Ғұмыр туралы Өлеңдер ✍️

Мен білемін жан емеспін сен қалаған,Жай ғана бір болуды армандағам.Сенің бақытыңды көп қалағам,Соңында сезім қалды қаланбаған,Мен білемін жан емеспін..

Тыңдай бердім бір күйді күмбірлеген,Тазарсын деп көңілім тым кірлеген.Қоңыр үнге қосылып күңірендім,Жүрегімді жылатып жыр бүрелеген.Мұңлы әуенге..

Адам жұмбақ ғұмырды кешетіндей,Аумалы ақша бұлттар көшетіндей,Әуезов мұражайын көргеніңде,Ұлылық самал желі есетіндей.Қазағым –шежірелі дастан..

Қадамыңды қарыштап,Бассаң дағы жаныштап,Жеткізбейді көкжиек,Жақындасаң алыстап.Жүйрік тұлпар мінсең де,Найзағайдай тілсең де,Жеткізбейді..

Ғұмыр кешу – жұбаныш,Бұл өмірдің бағында.Өмір сүру – қуаныш,Денсаулығың барында.Тәңір сыйы – бұл өмір,Бәріне де қанағат.Дәурен кешіп сүре біл,Өмір..

Мені сүйген жүрегің бар сенің де,Сені сүйген жүрегім бар менің де.Қос жүрекке махаббатты сыйлаған,Тағдырым мен ризамын Тәңірге.Сезіміңмен сезімдерім..

Бір ойлар тұңғиыққа батырды кеп,Қия алмай отыр қазір ақын жүрек.Бір айдың соңғы күні тұр алдымда,Түн ауа қоштасады ақырғы рет!Жүрегін жүз тұтатып..

АңызҒұмыр жайлы айту үшін әмірін,Жинап алып жаны бардың бәрінде,Жер мен көкті жаратушы тәңірің,Жар салдырып құдіретті ғаламға,Ең әуелі былай депті..

Өтіп жатыр ғұмырың, байқалмайды,Өткеніңді уақыт қайтармайды.БілмейтіндерБүгінгі СерікбайдыСары бала деп кешегі айта алмайды. Айта алмайды кешегі сары..

Елің үшін,Қамы үшін бала-шаға,Масақ тердің қар жауған қарашада.Ер көңілмен,Еңбекпен шыға білдіңҚамал болып қиындық қамаса да! Өткен күнде еске алсаң..

Өмір десем бе екен,Бір сәттік көңіл десем бе екен,Қалағанымдай боп қаланып, өрілмесең неетем?!Тек өзім білетін жетеді, осалдықтарым бар,Былайғы жұрт..

Күндер – ғұмыр, зуылдап өтеді ағып,Ілестіріп бір күні кетері анық.Тіршілік – мұңаясың, қуанасың.Үйленіп,Сәбилі боп,Пәтер алып. Еңбек етіп..

Тағы, міне, телідім жырды мұңға,Адам түгіл,маған бұл қала бөтен...Менің сәби – Сезімім шындығында –Тек Өмірге еркелей алады екен!Көрінсем де..

Жазды күні көбелек гүлге көшкен,Жаңбыр суын теректер шөлдеп ішкен.Кенеттен күз келді атырапқа,Жапырағы үзіліп жерге түскен.Асыққандар фəниден бақ..

Өлең – ғұмыр...Шыққа қонған құсым ең,Нәзіктікті саған қарап түсінем.Қандай қиын үнін есту бақыттың,Күреңіткен күлкілердің ішінен.Кешір мені!Сорлы..

 Уақыт -ғасыр, бұлақ бұл,Таратқан тегін, шуақ нұр.Жаратып жұппен әлемді,Тек, жалғыз Алла, құрап тұр.Білмеген мәнін ғұмырдың,Жарандар, көкке құлақ..

Неліктен, ауырлатамыз?Қарыстай өрген, алыстай көрген фәниді,Тарылтып тыныс, кеудеңіздегі әр үйді.Таппастан тағат, өткізіп сағат, сасасыз,Күйгелек..

Ғұмыр сүрмек бір басқа,Көрмек, білмек бір басқа.Сенесің де ойлайсың,Ал ащыны танығанша қоймайсың.Мына жердің бейтаныс, жат нышаны,От лаулаған темір..

Бір шылым тұтатамын...(Сағыныш менен басқа жеңді кімді?)Жабығып хабарласам бір досыма-"Телефон сөндірулі..."Көк түтін арасынанСенделе көлбейді елесі..

Ұнатпадым...Жоқ әлде ұнаттым ба?Сағынышың сiңбептi, бiрақ, құмға.Қабағымнан көзiңе түн тамшылапҚайта-қайта сүрiндiң сұрақ-мұңға.Жүргiзе алмай жүрекке..

Жалынды өрттейЖас дəурен өтер.Жабысқан дерттейЖалғыздық жетер.Алқынған жүрекАптығын басар.Азайып тiлек,Алғырлық қашар.Жалыны сөнiп,Көзден нұр..

Алатау!Күн бұлттанып жиі мына,Сырқырап екі иығың ұйыды ма?Еңселі ағасына қызыққандай,Мен сенің қарап өстім иығыңа.Бала кез түседі еске сені..

Сөзі: Сейіл Боранбаевтікі.Әні: Кәрім Жұмағалиевтікі.Ғұмыр кеш тек өзіңе ұқсап қана,Сыймасты құшағыңа құшақтама.Биік бол шамаң келсе ірі де бол,Тиынға..

(Досхан Жолжақсыновқа)Бір өзі кешелі мың ғұмыр,Актердің ғұмыры – мұң ғұмыр.Жанарлар, шырақтар аңдиды,Сұрақтар, сынақтар сан қилы.Өзгенің тәні мен..

Аққан жұлдыз – көңілім қыдырмашы,Жауған жаңбыр – жанымның ғұмыр жасы.Таңда ашылып, жабылар самнан кейін,Аспан, жердің – көкжиек сыдырмасы.Таңда қауыз..