Түрік халқы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Махаббатқа əлдекімдер құсқанда,Бақша біткен таланды ғой тышқанға.Аяқ алып жүре алмайсың қатеден,Көктің жүзі тар болып тұр құстарға.Өмір жайлы əңгіме..

ІДайын ұстар кебінінБір əкенің ұлы едік,Бір жағымызға жүрген кездеГүл егіп,Бір жағымыз өмір едіКəдімгі,Қиялымыз шыққа талаймалынды.Көрші..

Құстарға барайық,Жаңбыр жауып,Бақша гүлге толғанда,Топырақ исі танауларды жарғанда.Құстарға барайық,Су сарқырап,Күн нұрымен бояғанда бөктерді.Ал..

Көп бөлмелі биік үйлербар сенде,Қатыгезсің,қарамайсың өлсем де.Гүл бағың жоқ жан жұбатар,налимын,ТерезеңненҚасіретті танимын.Ешкім білмесҚалай қарай..

Ескен желмен бірге есу,Тартқан күймен тербелу,Буырқанған теңіздіңАсау толқындарыменАлысу – бостандық.Қашпай, қуаламай,Уайым жеп қиналмай,Шегі жоқ көк..

Хақты сүйеді екем деп,Ажалды жақсы көрем дей алман.Ажал хақ болғанмен,Жан да тəтті, қоштасу қиын,Ешкімге жалған айта алман.Жаңбыр рақым..

Жек көремінҚиылған қас,Мойыл қара көзіңді,Бойың, қолың,Шиедей қызыл ерніңдіСүйдіртпестен əлек еткен төзімді.Жек көремін, жек көре беремінƏрбір басқан..

Енді ұқтым, сен маған жар емессің,Бар болғаны, есімді алған елессің.Қанша қара, көрінбеймін көзіңе,Бар кінəні артам енді өзіңе.Деп тілеймін..

Күннен күнге қатуланып қабағың,Кірпігіңді қанжар қылып қададың.Көрмесең де бір сен үшін жанамын,Тəнімді ал, сендік болсын ол дағы.Ішім жалын зəрге..

Ағысы асау өзен бойы құрақты,Мені бүгін ой түбіне құлатты.Тəңір берген ризықты қарсы алып,Балық аулап отыр едім, нан салып.Кенет аттай тулап кетті..

Өшірме,Жазу ғой жай ғана.Түн іші,Өзің боп аңқиды айнала.Бұл да рас,Өртеніп өзегім,ИсіңдіМен ғана сеземін...Хал мүшкіл,Өлгенмен бірдеймін.СуыққаҮсіген..

Уақыт шіркін күнде иірер ұршығын,Біле алмадым бұл өмірдің қыр-сырын.Саған сырлар ақтарып ем, ішімде,Жылдар бойы асыраған шымшығым.Сен кеткелі теңіз..

Мұң мен шердің шəрбат уын жүрегіме жинадым,Өміріме мүлде бітпес жалғыздықты сыйладың.Алақаның – абылхайат, күлкің күміс, ардағым,Даусың – дəру, сөзің..

Шетіне кеп тұрғандаймын жар, құздың,Сенсіз қалдым, торуылдар бар құзғын.Өтпей қойды кербезденіп уақыт та,Жапан түзде қалып қойған жалғызбын.Бір..

Осылайша біткені ме əн-жырымның ақыры,Бола алмадым адамзаттың ардақты бір ақыны.Ішімдегі олеандр, райхандарым солуда,Ыдыстарым кір-қоқысқа..

Иран бағым жеміс бермей тұр анық,Келсең, шіркін тал шыбықтай бұралып.Мойыл көзден маған орын бер, жаным,Жүрегіңе барам кейін сұранып.Бұл өмірге..

Сен кеткелі заман өтті,Əлде күн,Əлде өмір...Білмедім.Мəжнүн болған бейбағым деп күлмегін.Терезеден күн сəулесі түскенде,Селебедей жүрегімді..

Алыстан азабымды білген бауырым,Жұбатып, көздің жасын жүрген, бауырым.Отырып өзі жаудың ортасында,Көңілін мұң-зарыма бөлген, бауырым.Тұмшанып..

О, Уəлижан...Атың да «жан», айтылғандай кітап та,Мына менің жаным кетсе жақсы еді,Сен, жоқсың да, мен бармын ғой, бірақ та.Біздің Уəли,Жастық шаққа..

Шыда, жүрек!Шыда! арсыздың ісінеКөргенсізге,Сенген қара күшіне.Шыда, шыда!Жаманға да,Жалғанға,Шыда! кей сəтҚауқарсыз бопҚалғанда.Өмір сүру əдемі..

Айдың ақ нұрын кең дала ішеді мұнда,Түйелердің сəнді көлеңкесі түседі құмға.Жолаушылар үнсіз жылжиды жол қойнындағы,Сыңғырлайды тек қоңырау нар..

Якуп ДемирелоғлығаТүсімде Аралдың мұңын көрдім не түрлі, Аралдың қайғысы терең.Мағжанның Шолпаны секілдіТұңғиық ол бір əлем.Қайраңда қалған..

Сонау Алматыдан Жамбыл, Шымкентке дейінСапар шеккенім ойымда,Таусылмас жолдар бойында.Көз ұшында күміс ұшқындар жылтылдап ұшады,Мазарлар төбесінде..

Ей, Ақын,Сарыарқаның сен ерке тұлпарысың,Ең асау тұлпарысың,Шабытын Тоныкөктен шалған,Дəдем Қорқыттан алған – шырқау үшін,Қылышын қалам,Қаламын қылыш..

Өмірімнен өткерген үйрендім мен бір нəрсе:Не өтсе де басыңнан жігер қажып жасыма.Ғашық болсаң жанып сүй, қалғаны құр далбаса,Жауға тисең өрттей ти..