Сабыр адай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Аспаным кең жайып тұр керегесін.Күн шылап күміспенен кенересін.Мен қақтым қанатымды көк зеңгіргеҚалдырып көптен неге шегересің!?Қай бабам кемшін еді..

Бір жігіттің жетілмегі елден-ді,Өз бабына ер келді.Күллі əлемнің кешіп жүріп айлағын,Жан жылуын жан ұлтына берген-ді.Ер жігітте – шыршасындай..

Жал-жал да құмдар, жал құмдар,Жан бабамды-ай алдыңдар.Жанын бір көзге көрсетіп,Жаныштап көрге салдыңдар.Жау семірді-ай зəріне,Əзəзіл мінді..

Халық-дана!..Сосын бір топ надан бар.Не десеңде кері тартып табандар.Есімдерге күйе жағып құлатқан,Ессіздердің көмейінде бар аңғар.Алашымның көп..

Құмаршық, құмбетеге, құралайгүл,Жан қалқам жан жарамды сұрамай жүр.Қайыпқа əн салдырған біздің Адай,«Аһ» ұрып ат жалынан құламай жүр.Оймауыт..

Құлаған құздан құлжасың,Жаһанға сыймай бір басың.Қан кешіп жүріп толғаған,Сендей болмақ ұлға сын.Жараңды ұлып жаладың,Қайғысын көрдің..

(Адамзаттың асыл перзенті –Əбіш Кекілбайұлының рухына)Бота көрдім мен түсімде боздаған,Қан жүрегі жанған шоқтай қоздаған.Боздай-боздай айналды да..

Қара бұлт Қаратауға шығып алды,Қаранар көзбен боздап тұрып алды.Қайысып қаптың суы қақ жарылып,Жар таста жан ағамның мұңы қалды.Жел жоқтап жез..

Маңғыстауда мың төбеКүнде кеңес күл төбе.Ар қозғаған жүректіАзғантай топ іркеме.Уыз қандай, бал қандай,Ұран салып талғандай.Уыз-балдай..

Тағысын тағы айтармыз,Тағынтып тұмар байқармыз.«Жиеннің қолы ашық» – деп,Жиренді мініп қайтармыз.Біздегі көңіл дос көңіл,Өткен-ді өмір қо-о-ш..

Балқан тауға босқан елЗаманға зарын қосқан елҚұдайдан басқа пана жоқ,Құлағын желге тосқан ел.Ел жаңылып бағынан,Ер жаңылып жағынан.Құладын құлап..

Бармысың жан құрдасым ал қара көк,Жанына жан біткеннің шам жаға кет.Кеудеңде күміс сарай күмбірлейдіМамырлап əн салғандай маң дала кеп.Ұлтымды уыз..

Ақшагүл апа, ақ қанат!Бірің ай, міне, бірің күн.Сен – сырғалы Маңғыстау, Мен тізерлеп жүгіндім.Лə-Иллаһа ил-Алла, тілегім қабыл қашаннан,Сары алтын..

Отпан тауда Адай Атам нағып тұр,Ұран салып ұл-қыздарын бағып тұр.Көк зеңгірге қолын созып Ер БабамБолашақтың босағасын қағып тұр.Ұлан-байтақ ұлы..

Сексеуілдерге қан бітіп,Сеңгір тауларға жан бітіп,Таң алқымдап, түн қашып,Қаралы бұлтты мұң басып,Хабар салып жел тұрды,Халалдан болған ел тұрды,Ұл..

Төс табаны тілінгенДүбірі көпке білінгенБіздің дүлдүл шалдардыКөресің осал кіміңнен?Қарлы шыңдай ҚашағанХалалдан Тəңір жасағанҚайыртпай кеткен..

ІСəуле апа-ау!..Сарсаң кесек сана қайғы.Сансыз сұрақ санамда балалайды.Жабағысы ұйысқан көңілімнің,Көзін шұқып қара түн табалайды.Емешегі үзілген..

Алысып жүр, адамзат, алысып жүр.Қансыраған қаралы жан ұшып жүр.Өлімменен ойнаған өңкей мықтыТыныштыққа тас атып жарысып жүр.Жан ұшып жүр, жаралы, қан..

Өлшеулі өлең – өмір бұл,Қабырға бойын сөгіп жүр.Жаңбырлы бұлттай жаным бар,Жасанып жырды төгіп жүр.Кестелі өрнек кезім бұл,Кер құлан жырым кезіп..

Шуағын шашты күн-нұрлы,Күнге арнадым бұл жырды.Төбемнен менің аударма,Төрт құбыла нұрлымды.Жанымның жайлап еңісін,Өңкей сырлы келісім.Кербездеп..

Теңіздің теріс толқын аралымын,Аралға жалғыз қонған, жаралы мұң.Əкенің əлпештеген ұланы едім,Анамның ақ сүт берген қарағымын.Тай-құлын бауырларым..

Уыз қатқан таңдайыма, Ақ Мамам,Сені іздеп таппаған,Боздау айтқан – бір тайлаққа бос жүрген,Мендік сезім – шұбырынды ақ табан!...Ақ Мамам!Аппақ еді..

Өлтірме жастың үмітін,Үмітің болса, жігітім!Қолыңнан келсе қамқор бол,Бітіргін жастың бір ісін.Сауабын алғын құлынның,Жібектей желбір тұлымның.Сен..

Ай, Ер Қосай, Ер Қосай!Алтын-ды жаға ағамыз,Күмістен құнды бағаңыз,Сөз бастаған данамыз,Жол бастаған дарамыз,Жеті бірдей інің тұр,Жер қайысқан..

Адай да болдың, ел болдың,Есіміммен тел болдың.Өр мен Кеуде, Қаройда,Бұрқасын бұла жел болдың,Тасыған таудай сел болдың.Келінберді,ҚұдайкеҚос ұлымнан..