Иоганн вольфганг фон гёте туралы Өлеңдер ✍️

ТРАГЕДИЯНЫҢ БІРІНШІ БӨЛІМІНеміс тілінен аударған Медеубай ҚұрмановНеміс халқының ұлы жазушысы, жалынды патриоты, Иоганн Вольфганг Гетенің «Фауст»..

(1815)Аш маған пейіш есігін,Мұқатпа, мен мейманмын!Адам — менің есімім,Ерімін, тірлік — майданның.Жарам көп қой кеудемде,Нұрлы көзбен қарашы,—Алдамшы..

(1818)Бар еді, бар-ды құштары.!Бар еді-ау! Енді басқа күн:Білемін бірде құшқанын —Сол күннен бері қасқамын.

(1815)(Лұқсат)Үр қызыЕсігін бағып пейіштіңТұрған мен бір сақшымынЕнтелейсің, ор түсің,Бөгде жан, кімсің айт шынын?Батыры боп патшаның,Пайғамбар мен..

(1815)Өлгендерге дұшпан жылап-сықтасын,Енді олардың білем көрден шықпасын.Мұсылмандар барады тек жаннатқа,Біз жатпаймыз еңіреп сосын зарлап та.Жеті..

Ләззатқа құл,— деп — тахт, тозаң,Тәтті,— деп,— соры құлдықтың,Таппаған халық таптың заң,Түсіндің сырын тірліктің.Қинайды бұғау, қысады:Алмасып шипа..

(1815)Безбеймін мен ақыннан!Сырымыз бір айнымас.Арбадың сен, алқынған,Жүрегімді ару жас.Айхап! Ақын тіл қатса,Үні маған шын рақат.Махаббат — өмір, ол..

(1815)Шалма ора басыма, тәж ғып маған.Шырай берер сол мата жарқыраған.Иранды билегенде, Аббас шахтың,Маңдайы мұндай тәжбен сән құрмаған.Ескендір де..

(1815)Бұл сәтті қайтіп бүркеймін?Бақытқа енді бас ұрам.Ұрымды сотқа бермеймін,Олжамды алған жасырам.Қайтеміз біз ұрлықты?Шын сүйіп маған беріл,сен..

(1815)Ұрлық тумас себептен,Ұры ғой себеп өзі де.Ұрлап алды жүректен,Ләззәтімді сезді де.Саған менің періштем,Берді ғой сол олжасын.Құлыңмын сенің..

(1815)Төгемін деп толқын жұпар,Алқына алған демдеріңе,Азап шегіп, болып іңкәр,Жүз гүл солды шөлмегінде.Саусағындай бүгіп тұрған,Құтыдағы әтір..

(1815)Мейлі грек, қара батпақ балшықтан,Соға берсін әсем, кербез сымбатты,Мейлі мәңгі сол мүсінге болып таң,Төксін лебін жалын атып тым қатты.Ал..

(1815)Хафиздің шайырлық тұлғасы —Саф кемел шындықтың шың басы,Дегенмен, бағзыда жарықтықКетеді-ау жоқ жерде ауытқып,Дұрыс қой айыра алғаныңЖыланның..

(1818)Қайдан келдім бұл жерге? Ешбірі де жоқ есте,Өткен өмір жолдары айналғандай елеске.Махаббат пен қуаныш жан достарша қауышқан.Мамыр міне. Бола ма..

(1815)Өңім бе, жаным, жарығым,Сенбісің?.. Төсің?... Қолың ба?Сағынып, аңсап, сарылып,Өлер ме ем. әттең. жолыңда!Төресі асыл сезімніңӨзіңсің шуақ..

(1815)Жасырам деме жалындыӨшер де, кетер дерегі.Тал түсте жалын — сағымдыТүтіні-ақ ұстап береді.Жасыра алмас шын ғашық,Жүректе тұнған..

(1814)Жырда қандай нақыл бар,Күші неде анықта?Ұғып соны ақындар.Мақұлдасын халық та.Махаббаттың лебімен,Әуелі жыр шалқысын.Тәтті үнге төгілген,Наз..

(1814)Үйреттім бе жендеттерді,Айбалтамен шабысуға.Төбелеске — тентектерді,Жаушыларды — табысуға.Балықшыға қармақ салып,Ау тартуды үйреттім..

(1814)Күндейді Жұртқа тіс жармаБілсін тек дана сырыңды.Өлімге ғана құштарғаАрнаймын мадақ жырымды.Ләззатты күңгірт ымырттаНәресте бітер..

(1814)Күн құдай шырағыЖаңбырмен табысса,Нұр шеңбер шығадыЖарқ етіп алыста.Тұманда иіліпОл құшақ ашқанда,Ақ сәуле құйылып,Жарасар аспанға!Ғашығың..

(1814)Теріскей, Күнгей, Түн жақтаПатша жоқ, тақ жоқ бұл уақта,Аттан сен алыс Шығысқа,Ауамен көне тыныста,Махаббат, шарап, жыр елінЖаңғыртып, тірілт..

(1818)Көздері-ай маған қараған...Есімде ерін, төсі де...Жүрегім, тәнім жарадар —Бәрі жоқ. Бәрі есімде. 

(1779)Баяғыда, ерте заманда,Әулие баба сұстанғанСабырлы қолмен ғаламға,Күркіреген бұлттардан,Нажағайды иіріп,Ашқарақ жерге сепкенде,Рия шапан..

(1771)Сұсты құдірет жебелеген сол адам —Қорықпайды нажағайдан, жауыннан,Өшпес ерлік жүрегінен, жанынан.Сұсты құдірет жебелеген сол адам —Сусылына..

(1797)Қарт сиқыршы жөнелді!Кеткеніне қуандым,Табиғатқа мен енді,Сұс болуды ойландым.Сиқыршының сөздерінБіліп, жаттап алғанмын.Жас кезімнен..