Алдау туралы Өлеңдер ✍️

Алдады алған айлық та,Арбады алтын –От күлген!Байланып қалмай байлыққа,Айналып өтіп кеттім мен. Сезіміммен сан ойнады,Жаны жайсаң қыз –Бақ..

Алдаған кім мұнша адамды япыр-ау, Өлімнен жұрт қорықпайды деп бекер?! Ей, өлім, сен көктен биік шығарсың, – Менің бірақ иланбағым кеп кетер.Қалай..

Мен, таудың барысы ем азулы,Алмастай қайралған тырнағы.Тағдырым – бір оқта жазулы,Қырандар серігім шыңдағы.Асулар, жоталар, шағылдар,Ақ бас тау..

Əуреледім өзімді-өзім, өзімді-өзім неше алдап,Бұл тірліктің шым-шытырық түйінін кім шеше алмақ.Сəби біткен күнəдан пəк болатыны шын болса,Құйтақандай..

Адамдар алдайды өзін күншіл деумен,Опасыздың айыбын ұмыттырып.Ғашықтар алдайды өзін гүл сыйлаумен,Ертеңіне соларын біліп тұрып.Кереңдер алдайды өзін..

Ұмытып түйгенін, дерегін,Өшіріп қайғысын көне күн.Соңыма қалдырып белгісін,Өмірді алдағым келеді!..Ауыр сөз айтпаған бір адам,Күнделік көктем жыр..

Дүние жаралғалы қанша заман,Өтіпті неше талай келіп адам.Біреулер момын болса, біреулер қу,Біреуді біреу алдап, малын алған.Солардың істерінің..

Бір адамды алдарсың,Ондайды кім аңғарсын?Көпті алдауға жаттықсаң,Киесі соғып зарларсың.Бір аңқауды жығарсың,Мықтымсып төрге шығарсың.Жақтырмас бірақ..

Өзін де, өзгені де қоса алдайтын, Бетте шіркеу, жүзін де аша алмайтын. Мен күлемін бейшара кей жандарға, Дұрыс сәлем беруге бата алмайтын. Күбіжіктеп..

Көңіл алдап,Көз бояп,Опа жағып безендік.Сыртымыздан оқ атып,Семсер ұстап кезендік.Бірі – апат,Бірі – жұт.Бірте-бірте құрыдық,Кезең,Кезең,Кезең..

Адамдар балаларды сан алдады,Белгілі ағза ісінің маған бәрі.Негізі жаратылыс өлгеніңше,Арманнан шығатын сүт тағамдары.Біз жақта сүт бар дейсің, –..

Алдай, алдай, ақ дүние...Жел тебініп қарсы алдан,Тізбек таулар кешқұрым шанақ қасып,ән салған.Қаражасыл күрсінген бұлттар ұшсақаз-қаздап,Қарабайыр..

Тағы да əйел алдайды:Атақты бол деп,Беделді.Маған – жан,Оған – мал қайғы,Күндерің кілең кедергі. Сезімің сенің бес тиын,Құлтемір болсаң – қолайлы.Деп..

Өмір өзі жаралған алданыштан, Жүрек гүлдеп, нәр іздеп арман ұшқан, Тамсандырып қоймаса адам жанын, От шыға ма қанатсыз ар-намыстан?!Нәрленгенсің..

Басыма қонар бағымның, –Бұлыңғыр күнімбағытын бұрып, Тірлікте сүріндім бүгін.Кескілей бердімкөзіммен көкжиегімдіКөрініс іздепсүртетін көңілдің..

Бұл өмірде алдамас деп еш үміт,Жүрем ылғи уақытымнан кешігіп,Жынды сумен сосын жынды боламын, Сау өмірдің сандырағын кешіріп.Басталғанда-ақ өмір атты..

Бұл не деген алдамшы өмір еді!Жұрттың бəрі бақытты көрінеді.Таңмен бірге таласып.., жанұшырып,Қараңғыға қайтадан көміледі.Бұл не деген алдамшы өмір..

Атаны бала алдады,Шешеге назар салмады, Теңгерер жақсы қалмады Қысқа менен ұзынды.Әбден үміт үзген соң,Қой зор болып түйеден, Құлын зор боп..

Сарсаңға салған сұм жалған,Болмады дейсің кімге арман?Күрсінер күзгі жапырақ,Бүршікті көрсе бүр жарған.Тиянақ таппай көңілге,Күндерім қанша..

Шөл қандырар кәусардай тас бұлағы,Барқытбелдің жұпары мас қылады.Көктегі бұлт қабағын қатты түйсе,Жерде гүлдің көзіне жас тұнады.Тастың тілін түсінер..

Балшық деп айтса егер тас екеш тасты да,Қарамай сене бер аяғың астына.Тұмсығың сол тасқа тигенде, ес жиып,Шындықты іздерсің, жанарың жас..

Алдама мені,Жұбатпа,Нәзіктікпенен жаулама.Барайық дейсің бұлаққа,Шығайық дейсің тауға да.Мазала,Мейлі мазала,Өртеме бірақ,Жандырма.Жұтайық дейсің..

Сендік сенім жүрегімді алдаса,Сенің маған іңкәрлігің болмаса,Сағыныштан жанардан жас тамбаса,Қызғаныштан көзімде алау жанбаса,Махаббат жайлы жазбас..

Шамын жағып, жарқ-жұрқ етіп көзді алдайды Астанам.Жатсынамын, жүдетеді жалдап алған баспанам.Көше кезген аяқтарым, жел тербеген шаштарым,Мүлкіндей..

Алдағанымнан алданғаным көп, алғандарымнан алмағаным көп, қалықтап көкте жүрсе де көңілім, бетінде жердің армандарым көп жанмын мен.Күлгендерімнен..