Қоңыр туралы Өлеңдер ✍️

Базарға мал айдадым пұл ма екен деп,Қойыпты қыздың атын Ұлмекен деп.Бойыма ішкен асым бір батпайды,Көңілі сол бір қыздың кімде екен деп.Халық..

Байсалды əрі байыпты,Қобыз үні-қоңыр үн.Домбыраға лайықтыЖанға жайлы ол-момын үн.Анаң жақсы көргендеДемейді ме «Қоңырым».Жағымды үн-ол елге,Қоңыр..

Сен қайдасың, қоңыр көлеңке? Ояу жүрсем де түс көргендей Сені сағынам. Кәрі еменнен саулаған жапырақты иіскеймін, Бірін бірі шимайлаған жолдардың..

Жырақтасың, сеземін, түсінемін,Ең болмаса, өтінем, түсіме кір.Әлі есімде, күз еді Алматыда,Маған шарф сыйлап ең түсі қоңыр. «Айтпағыңды көзіңнен..

М О.Әуезовке Ауыздығын арғымақ аттар шайнап,Жанды менің даламда от қанша әйбат!Елге бардым, Мұхаңның ізін көрдім,Қаншама жыл өтсе де жатқан..

Қалмастан тілсіз жауға жаны күйреп,Каперсіз, су бетіне салып ирек,Көрдім мен, кетпейді әлі көз алдымнан,Уланған көлде жүзген қоңыр үйрек.Қоға да..

Бармысың кит жонындай қоңыр дөңім?Тұзымды алыстатты-ау, өмір менің!Келеді құшырлана құшақтағым,Сендегінің көзіме көрінгенін.Құйқалы қоңыр дөңім..

Қағасың күңірентіп, майда ғана,Кім білген, қадіріңді қайран аға?!«Қоңырыңды» естісем, егілем де,Қаңғып кеткім келеді айдалаға!..Қаңғысам, таяқ ұстап..

Қоңыр-қоңыр таулардыңҚолтығынан қой өріп,Қоңыр үйдің ішіндеҚоңыр салқын ой өріп,Маңырауық маңдайымОй дүретіп неше мыңЖасыл маңдай қыраттанЖасыл сөз..

Қаламдас бауыр Бақытжан АлдиярғаСен – Өгемнен,Мен – Кегеннен,Азамат ек өрлеп, өнген.Қолымызға қалам алып,Сырлас болған шерлі өлеңмен.Еркелеткен..

Құс атып, аң аулаймын Саршығаннан,Ақ тұйғын жігіт едім қаршыға алған.Күніне отыз үйрек, қырық қаз алсам,Емес ем төсін шоқып қан шығарған.Қияға ұя..

Қасқа күйді айтасың...Қыздың үйден кеткені.Басқа сыйды қайтесің,Бұл өмірдің өткелі.Билеп алған сананы,Көңіл жатыр өкпелі.Қаздар ауып барады,Қараша..

Кайда екенсің, қоңыр жүзді қой көздім, Қоңыр күзгі қоңыр кеште ой кездім. Жанындағы майда қоңыр махаббат Салмағымен бүгін мықтап бойды..

Салайын «Жай қоңырға» жайыменен,Барады өтіп өмір айыменен.

Шырқайын «Жай қоңырға» жайыменен,Барады етіп өмір айыменен.Жалғанда ер жігітте арман бар ма,Қосылса адал жұпты сайыменен.Əйелің жақсы болса – атың..

Аяғы бір əнімнің «Кенже қоңыр»,Тең болмас арғымақ пен қара шобыр.Ұлына əр атаның бір қонамын,Көп жатып надандарша етпей ығыр.Əнімнің əркім əуес..

Ертеңің мен бүгіннің арасында,Ояна алмай бір күні қаласың да,Судан шыққан борықтай боласың да,Өмір деген өзеннің жағасында.Қайырмасы:Майда..

Қоңыр күзде қайтқан қаздың сəлемі,Қоңырауын қағады аспан əлемі....Қоңыр кеште маңырайды қоңырлық,Менің де бір Қоңыр Қозым бар еді.Сол ауылда қоңыр..

Қоңыр күз, Қоңыр жыр ма едің, Қоңыр күй тербеп кешімді. Қоңыраулы керуен күндерім Қоңырқай тірлік кешірді. Қозыкөш жерден көрінген, Қоңыр қаздардың..

Күй шерткен оңашада домбырадан,Күн кешкен жыр жолына болып алаң.Даланың қоңыр күйін сүйіп өткен,О, менің дала мінез қоңыр ағам.Жандырдың алуан ойдың..

Кісінеген дауысы қобыз үнді,Қосып келем үкілеп қоңырымды.Жүйрік болып жүлде алып бермесең де,Қалдырмадың əзірге көңілімді.Болмасаң да топ жарғыш..

Өзің қоңыр болғанмен, жүрегің ақ,соның ыңғай жаныма жүреді ұнап.Жұрт қыздардың әппағын, ағын алса,мен бақытым тауыппын күреңін ап.Сен ыстықсыңсекілді..

Қоңыр күзде қоңыр тартып көңілім,Сарғаяды жапырақтай өмірім.Түсінетін бір жан іздеп өзімді,Араладым, туған елдің өңірін.Шыға алмадың сен де алдымнан..

Қойын дəптер, қоңыр дəптер кір басқан,Кір ішінен мөлдірейді жыр дастан.Тамшылайды жүрегімнен ақ жаңбыр,Дəптер кіршіл, өлең өршіл сырлассаң.Қойын..

Көктем кетіп, жаз кетіп, күзім келді,Күз келгені жастықтың үзілгені.Шапқылаған жылдардың тұяғынан,Кестеленді əжімдер жүзімдегі.Кəртейуге емеспін тым..