Қаратау туралы Өлеңдер ✍️

Менің миым мәңгілік қозғалыста,Бірінен бірі озған сөз жарыста.Баянды болашақты барлай қалсам,Қиялым жетелейді көзді алысқа.Ақын ба, ақын емес өз демі..

Қаратау – жер өркеші, ел өркеші,Баурайы – ән,Шыңдары – күй,Өлең – төсі,Қаратау қара емес тек – қызыл-жасыл,Қап-қара құздарының..

Қаратауға барсаңыз сәлем дерсіз, Қаратауды сүйемін дәлелдеусіз. Таңдайыма тамағым татымай жүр, Маңдайымнан сүйетін самал желсіз. Қаратауға жете алмай..

Біресе көк мұнартып, Біресе қоңыр тартып, Құбылған қайран тауым Шоқтығы артық.Тепсінген Теріскейдің рухындай, Тұр ә-неу өр ашуың көкті шарпып.Мен..

Қара таудың қара мақпал түнінде, Қара нардай қара шыңның түбінде. Қара қыз бар қара шашы төгілген, Бір алапат сезім ойнар өңінде.Жолаушы да не..

Қаратаудың басынан көш келеді,Көш келеді,Түсіреді еске нені?Ақтабан шұбырынды сол заманда,Қиын күндер басынан кешкен еді.Ат жалында ас ішкен..

Қатпар-қатпар Қаратау,Қабағы ма едің қартымның?Буыршын мынау заманғаБурасы болып артылдың.Баурыңда бір тал жоқ,Атқақтаған ақ бұлақСуалып сен де..

Оранбасын деуші едім орда мұңға,Қалғып тұрған қаратау қорғаның ба?Сусыз өлкем желегің адыраспан,Бұйраланған боз жусан орманың ба?Күйкі тірлік..

Орын тепкен ұлының жүрегінен,Туған далам тұмарлы тілегім ең...Бұл Маңғыстау тұрады орман, көлсіз,Қаратау мен Ақтаудың сілемінен.Бірі баран, ал бірі..

«Қаратауым, тасқанның басып белін,Келмейді ме кейде бір майдан бергің.Менің маңғаз өлкеме ғашық па едің,Өркеш-өркеш өлең боп қайдан..

Отпан – таудабұйра-бұйра бұлт көшіп,Шың басындаАқ желектер шықты өсіп,Баурайдыңбұлақтары күрсінген,ҚұпиялауТіл қатысты тылсыммен.Шатқалдарданжамырады..

Қаратауым – дара тауым сен менің,Көз алдымда кеңге тартып, көлбедің.Бауырыңда бала күннен ойнатып,Есейсем де құшағыңда тербедің.Етегіңде жатыр бұлақ..

Шетпедегі Қаратау – арты қылаң,Қорғап тұрар солтүстік салқынынан.Биіктетіп тау дейді ел Биіктігің –Алатаудың келеді балтырынан.Сай-сала, тоқсан..

Қаратау қырға шөккен қара атандай,Көтерген қыруар жүкті талай-талай.Жонында жылдар көшіп өтсе де оның,Жатыпты көп аузында бір аталмай.Ол онда шөкті..

Қаратау алып сомдалған,Әр қилы қима құйылған,Сандықтай тастар томдалғанҚиюлап жүктей жиылған.Ұшына ұштас төңкерген,Дұлғасын көкпен қаймалап,Еліне..

Бесігіне құштарлықтың бөледің,Ниет түзеп,Ата*саған келемін.Қаратаудың тасы жатыр сыр шертіп,Тіліменен көненің.Жолдар қанша,Бір-бірімен жарысқан,Саған..

ҚаратаудаЖанат аулап жүргем жоқ.Бүркіт ұшты, –Мен де ұшам, ол білген жоқ.Артқа тастапКетем талай кезеңді.МекеніненБабамыздың ежелгі.Ертең сонауКөк..

Қалың ел, ризамын пейіліңе,Қарарсың ақыл қойып зейініме.Қалар ем мəңгі-бақи Қаратауда,Арттағы қарайлаймын кейінгіме.Қайырмасы:Атақоныс..

Өткенің маған бұлыңғыр,Сырыңды айт, бəрін маған айт.Отыз бес ғасыр бұрынғы,Ойран боп кеткен қаланы айт.Жер тектес қадым ғұмырлы,Жартастың жұмбақ..

Қаратаудың басынан көш құлады, Тағдыр-қамшы арқамнан осқылады. Көрігімді қай ұста қыздырады Көңілімді қай үміт хош қылады?.. Қаратаудың басынан көш..

Алатаулар,қаратаулар,Ақтаулар,алыптығы кең далама шақ таулар.Сендер тұра бересіндер асқақтап,көп жасаудан армандары жоқ таулар.Құлақ түріп шулы дүние..

Қара бұлт Қаратауға шығып алды,Қаранар көзбен боздап тұрып алды.Қайысып қаптың суы қақ жарылып,Жар таста жан ағамның мұңы қалды.Жел жоқтап жез..

Уыз қатқан таңдайыма, Ақ Мамам,Сені іздеп таппаған,Боздау айтқан – бір тайлаққа бос жүрген,Мендік сезім – шұбырынды ақ табан!...Ақ Мамам!Аппақ еді..

Қаратау – мәңгіліктің белгісі ғой,Мен көрген – бертіндегі елдісі ғой.Жаңарған елу жылда елде арман жоқ,Жоқтарым – ежелгінің шерлісі ғой.Айтпайды..

Асқарында ақша бұлт мамырлаған,Көк ала бұлт көгінен жаңбырлаған, –Бар десеңші қаншама ҚаратауларЖұмыр жердің төсінде дамылдаған?!Сәлем бермей Қаратау..