Ғалымқайыр мұтанов туралы Өлеңдер ✍️

Дүниеге келгенде, Кеткенде,Адамға бар-жоғы, Не керек?Біледі оны әрбір жанЕкі-үш құлаш шүберек!Туар сұрақ, –Тағы да немене?– Басқа ештеңе!Келу мен..

Дүниеге жарық,Әркім келеді.Келген соң,Заңдылыққа бір көнеді.Кезегімен ол,Әр кезеңнен өтеді.Өседі,Өнеді,Өшеді,Өледі.Әр кезеңнің,Бар өз өлшемі.Біреуге..

Барады кетіп жылдарым,Қанатында құстардың.Саны олардың қосылып,Ұшып жатыр асығып.Тізбектелген бұл құстар,Оралмасқа жол бастар.Қайтаруға жоқ..

Не айтар ең, жолықсаң сен Алламен?Журналист сұрайды, кейіпкерден...Маңызы зор, оңай емес, осы сұрақ, Әр адамды әр қалай ойландырмақ.Туып жатса..

Жетегінде жүріп көңілдің,Бағалай алмай кейде біз –Дүниенің бар құндылығын,Тағдырға налып кетерміз.

Өмірде ауысым – өлара, Өзгеріп жатқан айнала.Жай таба алмай ортада, Ізденген көңіл беймаза. Өмірде, болар-болғанға, Әдетте, көңіл толған ба? Тәуелді..

Құмдағы із,Қазір бар да, болмас кейін.Ұйытқыған жел, Жасайды өз дегенін.Қозғалар желмен, Қоршаған бар айнала.Көреміз әп-сәтте, Құм даланы..

Біз басқан, Әр қадам Жүргізер жолмен,Өзіміз қалаған.Бір емес, Екі емес, Түсірер сынаққа, Алдағы мың белес. Кейде ұтыс, Кейде ұтылыс.Қайталар..

Мен келемін, ізімен бабалардың,Азық қылып, олардың қалдырғанын.Өмірде, бар ісіммен дәлелдеуге, Ізін жалғар, лайықты ұрпақ барын.Мен келемін, алып..

Өткендерін сағынбаған,Бұл өмірде бар ма адам?Ұшырған ұям, өскен ортам,Аңсауменен еске алам.Бірге өскен құрбы, достар,Жолықпасам, сағындырған.Ризамын..

Арқаны кеңге саласың,Өмір сүру деп бақыт.Өкініп кейін қаласың,Кеткесін өтіп уақыт.Өмір деген уақытпен,Сәттер болып тізілер.Әрқайсысы..

Аясында тірліктің,Жүріп жатыр алмасып.Жинағаның мен бергенің,Жоғалтқаның мен тергенің.Көргенің мен көрмегенің,Құлдырауың мен өрлегенің.Қуанғаның мен..

Рахаттана күлерсің,Кенелсең қуанышқа.Бағасын оның білерсің,Өкініш орнын басса.Орындалар істерің,Денсаулықтың барында.Қажетін оның білерсің,Кенеттен..

Біреу ерте, біреу кеш,Тоқтауы жоқ осы көш.Санаспайды уақытпен,Кетер алып кезекпен.Күнделікті осы көш,Берер бізге сабағын.Бастауы болған өмірдің,Соңы..

Ала бұлттай жел қуған,Өмір жүйткіп өтеді.Небір тұлға, жақын, туған. Үздік-үздік арамыздан кетеді.Кеше ғана қимас жан,Ортамызда жүр еді.Бүгін кенет..

Барады ауада қалықтап, Қоштасқандай, қол бұлғап.Өз ортасын қимай бірақ, Үзілген көк жапырақ.Желмен кетті жапырақ,Алыстағы қырды асып.Бүршік ашқан..

Айтушы еді апам өмірде,«Адамдар қонақ бір-біріне»Сондықтан болар әйгілі,Қазақтың қонақжайлығы.Өзінің ұзақ тарихында,Дәстүр қылып халқым.Сақтаған..

Маза болмас адамда,Тірлік атты – теңізде.Айдындағы дауылдың,Екпіні ұрар әр кезде.Теңіз суы толқытады, Айдындағы адамдарды.Бірге соғар..

Жарлығымен Жаратқанның дүниеге адам келерде.Тәндегі жан құйылар сырттан жансыз денеге.Сол сәтте қосылар адамда жан менен тән.Жүру үшін бірге..

Адам солай жаралған, «Әр кәлләда бір арман».Әр кезеңде ұмтылған,Мақсатына қалаған.Мақсат етіп арманды,Жету үшін талмайды.Қызығы мол өмірде,Армансыз..

Шексіз мынау жаһанда,Өмір атты сапарда.Көк пен жердің арасын,Көкжиектен табасың.Көрінбейтін күшке ұқсап,Тұр ғой олар көкті ұстап.Көзден кетсе..

Тағдыр салар әркімге өз салмағын,Өмірдегі жүріп өтер жолында.Маңдайына жазылады әр адамның,Не болары бағына, әлде сорына?Келешекте не боларын кім..

Аспан асты, жер үсті,Арасында біздің мекен.Жібермейді жердің күші,Шығуға бұл кеңістіктен.Ештеңе жоқ әлемде,Өлшенбейтін уақытпенен.Өмір өтіп, мезгіл..

Біреуге болсаң берешек,Ол – сенің қарызың.Ел алдындағы борышың, Ол – сенің парызың.Дүниеден өткенде сұрар молда,Марқұмның қарызы бар ма?Болса адамның..

Жалғыз, көптің арасындаОтырсың қамығып, кейуана. Еңсең түсті неліктен, Қалды ма көңіл барлығына? Аппақ болған самайын, Маңдайдағы әр әжім. Қалдырды..