Оралу туралы Өлеңдер ✍️

Оралғанын қалар едім бірақта,Оның ойы мендік ойдан жырақтаСағындымба, жаңылдымба білмеймінКейде даусы естіледі құлаққа

Алматыдан оралғанда мен жүдеп,Апа, маған қараушы едің елжіреп.Жаз бен көктем шуағы бар сол жанар,Сол мейірім сене алмаймын сөнді деп. Сол бір жанар..

«Кел жыршы, күйлендіріп аспабыңды,Оңаша үйімізде баста жырды.Анамыз намазында, есік берік,Келмейді еш кім мұнда, таста мұңды.Әкеміз аңды қуып әуре..

Мен оралдымТуып-өскен еліме,Жемісін жеп,Суын, ішкен жеріме.БұлақтарыСылдыр қағып ағатын,ҚұрақтарыБасын изеп қалатын,БұраңдағанСүрлеуі мен..

Ол күндер ендi қайтып оралмайды!Адамға не бар екен одан қайғы?!Қайыру бермей қашқан қайран көңiл –Көмейi ағытылған тоғандай-ды.Ол күндер аққан селдей..

Саңлағын мініп ұшқыр сағыныштың,Ауылым аңсап сені тағы да ұштым.Өзіңе мәңгі ынтызар бұл жанымдаМаздайды қуаныштан жанып ұшқын.Мен жүрер нелер ұзақ..

Сырың неткен тым ащы еді, жігітім!Күз жетпей-ақ,Үзілді ме үмітің?Өткен күндерҚайта айналып келер ме,Сағым қуып Сарылғанмен күні-түн?..Орындалмай ізгі..

Тұрсынай ОразбаевағаАрманың құшақ жайғанда,Қиялыңмен асып Айдан да...Ақ бантик таққан балауса,Күндерің қалды-ау Сайрамда!Шымқалаң болып..

Балалық шақ,Соңымнан қол бұлғаған,Мөп-мөлдір мұң,Сағыныш болдың маған!Саған барарСоқпақтың орыны бөлек,Жатса-дағы алдымдаЖол..

АлматыданОралдым Ақмешітке,Ақмешітке,Туған жер талбесікке.Біреу ұғар мұнымды,Біреу ұқпас,Сөз өрбітерНеғылған жан десіп те...АлаңдатыпБасқа жер,Басқа..

Артыма бір қарайладым кетерде,Құпта мейлің, бұл сезімің бекер де.Темір қанат көтеріліп аспанға,Саяхаттап бара жатып шетелге.Жолың түссе айтшы қай күш..

Оралмайды, əттең, сол қайта арманым,Менің ашық жан сырымды айта алмадым.Өлеңменен өрнектеп хаттар жаздың,Бəріне де мен жауап қайтармадым.Жігіт пе қыз..

Соғысты білемСолдаттың ағаш аяғынан,Соғысты көрдімЖауынгердің қайың таяғынан.Соғыс салған жара бар жүрегімдеЖазылмаған əлі де баяғыдан.Соғысты..

О, Жер-Ана, саған беріп тәнімді,Аспанға алып ұшып кетем ӘНІМДІ.ПОЭЗИЯНЫ түсінетін Адамдар -Кетіп барам жақсы көріп бәріңді.Ерік бермей сезімге бір..

Өлеңнен көз жазып қап, қайта оралдым,Сонылап соңым – сүрлеу, байтақ – алдым.Ешқайда мойын бұрып қайырмасам,Есемді бұрын кеткен қайтарармын.Қалмаспын..

Табанын тауға басып,Тасқа басып...Жер таппай алақандай...Аспаны ашық.Адасқан ұл оралды өз үйінің,Есігін қайыршыдай жасқана ашып...Тағдырдың тәлкек..

Өлеңім менің Көктөбем,Азадан тозып, өктем ең.Алаңсыз, ессіз кезімде,Мен көктен бітіп, көктеп ем.Түсірдің талай арнаға,Қалмады қалам бармаған.Абсентін..

Ақтөбеге құстар қайтып оралды,Дүн-дүние жаңарып бір, жайнады....Неге мені мазалағыш боп алды,Өткен күндер, қайдағы мен жайдағы?Көзіме ыстық ақ..

Оралыңдаршы құстар! Көктем ап,Оралар мекен ол, өкпе қап...Бір Көктем шықпай санамнан,Құстармен бірге ол оралған.Жапырақтарым гүлдеп ед,Тағдыр желіне..

Оралыңдаршы құстар! Көктем ап,Оралар мекен ол, өкпе қап...Бір Көктем шықпай санамнан,Құстармен бірге ол оралған.Жапырақтарым гүлдеп ед,Тағдыр желіне..

Нағашы атам Тұңғышбайұлы Әділбектіңрухына бағыштадым.ІӨзің жайлы біле алмастан бір дерек,Жұбанғанбыз рухың бізбен бірге деп.Қан майданға аттаныпсың..

Бір-ақ сүйем - Жер мен Көктің арасы.Жасынның отын ұртта! - деп - Мен - Ақсұңқар құстың баласы,Ұямды салғам бұлтқа кеп.Кеудемдегі көк кептерім ..

Шыңдары көкке атылған белең алып, Арқарлы тау бар ма екен сенен алып. Туысы Қазығұрттың аты шыққан Ғайыптан биігінде кеме қалып. Шалғайдан сағындырып..

Көп аунамай өнер деген шалғынға,Мен өлеңнен ерте кетіп қалдым ба?!Жүрегімнен жыр ата алмай,Мен өзімді күнәһардай сезінем –Ағындаған жылдарымның..

Көрмeймін, бeйнeң тылсым ба?Араға түсіп уақыт.Кeтуіңді күтіп тұрсың ба?Жанымды мeнің жылатып.Бeрілді бeлгі, тұрма eнді,Жыламайтыныңды білeмін.Жoқ..