Орынғазы мәнбазарұлы өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Жылап күнді батырсада күлместен,Тіршілігін шығарады кім естен.Тігілуі сəнді-сəнсіз болсада,Бар өзіңнің бастан өткен бір кестең.Жариялап жүреді өмір..

Өртеніп от алып кетсе əр неден,Кəртеймейді екен сүйекке сіңген əл деген.Не деген сергек алдымда жүрген ағалар,Ажарын қою сұлулықпенен əрлеген.Қызықты..

Ай туғалы əкең қанша ойланды,Жек көремін сырын айтпай қойғанды.Туған күнің ұлан-асыр сезіммен,Менің мешкей жүрегімде тойланды.Естіп пе едің құс..

Тепкілеп танытады өр тебінін,Қатыгез өмір толқын тентек ұлым.Айналып жан-жағыңа қарағанша,Білмейсің өткенінде келте күннің.Əкеңде құдды өзіңдей бала..

Саялы жəй деуші едім жаныма тек,Қақтады өмір талай бір жалынға əкеп.Уақыттың бүгінгі сын сағаты,Өзегімді ортадан жарып өтед.Болмаған соң тас түйін..

Қарыздармын қасиетті ел саған,Қайтарамын мына жаным болса аман.Бір күн қуып жету үшін бəрінде,Арғымағым арманыма ер салам.Ойлар салып көкейімде тұр..

Темір таяқ айналғанша тебінге,Қол артамын адамшылық дегенге.Оны шағып алған күні құдай-ау,Жанға тұрақ қалмас менің денемде.Ұқсап тұрған орны биік..

Дауысым іңгəлаған сенде естіліп,Былдырлап тілім шыққан сенде ес біліп.Шиырлап сонан бергі жүрген жердің,Көргем жоқ саған бірін теңдестіріп.Болат сен..

Қолдаған соң ақ батаң, ақ тілегің,Өзенімде өркештеп ақты менің.Қайраттанып қайраған қанжарың боп,Қара тасқа шапсаңда қақ тілемін.Жалғыз көрген бақыт..

Құрыштай піскен басың домнаға,Жаныңды сүйем сенің момын аға.Құлақтап сан асауды бас білдірген,Бақандай саусақтары қолың ана.Келесің мен білгелі тыным..

Алдың құйын, артың тынып өтесің,Осал қорықса, мықтыға не етесің.Таң сəулесі түскенше түн қараңғы,Мүмкін бе адам жарға соқпау шекесін.Өмір-сарай..

Оқығанда егей бір жыр шумағын,Жырғап қалған жанымды біл шырағым.Сондай өлең жаза алмай қорланғанда,Талай мəрте ерінімді қыршып алдым.Сұлу сурет сала..

Соғылсамда қиынның жартасына,Сынығымды көрсетпен жатқа сірə.Орталатып көңілдің мұң қазанын,Қолың тисе бір келіп қайт қасыма.Таудай тосып тауқымет..

Жасқанасың жаным-ау сен несіне,Тағдырыңның жағалас бермесіне.Бұл табиғат қойынында талапты ерге,Толып жатыр кең өріс, кең несібе.Есіркетпе еш кімге..

Енді қайдан көңілге шаттық алам,Жастық кетті бел асып шапқылаған.Қайта қонар күн болса басыма əттең,Аязға да тоңбас ем шатынаған.Жанарына жас тұнып..

Өмір рақат əпереді адамға,Өмір бейнет əкеледі адамға.Көтермесең бір басыңа келгенін,Тірі жүріп не қыларсың ал онда.Ездік іске болмау керек..

Қаңтар болып бір демде көңіл шілде,Жолыққанда тірідей көмушіңе.Көре-көре неге де көндігесің,Не жоқ қалқам бəрі бар көп ішінде.Құсы кетсе бетінен..

Шыдай білу қуанышқа, мұңға да,Жарасады бітімі мол тұлғаға.Болмаса егер бидің есіл еңбегі,Бұл тарихты жасамайды құл ғана.Өткір өзін отқа салып..

Ағатай, неге жылы қарамайсың,Қай-қашан саялы көк қарағайсың.Бұл жерді неше айналып шыққаныңмен,Жантыныс менен артық таба алмайсың.Бетіңе жерім бар ма..

(Ақын Қажет Жақанұлы тұтқиыл кезіккенсырқат азабын тартып жатқанда)Бірге өсіп біте қайнап бір туыстық,Арада өкпе-наздың бұлтыда ыстық.Жарасқан ақ..

Көктем кетіп, жаз кетіп, күзім келді,Күз келгені жастықтың үзілгені.Шапқылаған жылдардың тұяғынан,Кестеленді əжімдер жүзімдегі.Кəртейуге емеспін тым..

Уақыт қатал жаралған заң боп үстем,Тынбай өтіп барады зар желіспен.Кейде тірлік қойныңа ақсай бастым,Екі аяғым қолдырап тар кебістен.Қалай айтам..

Сендерменен бақыттымын балаларым,Сендерменен əке болып бағаландым.Сендерден басқа айтатын нем бар менің,Өмірде сендер ғана маған дарын.Болсада ақ..

Армысың сабақтастар, құрбыластар,Бір кезгі ұшып қонған жынды бастар.Қимаймын осалдыққа, олақтыққа,Ендігі боп алдыңдар бір-бір асқар.Сендермен бөліп..

Басталады ақылдың алды аяңнан,Ақыл кесіп өтеді ай далаңнан.Адам ғана ақылды болғаны үшін,Табиғаттан керегін айдап алған.Ақылдының мəйекті тілін..