Ғафу қайырбеков өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Ертеңгілік үдетіп, Ұзақ жауды ұлпа қар. Түс ауа шана сүйретіп. Дөңге шықты балалар.Шаршап əбден жығылды, Үйіне кеп жас Марат. Көзі ұйқыға жұмылды..

ІКөктемде тудың, күн тұрды шалқып, Аспаным қандай тап-таза мөлдір! Жел есті жайлап, сыбырлап айтыпКелгенін бізге бір сəби өмір.Көктемде тудың..

Кеудеге туған жердің нəрін жинап,Жыр құйған ақындардың бəрі қымбат.Солардың бірі өмірден кеткен сайынҚалады қаным құрғап, тауым қирап.Кең өлкем..

Қазақстан – менің туған анамсың.Өзгеде жоқ, өзімде бар даламсың.Кеңдігіңмен, молдығыңмен момақан.Ақыл, сабыр үлестірген данамсың.Тарих маған..

Партия программасынаПартия-ең ұлы бір ақын маған,Қолында халық берген алтын қалам,Сол қалам жазып шыққан əрбір жолданАдамзат болашағы..

Жыр жазамын дегенде,Сөзден тыяр лас. Бөтен –Жетімдік көрмей өлеңдеƏкесі болған жақсы екен!

Теңізде туған толқынныңТатулығы тым ыстық,Бірінің бірі қолтығынСүйеп жатыр, сүйісіп.Сондай-ақ, досым, біздергеДау айтады қандай жан,Жыр қатарын..

Жартасқа барған жалғыздыңДауысы күнде мың шықсын,Түн күзеткен байғұздыңҚұлағы сорлы, нені ұқсын?!Сəлем еді айтқан бүгінгеАраға тастап талай..

Айбыны күздің ежелденАқ жауын, нөсер, ақша қар.Асырсаң артық кезеңненАшуын айтпай, бас салар.Биыл да салды қиғылықДағдыдан тіпті ерте кеп,Қара бұлт..

Мыңдаған қалам өрнегі түсіп,Алуан көздің от ізі қалған,Талайдың басып алақаны ыстық,Келесі қолға суымай барған;Маған да жетті сол қағаз..

Ертеде болды досым бала Ағыбай,Жан еді жас та болса талабы бай.Тыңдайтын жер-көктегі бар дыбысты,Ұстаздан күнде алатын сабағындай.Кей кезде боз..

Қырауытқан қыс міне,Аспан ашық, дөңгелек.Целиноград үстінеКүн келеді өрмелеп.Түсіп қалған секілдіКірпіктері көзінің,Күндегіден бір түрлі,Құлағы бар..

Күн сəулесі шашырап,Ауа жұпар сепкенде.Алтын аймақ атырап,Өмір күйін шерткенде.Ақ көйлекті əлгі шал,Үйден шығып байыппен.Суын төгіп, алып..

Айқай, жаздың кезі еді,Күнде думан болатын.Ар жағына өзенніңАуыл көшіп қонатын.Ақ көйлекті балаларАсау тайдың үстінде,Қырдан асып жоғалар,Көкшіл..

Ағып біткен Дария,Енді кəзір жоқ санда,Болды ауылда қарияКелген жасы тоқсанға.Оның кəзір куəсі аз,Замандастың бірі жоқ.Балалармен күні..

Жексенбінің күніндеКелген сайын демалыс,Атасының үйіндеБолады үлкен жиналыс.Бес немере бес жақтан –Үйдің іші толады.Бес саусаққа ұқсатқанАтасы да..

1Балам, сені осы көпАйтып жүр ғой жақсы деп, Мен өзім де ойламанАқыл сенде тапшы деп.Көз тиіп ед бір рет, Жүрек сорлы дірілдеп, Жарыла жаздап, сау..

Жан Гүлнарым,Жалғыз қызы інімнің.Жұма ма еді,Қай күн еді бүгін күн?Сейткерейді тағы да еске алайынТұра тұршы,Асықпашы, құлыным!Сен кетерсіңАқ ботадай..

Төртінші немеремсің – көзіңді ашқан, Көргенің аппақ дүние – жер мен аспан. Содан соң Адам аты тіршіліктенАлғашқы анаң болды амандасқан.Сен – сəби..

Бірің төртке, бірің толдың екіге, Бір қарадың жарық дүние бетіне, Екеуіңнің араларың бес-ақ күн, Март айының жарасып тұр көркіне.Сендер енді балалары..

Өзім – Ғафу,Қызым менің – Ғафура,Екі əріптіЖалғап тұрған атыма,Тағы меніңКелді өмірге немерем,ТаусылмайтынҰрпақ жайлы айтуға.Оның аты – Бақытқызы..

1Үш жастағы Əлина – Ол ортаншы немерем, Сағынышты жанынаЖинағыш ед не деген!Əке-шеше алысқаБір жетіге кеткенде, – Ата-əже, таныс та, Көзіне ілер жоқ..

Бүгін жарты ай, білім оты жанғалы, Біздің Айдар біріншіге барғалы, Иығына асып алған боқшаныңАуырлапты алғашқыдан салмағы.Неге олай? Оның, сірə, бар..

Алматыдағы №12 мектептің2 «Ж» сыныбынаАлматыда ауыл бар, «Ғафу» – оның есімі. Қарсы алады бауырлар, Ашық оның есігі.Əдемі екен, сəн екенСекілді ылғи..

Көңіл серігі,жанның құрдасы.Жаһанның байлығы, жалғыз бір басы. Елдің жақсысы,жақсы баласы, Сенен тілегім – сағындырмашы!Өмірге өкпем жоқ,бəрі..