Жаралу туралы Өлеңдер ✍️

Көгілдір күмбез аспанныңЖұлдызы болар едім мен,Қарауым үшін биіктенҒажайып мынау өмірге.Көруім үшін әр үйді,Жаңарған әрбір өлкені,Құрыш білекті..

Жаралмайды жаныңда жоқтан сенім,Жалыны ыстық көзіңде от бар сенің.Қыз көктемді құшқанмен құмарланаЖайын білмей келемін көп нәрсенің...Кеудемдегі..

Мен сеніАлтыннан да асыл көрем,Өзің беДеймін ғұмыр – ғасыр деген.Мен сеніЖұлдыздардан сəлем айтқанАқ нөсерден жаралған жасын дер ем.Мен сеніТаудағы..

Сенің бейнең асыл нұрдан жаралған,Көрсем болы, әлдилейді сан арман.Жанарыңнан мейірім, шуақ төгіліп,Шартарапқа махаббатпен таралған.Ал, келбетің жаңа..

Ұлы өмірге ғашық боп жаралыппын,Туған жерден бойыма нәр алыппын.Туған жерден бойыма қан алыппын,Туған жерге кірпіш боп қаланыппын.Толғатқанда сыя..

Адам болып жаралсам,Еске келер бір Алла.Сөзім жұртқа таралса,Еске келер бір Алла.Ел қатарлы саналсам,Еске келер бір Алла.Жақсы тұрақ таба алсам,Еске..

Ата-бабам жаралғаннан мұсылман,Бақыт құсын қолдарынан ұшырған.Дұға жасап, бет сипаймын әлбетте,Өткен кезде мазарлардың тұсынан.Амал жоқтан өткен..

Періштелер жаралғанда жарықтан,Жын жаралған шыққан оттан тамұқтан.Жынның да бар мұсылманы, кәпірі,Өз бағасын алған олар халықтан.Сапар шексең..

Адамсың ғой жаралған сүйек-еттен,Кетсін десең жағылған күйе беттен,Ниет қылып, тазалап іштің кірін,Аман өткін сүрінбей қия беттен.Жер бетінде..

Жаралғалы жерде топырақ, көкте күн,Өтеді екен адам өмір мектебін.Өніп шықтым, тамыр жайдым, көктедім,Өттім қиын бөгеті мен өткелін.Қар түскендей..

От пенен судан, балшықтан тәнім жаралган, Көктегі нұрдан бейкүнә жаным нәр алған. Жалғанды жалпақ жалықпай шарлап жүргенде,Жақсылық көрдім жайымды..

Туған жер, топырағыңнан жаралғанмын,Өзіңнен бойға қуат, нәр алғанмын.Кәдімгі еркебұлан өз ұлыңмын,Бірімін қарапайым адамдардың.

Жанып тұрған жалыннан жаралыппын,Даналықтан жаныма нәр алыппын.Батырлықтың бойымда белгісі бар,Белгісі бар тағы да балалықтың.Өшіп барып өртене..

Құштарлықтан жаралмаса дүние,Жүрмес ем-ау күйіне де сүйіне.Түтін түтетіп, тірлік отын жақпасам,Өзге түгіл өзімнің де үйіме.Сүйініштің шат-шадымен..

Өмір өзі жаралған алданыштан, Жүрек гүлдеп, нәр іздеп арман ұшқан, Тамсандырып қоймаса адам жанын, От шыға ма қанатсыз ар-намыстан?!Нәрленгенсің..

Адам солай жаралған, «Әр кәлләда бір арман».Әр кезеңде ұмтылған,Мақсатына қалаған.Мақсат етіп арманды,Жету үшін талмайды.Қызығы мол өмірде,Армансыз..

Өмірге келген әр адам,Бақыт үшін жаралған.Лайықты болу оған,Әр жанға басты арман.Жету үшін бақытқа,Жолын оның іздемек.Ұмтылған ол жарыққа,Ұшып жүрген..

Қазақ тілден ана тілім жаралған,Аналардың ақ сүтінен таралған.Осы тілде өлең өріп, жыр құштым,Осы тілде ұшқан талай ақ арман.

Сен үшін неге жаралмаған екем?Мен үшін ғана оралмаған екем...Екеуміз енді екі әлембіз,Ұйқасы келмес екі өлеңбіз.Саусағың сүйер гүлің де..

Жаралған соң көгеріп, көктегенге,Қурап жүрсең өмірге өкпелеме.Алаулаған бір көктем болғаны артық,Аз береме, жемісін көп береме.Арманым боп келеді..

Әкем менен анамдыБөліп айта алам ба?Екеуіндей адамдыБұл әлемнен табам ба?Мен өмірге шыр етіп,Тулап түскен кезден-ақ,Үлбіреген гүл етіп,Аялаған бөзге..

Мен сен үшін жаралдым,Сен мен үшін жаралдың.Неге қалдым енді мен,Ортасында аралдың?Жаныма мұң салғыздым,Иен арал.Жалғызбын.Тағдырыма..

Кем болып жаралғам жоқ мен ешкімнен,
Кейбіреуге қарыздар емеспін мен.
Пейілімді теңізбен таластырып,
Тереземді аспанмен теңестірем.
Досқа сыйын..

Қарғам менің!
Қарғам менің!
Аласарып барады арман-көгім.
Жалған десе, дүние жалған ба едің?!
Жараланған көңілім дал-дал менің.
Қауырсын ең..