Есенқұл жақыпбек туралы Өлеңдер ✍️

Ат мінгізді ел,Атым – жылқы пырағы.Шапан кидім,Басымда хан мұрағы.Қайырымсыз қасқыр өлең бірақ та,Түзге қарап ұлиды да тұрады.Арасында өмір, өлең –..

Бұрынғының сөздері,Батыр қолда билеткен.Жер қопарып, сүйреткен.Суға малған сойылдай,Бұрынғының сөздері.Жаурап келіп кіретін,Жалаң еттен..

Қайран, Жәке,Әңгімеге қолайлы.Таң қалдырып жүрсің әлі талайды,Күншілдерге сылтау болып көсемің,Міншілдерге сылтау болып есегіңӘлі күнге бәрі саған..

Жанға тыныштық жоқ,Отырмын тыныс сұрап.Дүние-ай, шіркін деймін,Отырсам бір күн деймінОңашада сырлы бақта,Ағатын күміс бұлақ,Ағаштар төбесіненАймалап..

Тағы бір ақын жас кетті,Көрмеген құрмет, әспетті.Бәріне жеткен дүр атақ,Бәріне жеткен рахатОсыған ғана жетпепті.Өзінше сүйіп өмірді,Өзінше болып..

Алатауым, ала, арша, асқағым-ай,Қапталдағы қасқа бас қаспағың-ай.Құлазыған қу тастар таудың іші,Құмартпаймын тауларға жастағыдай.Таулар жатыр өкініп..

Қыр басында көсіліп ана жатыр,Аңғал, адал, аңқылдақ бала жатыр.Бұл дүние өркендеп өскен сайын,Нағыз ақын азайып бара жатыр.Күнде-күнде сұр тірлік..

Талмаусырап, таулар нұрға боялып,Таңғы сағат жетілерге таянып.Жон арқаңды шыққан күге қыздырып,Сабырлы жаз, салқын таңда оянып.Тіршілікте ештеме жоқ..

Егіннің иісі аңқиды,Жел соқса сонау қыр жақтан.Жаңғыртып кетер сай-сала,Жапанға мынау үн қатсаң.Жазира дала, жайсаң бел,Қырлар-ай, қырлар гүл..

Түйе үстінен шаптырып сие білген,Сіз де бір күн түсерсіз түйеңізден.Сонда бірақ ар көріп ұялмассыз,Арқа сүйеп өзіме сүйенуден.Кері айналып заманның..

Болмаппыз шыны керек туа мықты,Жабысқан дерттен жаным суалыпты.Азайып анамыздың ақ үміті,Алмапты Туу жайлы куәлікті.Үміттің үзілген тек жері бар..

Ассалаумағалейкум,Ардагерлер!Ардагерлер бармаған бар ма жерлер?Қан төгіп, жеңіп алған жерлеріңді,Жоқ қылды әкімдер мен саудагерлер.Ассалаумағалейкум..

Екі беттен сүйгізіп екі бетке,Көкіректі тигізіп көкірекке.Екеуміз тұрып қаппыз «өшіретте»,Мұндай сәт күнде-күнде бола бермес,Мұндай бақ күнде-күнде..

Күндер өтер...Келер бір жылы хабар.Сонда бір сәт көз жасым жылып ағар,Момын менен қоңырдың жанын жегенСұмдардан да, дүние тыным алар.Сұмның басын сұм..

Құлағымда Жер шулайды,Ел шулайды.Бұ несі?Еш адамның маңдай тері, үлесі,Берілмеген сияқты әлі.Өршіп барады жылдан-жылға,Махаббат пен Ғадауаттың..

Тұрғызуға тұратын мұражайын,Осы ауылда бар еді, бір ағайым.Содан білдік қазақта Жамбыл барын,Содан білдік қазақтың ұлы Абайын.Өлеңді де, жүрген кез..

Аңырайды суық жел,Қара жаңбыр борап тұр.Сықырлаған сар терек,Сынып кетпей сәл-ақ тұр.Шамын жағып сарғайған,Кісі күтіп шалғайданҰзын бойлы..

Қоңыр қақпа. Қоңыр үй. Қоңыр есік,Тыныш аула, қалғандай өмір өшіп.Есеңгіреп қарарсың ескі таныс,Есігіңді мен ашсам еңіретіп.Қуанып та, бір жағы..

Сенің ауыр білегіңе тұншығып,Ұмыт болып қызмет, бедел, тіршілік,Жатушы едік, кеткенше әбден күн шығып.Сосын бізге бар дүние қырсығып,Бастығымыз..

Ерке бір қыз етек-жеңі желпілдеп,Бара жатыр бұрымдары селкілдеп.Айнымаған Айнұр ғой бұл баяғы,Мен бірақ та айта алмадым «сенсің» деп.Қасыңа да бара..

– Жақсы адам ба еді?– Жақсы адам еді – деді жұрт,– Жақсы адам! – деді жамағат түгел егіліп.– Қарызы жоқ па?– Құтылған барлық қарыздан,Құтылған барлық..

Сен күйеуге тиіп кетті дегенде,Жайдың оты жарқ етті бір төбемде.Жоқ еді ғой, нұрдан басқа ештеме, Адам ұстап көретұғын денеңде.Құдай ғана жалғыз болу..

Қолымнан келсе, қолыңнан сенің жетелеп,Баламдай сені өтер ем, мәңгі мәпелеп.Жадырап күліп, жанымда жүрсең болғаны,Тек содан басқа көкеңе мынау не..

Шын жылаған, шын күлген,Айналдым сенің үлгіңнен.Инабаттым, ұяттым,Иілген гүл сияқты,Қасыңда сенің кіммін мен?Қызарған қызыл бүлдірген,Қасыңда сенің..

Қар еріді,Көшіп жатыр аспан жәй.Күресінде жатыр екен ит өліп,Кір-қожалақҚыстап шықты қос торғай,Біздің үйдің мұржасына сүйкеніп.Қайтіп келер ертең..