Мағжан жұмабаев туралы Өлеңдер ✍️

(Мағжан Жұмабаевқа)Тайганың төсі ну орман,Ну орман бітпес жыр еді.Арғымақ мініп ту алған,Елестер кезіп жүреді.Қарағай, қайың көкке өрлеп,Ақ қаншық..

(Мағжан Жұмабаевқа)Ақын өлді...Сонау алыс жылдарда!Қызғалдақтар көз ашқанда қырларда.Рухы оның – туған жерді айналып,бұлбүл құс боп...әлі күні..

Кісікиік, кентаврмын, жат мағанБар ойларың адам үшін сақтаған.Асқан тұлға, арыстанмын, ойнақтап,Тым пендеуи мақсаттардан аттаған.Керек емес..

 Ұзын Орал түннің шегі бола алмай,Көк көзді жын асты одан бері алқып.Сар далама аузын ашып арандай,Алып атам өр рухын омалтып. Әулиемнің моласына оқ..

Алаш талай жылады,Алашпен қоса Абай жылады.Алапат сан боранында тарихтың,Көрінбей қап атының да құлағы,Оппа қарға омбылай кеп құлады.Көкжиекке асық..

Мен - Мағжан... Өткен өмір - түс, міне. Бас игем жоқ. Уақыт деген күштіге: Жарты ғасыр жерде жатып... Исадай Жанталасып шықтым жердің үстіне!Қан суша..

Мағжан - Тұран,Қасымым - қара орманым.Тобықтан келмей дүние, Мен де толғадым:Өлеңсіз пенде өлмес-ау, Өлсе соры қалың - Халық өледі!Салып өледі соңғы..

Зілзалалы ғасыр өтті сонымен. Оп-оңай-ақ жөнер деп ем оны мен? Сен аңсаған азаттықты Алашқа Алла өзі бере салды қолымен.Құл-құтаннан кіл бекзатым..

Мағжан, Ата!Аласапыран алқымға ап,Көңіл күпті – кешкен жұрттан халқың ғап.Алла берді Алашыңа азаттық,Оған бірақ керек екен алтын тақ.Рух қайда?!Тас..

 Мағжан Жұмабаевқа Алаштың ардақтысы Мағжан ақын,Әр жазған өлеңіне таң қаласың.«Бәрінен де сен сұлу» деген әні,Тебірентпей қоймады жан..

Білесің бе арбаның дөңгелегін? Дөңгелектей өмірде дөңгеледім. Қақсып барып шашылып қалғаннан да Қағылуды қазық боп жөн көремін.Туған жерге қазық боп..

Мағжанның монологіҚинаңдар,Қапы қалмаңдар,Мен әлдеқашан өлгенмін,Жүрекке қатқан шемен боп,Далама бұлттай төнген мұң.Мен сұрқиялықты көргенмін,Жарқ..

Сол Мағжан соны білген неткен дана.Дүниеде шеккен азап, көрген нала,Сүйген жар, тапқан бала – бəрі қалып,Көрге де бірге түсер өлең ғана..

(Мағжан рухына)Сұрапыл заман өттi аласұрып,Қасiреттi кеш,Зарлаған таң атырып...Отырсыз, Түркi елiне ой асырып,Қасыңда толғанайын, қала..

Абайды ақындықтың Күні десем,Ай керек жарқыратар түнін көшем.Қазағым, соның бәрін ойлар ма едің,Тәуелсіз ел боп қайта тірілмесең?!Ғарышқа жетер еді..

Үлкен өлең көңіл толар көлемі, Мағжан аға «Сағындым» атты өлеңі. Абақтыда Алла сыбыр еткендей, Бой тастапты бостандықтың елеңі.Межешамдай түнде..

Шидім, шидім, шидім құс,Ши басына қонған құс,Қарқаралы қара құс,Хан басына қонған құс.Сол шыбыңдай кезіңдеХан басына қонған ол.Ақыл ұйып..

Қалай, қалай сілтейді мына Мағжан,Қаламында мұң болып тұнады арман.Соғып-соғып соңынан шалдыққан соң,Қара дүлей дауылдай тына қалған.Қорқыта..

Өлең – аққу мерген оққа тігілген,Ұстаймын деп талай надан жүгірген.Алып кетті Зұлматында Заманның,Өңшең жендет етек-жеңі түрілген.Қазанымда ұйып..

Жебір заман былапытын жепті ғой,Жалбыр тонын шешпей ақыр өтті ғой.Тырнағына татымайтын жандардыЖүз Мағжанға алмастырман депті ғой.Жүз емес-ау, болса..

Ер Көкшем, айтшы өзің ақтарылып,Сен бе ақын жүрегіне жаққан үміт?Төріңде тебіреніп тұрды ма ақын,Тәңірі жасап берген таққа мініп!Шықты ма ол..

Екеуің де текті едің, Екеуің де талантты!Ортақ өткен мектебің, Қойған бірдей талапты.Кеудеңде жыр бұлбұлы, Елге атқан бір таңсың!Бірің – дала..

(Мағжан ақынның рухымен сырласу)Ақын жаны – ақша бұлт, Жай тастаған от шабыт.Арсыз оны күндейдi, – Бап шаппаған, бақ шауып.Ақын жаны – ақ мақта, Кір..

Мағжан мен СәкенгеТауы көп, таланты көп бұл қазақта,Көнетiн көр кеуде кiм құр мазаққа?Көтерген ел еңсесiн сол тұлғалар, –Сұм заман салған кезде түрлi..

Жаратқаным!Берші маған – мүмкіндік,Құдірет бер бір күндік.Сонда бұлттан ашар едім аспанды,Састырар ем асып, сосын тасқанды.Қара ойлардың ағартар ем..