Танакөз толқынқызы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Шаршадым. Қатты шаршадым.Күнде-күнде өлуден шаршадым.Өзімді қуғында жүрген адамдай сезінуден шаршадым.Біреуге билік жүргізуден шаршадым.Жеңілуден..

Қара тізім ішінде де ақ сәулеге шомылдым.Жалғыз қалған сәттерде де көп балалы сезіндім.Қаралы күн қара бөлме ішінде сан ояндым,Періштелер қанаттарын..

Келді де қабаққа жайғасты,Бұрымың шашыммен шайқасты,Саусағың қолыммен айқасты,Көзіме көзің сап ойқасты,Көлеңкең көлеңкем боп кеттіЕске сапТұңғиық..

Балалар жылайды мұңданаБір әйел түнектенЫмдайды шақырып, ұрлана.Шулама! – деп айқай салады күйеуіҮнсіз тек тұрғаны гүл ғана...Жарықты сөндірер..

Егер де мен сөз қозғасам әз махаббат жайындаОнда оным бұлақ болар маған құлақ түретін,Онда оным шуақ болар жүректе өмір сүретін,Онда оным құрақ болар..

О дүниеге кетер күні, құдайым,Бір тілекті қабыл қылшы ылайым.Ағаш біткенді айналып өтіп асықпайДемалыс күні кешкілік жолға шығайын.Есекті сөз жоқ..

Сендер мені еститіндей деңгейдеҮйренсем ғой сөйлеуді.Дәл мен сөйлеп жатқанымды білмеңдер,Бізбен сонда сөйлескен жан кім?– деңдер,Базбіреумен..

Сөзді негіз етіп алыңыз,Оны от қып жағыңыз.Даналықтан бір шымшым болсын,Ал аңғалдықтан үлкен бір кесек салыңыз.Аздаған жұлдыз,Аздаған бұрыш..

Мағынасын аша алмай аяттардың,Тағы да бір тас ғасыр аяқталды.Бостандықта қаңғырған, босқындар-ау,Тағдырымыз неліктен таяқталды?Мағынасын аша алмай..

Ренжітпеу үшін тұл құзды,Күшімді барлық жұмсағам.Мойныма тағып жұлдыздыТұрмысқа шықтым, түн, саған.Игеріп түннің сиқырын,Ұйықтаттым барлық..

Қауызын ашқан гүлге де,Сәулесін шашқан күнге де,Жұлдызы тамған түнге деАтыңды ойып жазамын.Қайыңға, діңге, тірекке,Жапырақтарға дір етпе,Кеудемде..

Көшіп кеттік, көшіп кеттік сол жақтан,Неге екенін білмеймін.Жүрегіммен жырға күнде толғатқанСодан бері күлмеймін.Хан-Тәңірі-ау! Сені қалай..

Сенде – көктем, менде – күз.Мен – қараша, сен – мамыр.Екеуміз де жердемізМен – Томирис. Сен – Бабыр.Сенде – шаттық, менде – мұң,Оның, айтшы, несі..

Қашпаңдар, достар, қайғыдан...Сөзімнен мынау мынау айныман.Аздырып тоқтық жіберген,Қайғысы жоқтан қаймығам.Жаныма тақса жеке мін,Жабырқап, жүдеп..

Жарық күннен үйрендім шаттануды,Қара жерден үйрендім тапталуды.Бұлақтардан үйрендім жуып-шайып,Мөлдірмін деп, пәкпін деп ақталуды.Сабырлы түн үйретті..

Біз – таулықпыз,таудың сырын білеміз,Тау күзетіп, тауда түнеп жүреміз.Кез-келген кеп тау мінезді адамныңЖүйкесіне тимесін деп тілеңіз.Біз –..

Менің сенде жұмысым жоқ, жұмысым,Сенің менде жұмысың жоқ, жұмысың.Бір-бірінің алаңдатпас мұңы шынБұйықтырған бүйткен өмір құрысын.Селт еткізбес сені..

Саяжайды саялар тоңған елесБұл көшенің аты жоқ. Болған емес.Қала мені қаңғытып тауға кеттім,Қорасы да бұйырмай қорған емес.Арман болды дүние арман..

Кешегі жап жас өскін емеспін,Құлатар тауды көшкін емеспін,Өзімді өзім танымай тұрмын,Ойлап қарасам ешкім емеспін.Сүтке сызылған кескін емеспін,Ешкім..

Бәрібір үзер едім ноқтам болса,Ол – сенсің, жерде құйын соққан болса.Мен неге өртенбеуге тиістімінЕгер де бар болмысым оттан болса.Өртенем...

Алып бардың өзенге бірде меніДірілдейді боз жусан іргедегіКөздеріңе қарауға бата алмадымСезген шығар жүрегім бірдеңені.Білмейтінмін малтуды..

Шығара алмай бір шумақ шуақ төккен,Шабытымнан бұл күні қуат кеткен.Ұлып жүрген жүрегім жай табар ма?Өле салсам, шіркін-ай, құлап көктен.Түк көрмейтін..

Үйіріліп құйындай ұршық ішімҮйірілген көзіңде бір шық үшін.Шейіт болып кетер ем,шынымды айтам,Берер болсаң кеудеңнің күрсінісін.Көңіліңнің көк бұлтын..

Жүрегімнің шашы ағарып кеткенін,Шабытымның шоң бурасы шөккенін,Жас болсам да жастығымның өткенінБілемін ғой, білмейді деп жүрсің бе?Әжім-әжім..

Қыз баламынӘлі есімнен кетпейді мұздағаным.Сыз боламынТаулық мінез болған соң қызба жаным.Атып тұрып,Ащы көздің жасынан татып тұрып.Ел..