Абақты туралы Өлеңдер ✍️

Құрманғазы Сағырбаевқа Қолы тисе домбыраның пернесіне,Сағынышпен алады елді есіне.Туған елдің жазығы – жазирасыЖазылып-ақ қалыпты зердесіне. Көз..

Құрманғазы Сағырбаевқа Қолы тисе домбыраның пернесіне,Сағынышпен алады елді есіне.Туған елдің жазығы – жазирасыЖазылып-ақ қалыпты зердесіне. Көз..

Қымбаттым, дұғагөйім, қамқор анам,Арнап хат жазайын деп алдым қалам.Сізді онда, бізді мұнда аман сақтап,Көруге жазғай еді Хақ тағалам.Көре алмай..

Мен не қылдым, япыр-ай, жақыныма?!Тұзым ащы жақынға татыды ма?Абақтыда жатқанда бір келмеді,Шолақ қол батқаны ма тақымына?

Абақты – азап орны, жайнаған шоқ,Басқаным от сияқты, ішімде дерт.Кіргізген камерына қарап тұрсам,Ішінде менен басқа адам да жоқ.Өнерсіз атқа мініп..

Құбыла бетті қан жапты,Күн екен сөнген өртеніп.Көктегі анау шаңдақтықызыл нұр барад көмкеріп.Қалжырап келіп құладым,Жалп етіп өшкен жалындай.Жарқ..

IVБұл өмір абақты ғой саналыға...(Мағжан)Біздің қоғам борсыған ой, қотыр сөз,Сізде соған шырматылып отырсыз.Мен осындай ойсыздықтан ұшыныпӨзімді-өзім..

Темір тор, биік қамал, қара құлып,Қояр ма үлкен жанын жара қылып?!Әне жүр надзиратель сап-сарала,Иыққа суық қару-жарақ іліп.Дегендей: «сор-азаптың..

Әнге туған ақының ем, елім-ау.Абақтыда қамалғаным не мынау?Қандай қорлық,Аппақ ойды қаралап,Ақ-қараны ажыратып танымау.Ерінетін жіберуге тереңге..

БаяғыдаӨлеңі үшін ақылдыКесірленіп, кесім айтып ақырғы,Ойсыз әкім абақтыға қамаптыҚанжар тілді жау жүрек жас ақынды.Қаталдықтың көрсетпек боп..

(Жаркент оязы Байынқол болысындагы Албан)Терезеден келді де,Мылтық сонда атылды.Шейіт қылып олардыҚызыл қанға батырды.Абақтыда жақсылар«Иә..

Аспанды жау қамады,Абақтыға ұқсайды...Біреу тонын жамады –Бүтін болып шықса игі.Тұралатып, жан аларТұман басты Ақсайды.Жоқ іздеген балаларБірін..

Асалаумағалейкум, дұғагөйім,Өтініп хат жазайын мұнан кейін.Бармадық көңіл сұрай, ұяттымыз,Қағазбен дұғаңыздан мен тілейін.Баруға мен осынша ой..

«Дозақ деген абақты бейнесінде» —Солай деген молданың сөзі есімде.Өнерлі барлық ұлтты сонда салса,Қазақты іздеп бүлінем мен несіне?!

Абақтыда айдан, күннен жаңылдым,Сарғайдым ғой, сар даламды сағындым.«Қарашығым, құлыным!» деп зарлағанАлыстағы сорлы анамды..

(Лермонтовтан)Абақтыдан құтқарып,Сәулесін күннің көрсетші.Қаракөз жанға қыз салып,Қара жал жүйрік ат берші.Жас сұлуды жүреккеҚысып әуел сүйейін.Сонан..

(М. Горькийден)Күн шығады да, батады,Абақтым қара әрі тар.Түнде, күндіз күзетшілерТереземді бақылар.Бақылаңдар, мейілдерің,Қаша алмаймын мен..

Б а л a :Әкетай, мынау не үй ұзын мойын,Тым ірі, ұлық ұстап тұрған бойын?Басына шыққан адам білер еді-ауСырын айтпас қаракөк көктің ойын.Тып-тыныш..

Зор қуаныш — қара түн өткенiне,Алтын таңды ашық күн жеткенiне,Қан аралас төгiлген көп көз жастыТәңiрi қабыл, мейiрiм ғып, еткенiне.
Ерiк құсы..

Күзетшілер оянды ерте ақырып,
Шай алуға тұтқындарды шақырып.
Бейшаралар уқалай көзін жүгірді
Тастаған ғой тізесін әбден батырып.
Шуласып жүр айт..