Толқын қабылша туралы Өлеңдер ✍️

Сәттерімде көктен сауға сұраған,Сәттерімде жұбана алмай жылаған,Сақтау үшін, ойдан, мұңнан, күнәдан.Бейуақытта маған ессіз ұнаған,Сен аман бол,Мен..

Қуанғым келіп,Гүл десте тағып шашыма,Сәттерім қанша,Сүйінген, сенген, жасыған?Сәттерім қанша тасыған?!Өзімді қойшы, алдай алмайтын өмірді,Көп..

Аңсардың жанды алдамайтынын,Арбамайтынын, ұғындыр!Арманның мезгіл талғамайтынын,Естімеп пе едің бұрын бір?Қолымнан ұстап, ұғындыр маған,Өмірдің..

Байлық та, бақ та, тұғыр да, тақ та мәңгі емес,Атақ та, даңқ та, аярлық барда, алдамшы.Өткіздім жылдар, өткеріп келем сан белес,Арқама тимей ар..

Бір жылылық ескендей жан нұрынан,Бір жылылық ескендей тағдырымнан.Жан самалын жеткізсең жырақтардан,Жаратқандай толқиды жан құбылам.Таңғажайып бір..

Сені кейде грек сұлуларына ұқсатам деді ол.Сен кейде сондай жұмбақсың!» деді және біреу.– Ақындар, сендер осы өлеңде өліп-өшіп ғашық боласыңдар,ия?!..

Аспаныма жазып кеткен кесімін,Адалдық па сенің аппақ есімің?Мендік болмыс, өзгермейді ол, нәзіктік,Мендік болмыс, құбылмайды ол, кешірім.Байқадың ба..

Бір өлең болса, бір әлем,Бұл әлем-менің әлемім!Жазсам деп жүрек бұлқынған, жанымның тартқанәлегін.Шарқ ұрған шақта шабытым, шамымнан үнсіз..

Тапсам-дағы сені тағдыр тезіненТәтті үміттен,Таңның ынтық сөзінен.Тағдырымды табыстамай қолыңа.Қарайламай сенің қашық жолыңа.Ұмытуға тиіспін..

Толқын да толқын ғұмыр күн,Телегейің-ай, суындым.Тасқының соқса, сенделдім,Теңіздей мұңға тербелдім,Тағдырым солай, ұғындым...Тамшыдай тұнық..

Айтып қайтем, сөз керім.Мейлі, кейде күмілжісін көзде мұң.Қандай ғажап?сенің барың әлемде,Қандай ғажап?тынысыңды сезгенім.Қарашыққа жас тұнса..

Қарашықтағы құдіретпісің?Кімсің сен?Сағынышсың ба?көзімде үнсіз күрсінген?Қашықтықтарға, уақытқа ұлы тәуелсіз,Күн кешіп жүрсің,кеудемде мынау мұң..

Барлығы да, Тәңір, сенің еркіңде!Алқызыл боп күн ойнаса, көркімде.Адалдығым алауласа сертімде.Алып-ұшқан аңсарымда, Сен барсың.Сенің еркің –..

Күнәсіздеу қалпым ба осы, кінәлі?Кірпияздау жаным ба?Ұға алмадым мұны әлі.Көкжиек деп сонау көктің мұнарын,Қолым создым сағымға.Бақыт күтіп..

Бәлкім, ғажап түс көрдім.Сүйгенім де, сенгенім де кәміл-ді,Үйлесе ме дәл осылай түс пен мұң?Сүйдім бе әлде,жүректегі Тәңірді?Көңілімнің күйі үшін..

Күндер қалды,сағынышпен өткен көп.Күндер қалды,көздің жасын төккен көп.Жаным кезіп, жаз бен қыстың арасын,Мен тағдырды сүріп келем көктем..

Алаштың аңсарындай алып-ұшқан,Сарыарқам толқиды әне, сағыныштан.Күллі қазақ ынтызар баурайыңа,Көш әне, саған қарай ағылысқан.Самғатып қиялымның..

Көзін тігіп,көркіне құбыланың.Мұңлы әуенге салады ғұмыр әнінӘн келеді құлаққа, Нәби үніСәулесіндей жап-жарық шұғыланың.Ән келеді,алыстан..

(Қалқаман Саринге)Болса да жаным сергелдең,Өлеңді ғана дем көргем,Асу да асу белдерден,Құла дүз, елсіз, шөлдерден,Құс қанатымды талдырып,Бір мейір..

(Бақытгүл Бабашқа)......ауыр наласыойсыратты ма жақынның?Жайдарлың едім,Шерлімін бүгін, пақырмын.Өзіңмен мүмкін,сырласқан сәттер – бақытты,Өлеңмен..

(Әнші Елена Әбдіқалықоваға)Кеудеңе көктемді түнетіп,Кербездеу ғұмырды мұң етіп,Күн сайын ән болып төгіліп ғаламға,Кескінің тамшы боп жанарда,Күркіреп..

Қанатын қағып жыр құстыңСамғауды қайта аңсадым ба екен,мұң құштым.Санамда қалған сағынышымнан жасқандым,Тартқандай тағдыр тұңғыш сын.Ғұмыр кешсем де..

Тербетіп тәтті ой-арман.Нұрына таңның тамсанып, бүгін, оянғам,Тамылжып тұрып, тәнті еткен таңның шапағы,Тәңірлік тылсым түстерге екен боялған.Боялған..

Қанатын қақса,Қазақтың қайсар құстары,Күдік туғызбас шыңдарды көздеп ұшқаны.Қас пенен көздің арасы сынды қашықтық,Құладүздер мен құбабелдерді..

Азаттық аңсап ақ таңнан,Ах ұрып жеткен аманат.Өтінде желдің сақталғам,Өткенге енді салауат.Талай да талай от кештік,Тәу етіп тұрып жалғанға.Тәңірдің..