Ес туралы Өлеңдер ✍️

Еске алмаппын боран мен дауыл барын,Келетінін біздіқ де ауылға мұң,Жүрегімді тілімдеп кетті меніңЖылдай болып бір күнгі ауырғаның. Сөйлесе алмай..

Еске сап жастық шағымды,Жалын боп бір ой жетеді.Жандырып бір ой жанымды,Сөндіріп бір ой кетеді. Мінгізіп бір ой ұшаққа,Түсіріп бір ой түнерер.Еңгізіп..

Бүгін сені байқасам,Болып, толып жетіпсің.Кешегі сен, сен емес,Тоғышар боп кетіпсің.Тасымайтын барына,Қиналмайтын жоғына,Пәк көңілді жан едің.Бүгін..

Қыстыгүні – көктемді,Жазда қысты сағынам.Өткен күнде жоқ белгі,Мен бүгінге бағынам.Қалада ішім тарылып,Қашам ауыл, далаға.Бір айдан соң жалығып,Қайта..

Бауырында Қараталдың жатқан бауырым.Көрдің бе бүгін таңды атқан, бауырымҚапыда ажал оғы тиді-ау сағанАуылын аңсап аттай шапқан бауырым.Құлады биікте..

Кеше ғана аппақ- аппақ қар жауған,Бүгін қайта жауын ұрды бетімді.Менің есім ауысты ма деп жүрсем,Табиғаттың есі ауысқан секілді.Сүйем дейді сізді..

Есімде жоқ, біреуді сүйе алдым ба,Соны ойласам, кетеді қиял мыңға.Үміті бар біреуге қарайладымУәдемді бұзуға ұялдым да.Ыстық сезім, қыздардың отты..

Берекемді без бүйректер қашырды ма,Білдірмей тоғымды да, ашымдыды да.Көлбей кеп қонып едім көк жайлауға,Көліксіз ойға қарай тасындым ба?Болсашы ең..

Есінен оның кетпеді,Ағаның айтқан сөздері.Қырық үшінші жыл көктемі,Ерекше болды, сезбеді.Жаралы болып майданнан,Сұлтанхан солдат оралды.Су ағып жыра..

Есімде еміс-еміс,Еміс-еміс емес-ау, бәрі тегіс.Көк белестер, көл, жаға, көктемгі егіс...Қотандағы ой ашады өткенге өріс.Бастау жатад бүлкілдеп..

Естен қалмас асыл ата батасы,Ықыласпен берсе болмас қатасы.Адам басы жел айдаған бір қаңбақ,Табиғаттан ризық іздеп татасы.Жатар жерің ақырында тар..

Есiңде ме?Ол кешегi күнi не деп едi?Ол айтқан-тын:Маған жалғыз керек өлең едi.Тәркiдүние дүниеге не бередi,Не қалады, болмаса не өледi.Ендi бүгiнӨзге..

Шыңдар шаш сықылды тарқатылған,Кeшкі құстар ән сапырған.Көшeлeр арасындаСүйіскeн әйeлдeрдің жаңғырығыТілeктeр панасында жан шақырған.Тeк сoқыр..

Қарындасым, құмыраңды алып шық,Білeм. Бар ғoй жүрeгіңдe жарықшық.Бұрынғыша үзілмeйтін дәстүрмeн,Eскe алайық, амал қанша, пәс түрмeн.Дәл жeті жыл..

Ұлым-ау, кіріп тұр ма бүгін есің?Шындыққа, қайда барсаң, жүгінесің.Тұсауы кесілмеген жас баладайКей кезде тегіс жерде сүрінесің.Үстіңді қағып-сілкіп..

Шығарып естен ғажап көп күндерді,Сен кеттің махаббатты лақтырып.Еске алып жүрек тербер өткендерді,Ол қалды-ау нәзік жаны жылап тұрып.Кербез қыз..

Есін алған естінің ерке гүлім,Бақыт дейтін күйіңді шертеді кім?Кірпігіңе байланған сері ғұмыр,Ханшайымы шығарсың ертегінің.Ханзадаң кім? Белгісіз..

Шығара алмай есімнен сені гүлім,Жанарымда жәудіреп мұң – шық тұрды.Саған деген сезімді өлі мұңым,Жүрегімнің түбінде тұншықтырды.Сен сезбедің мендегі..

...Есімде Шұбалаңның нар қамысы,Сыятын қойынына зорға құсы.Көктемде ығы-жығы жəрмеңке боп,Асырға айқұш-ұйқыш толған іші.Ұя сап, абыр-сабыр құрылыс..

Ес білмей мен əкеден қалдым жастай,Жалғыз ұшқан аспанда қарлығаштай.Жетімдіктің желі кеп үйіргенде,Тағдырыма қарадым жағымды ашпай.Қандай еді, кім..

Есіңде бар ма сол кештеТорғайдың тұнық суындаЖағаға арғы жол кешкенЖап-жарық айдың нұрындаҚұлаштап, жалдап, масайрап,Тұңғиық гүлге қол артып.Жас бала..

Есіңде ме, уа, сүйгенім,Есіңде ме жастық шақ,Ай астында айқасатынЕсіңде ме қос құшақ?Есіңде ме торғын көйлекСуылдайтын желменен,Есіңде ме түн..

Дариға, сонау күндер бəрі есінде...Қанында, жүйке, тамыр, денесінде.Сиқырлы бөтен əлем кешіп еді ол,Кавказдай жер-дүниенің кемесінде.Миының қалған..

Осыдан отыз алты жыл шегінсем мен,Кезі еді он сегіз жас – тегін серуен.КазГУ-дің кең залында отырдық біз,Өлеңшіл, өр көкірек өңшең серімен.Соғыстың..

Еске түсті есіл күндер талайғым,Самайымда ізі қалды сан айдың.Жалпақ дала, жарты пəни - жомарттық,Сана қырсау, жатыр толқып жан-айдын.Дүние кең сол..