Алдану туралы Өлеңдер ✍️

(1803)Желпінді тор әйнектенКөрші әйелдің үйінен —Қарайды маған кенеттен,Жаны өртеніп күйінген.Білгісі келер қызулы,Қызғанышы бар ма деп.Сөнді ме әлде..

Құрғақ іңір.Көк мешіт.Лыпасы жоқ ескі бақ.Мешіт үсті ұшады қарқылдаған көш шұбап.Қара ағаштың ең соңғы жапырағын үгітіп,Көшеді олар түн жайлы..

Жанның бәрі ақылды-ақ,Күнім бұлдыр алдағы.Алыстаған, жақындап,Арман мені алдады.Жұрттың бәрі сөзуар,Жетпейтіндей бірдеңе.Тірлік темір көзі..

 Ерме болдым, жанымды тыңдамадым,Ащы сумен арымды былғап алдым.Жігер барда, жайратып, жан-жағымды,Жігерсіз боп, жапанда жұлмаландым.Жігіт едім..

Алданыппын біреулердің сөзіне,Таңданыппын кейбір жанның көзіне.«Сатып алған аурудың емі жоқ», –Деп ренжимін кей күндері өзіме.Сыйласудан не пайда..

Бірімізді біріміз арбай-арбай,Қырға шығар екенбіз алда қандай?Қулығымызды əр жерге өткіземіз,Тəтті беріп баланы алдағандай.Ағаны айтпа, қу сенен..

Көркін көріп алдандым,Болса бетке көз көрік,Қалың-қалың томдардыңІші толған сөз көбік.Мұздан соққан қорғандай,Құмнан құйған мүсіндей,Сыртын бояп..

Қызығына қиялдың алданған мың,Біреуі мен екенмін,Аңғал жанның!..Алданумен өлеңнің ғажабына,Тез өтерін өмірдің аңғармадым...Аңғарған кім,Амал не..

Жоқ, жоқ! Енді қайтып алданбайын!Бірер күндік мансапқа малданбайын.Жақсылық жасаудан еш жалықпайын,Үйреніскен жауым ғой қалған уайым...

О, мен нені өмірде ұрлатпадым: Жүрегімнің жоғалттым нұрлы оттарын, Жастығымның жоғалттым гүл бақтарын, Шаттығымның жоғалттым ырғақтарын.Махаббаттың..

Қаншама рет алданғанбыз екеумiз,Ендi бiздер кездеспеймiз. Бөтенбiз.Табиғаттың жарық-қараңғысындайМахаббатқа ендi оралған екенбiз.Сүрең тартқан күре..

Ей, адамзат, дүние үшін алданба,Еш қайыр жоқ алтыннан да, малдан да.Иманыңның бары-жоғын сұрайды,Бұл жалғаннан о жалғанға барғанда.Ей, адамзат, иман..

Алдағанымнан алданғаным көп, алғандарымнан алмағаным көп, қалықтап көкте жүрсе де көңілім, бетінде жердің армандарым көп жанмын мен.Күлгендерімнен..

Алданыш жатыр алда мың,Аямай салар қармағын.Тілекші шығар кім білген,Жау көріп жүрген жандарың.Мəніне бардың сен ненің,Жоқ дейсің жаным елде..

(1803)Желпінді тор әйнектенКөрші әйелдің үйінен –Қарайды маған кенеттен,Жаны өртеніп күйінген.Білгісі келер қызулы,Қызғанышы бар ма деп.Сөнді ме әлде..

Надан құл өзін сондай жақсы көрмек,Сенімде Аллаһқа емес, бақсыға ермек.Сенімде Аллаһқа емес, бақсыға еріп,Ақылы тазаны емес, ласты көрмек.Ұнату өзін..

Апыр-ай, ай мен күннің аманында,алданып,азып-тозып барамын ба,—мұздайды жиі-жиі жүрек шіркін,сыздайды бұрынғы орны жараның да.Тіршілік бар ма мені..

Ақ қарды көріп- ақ екен дегем, алданғам.Жүгіре шықтым-жолығар деумен таңда алдан.Күннің де жаным, сәулесін сен деп қабылдап,Көңілімде менің жүретін..

Алданбасам,Жоқ әлі алдағаным.Айтып келем өмірдің таңдап әнін.Басқалармен көргенде салыстырып,Жетіп жатыр, әрине, алмағаным.Түсінеді деп ұғам сені..

Қаншама ұзақ алданғанбыз екеуміз,
Жүйткіген Табиғаттайын,
Еркіндікке ентіктік,
енді біздер бөтенбіз.
Біз — Жаратылыс.
Ұзақ-ұзақ үйде..