нұрланады, гүлденеді,Заманы туған кезде таяу дәуір.Қазірдің өзінде де тұр..

Ішке түйіп мол мұңын,Өмір – өлім – екі жол.Өзі оқығанОмбыныңТүрмесінде отыр ол.Лас киім,Кір дене,Қол-аяғы талғандай,Бірте-бірте түрмеге,Бойы үйреніп..

Бозала таңнан тұрғызып,Бозбала – Өңкей өрімді.Ниеті жаман,Тіл – бұзық,Бәрінен Сәкен жерінді.Сұстанған – Сұрғылт реңдер,Сідігі шыққан бетінен.– Атады!..

Ақмола.Сәкен жатыр тас түрмеде.Бағынбай тәртіпке де, дәстүрге де.Қамалын күні бойы қабырғаға,Таланып түні бойы аш бүргеге,Ұрынып ұр да жықтың..

Ақмола.Совдеп.Қызыл үй.Кірпішпен өрген қос қабат.Қоңырқай салқын күзгі күй,Айтатын болсақ нұсқалап:Беріліп айқай-ызыңға,Бірімен-бірі..

Келеді Сарыарқаны Сәкен көктей,Алдында қауіп пенен қатер көптей.Ызыңдап күні бойы ескен желмен,Бір әуен құлағынан қойды кетпей.Бір әуен бірге соғып..

Үдетіп Сарыарқаның сағынышы,Жүрегі келе жатыр алып-ұшып.Кей кезде көлігінен қарғып түсіп,Кәусары қанғаныншаЖата қалып,Даланың бұлағынан қанып..

Аяқтап,Аз оқуын Ақмолада,Аттанды жігіт Сәкен жат қалаға.Омбыда оқитұғын күн туған соң,Қуанбай – Қу жаныңда дәт қала ма?!О, Омбы!Тағдыры ортақ..

Ауылы Иманжүсіп – «Күйгенжарда»,Шарапат-шапағаты тиген жанға.Әуенін әуелетіп ел айтады,Арналған – «Қалқатайға», «Сүйген жарға».Халықтың қиссасындай..

Жетті олар үш күн жүріп Ақмолаға,Шәкіртке бұдан артық бақ бола ма?Әкесі ақ Сәкенін ертіп алып,Түскенде қызыл іңір – тап қонаға.Тағы да түсті үйіне..

Тәй-тәй басып,Қаз-қаз тұрып,Талпынады – Сәдуақас.Талаптанып,Қанат қағып,Шарқ ұрады – Сәдуақас.Ұясында,Қия-шыңға,Ұмтылады – Сәдуақас.Тұрмай үйде,Ән..

Әуелден жыр құшағы,Ән қойнауы,Атақты Ескененің хан жайлауы.Ғажап қой – Бұл араның бұлағы да,Тіліңе татып қалсаң – балдай демі.Бұл күнде жатар дейсің..

Айту қиын маған мұның жайын да,Ей, оқушым, өзің біліп пайымда.Он жеті адам атылғалы тұр, міне – Торғайдағы «Партизандар сайында».Он жеті адам..

Тасты менен ТатырдыңАрасында күнде шу.Қазір Кейкі батырдыңМекен-жайы Құмкешу.Кім түгендеп санамақ,Әскері бар екі мың.Құмкешуді паналапЖатқанына жеті..

Айтпай кетсем Доғалды,Оқушыға обал-ды.Екіленіп келгендеЕткен ісін дұшпанныңЕгжей-тегжей естісеңҰстар едің жағаңды!Полковник ТургеневТоқсан тоғыз..

Ақ патшаның солдатыШамасы бар екі жүз.Атыс, шабыс боп жатырАқшығанақ – бекініс.Жаудың бетін қайтарған,Шын жауынгер емес пе?!Ақ селеуі..