Ұмтыл зарыққан өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Маңайым меңіреу,Құз жартас,Түксиген, түнерген қабағы,Жұтып бір алардай тұңғиық жанары.Күтеді мені ескі сүрлеулер...Сүңгимін тұманға,Сүңгимін жолдарға..

Тəркі етіп дүние қан базарын,Желменен жалғыз жоқтап жалған əнін.Мына түн аппақ шашты кейуанадай,Алладан іштей күткен ақ ажалын.Алысып асау..

Қоп-қоңыр кеш.Дала жаңбыр.Жылаған...Қараша үй.Қария отыр,Алдында шай суыған.Сəлден кейін күй төгілді күңірентіп күн астын,Санай-санай қабырғамды..

Бір ауыз сөз айтқым келеді:Домбыра тілімен,Қобыздың үнімен,Көктемгі көк жусан нілімен,Аспанын бөрідей шулатып,Тастарын тұяққа туратып,Асаулар жалында..

Қайран өлең,Қайран саз,Қайран арман...Қылаң етер,Құбылар,Құба қырдан...Таңдайдағы мына жыр хатқа түспей,Домбыра шанағыңа тұна қалған.Мен бірақ сол..

Қоңыр күзде қайтқан қаздың сəлемі,Қоңырауын қағады аспан əлемі....Қоңыр кеште маңырайды қоңырлық,Менің де бір Қоңыр Қозым бар еді.Сол ауылда қоңыр..

Арқаның ақ жауынындай мөлдірім,Көздеріңнен үзілердей өмірім.Сарыарқаға жауған қардай кіршіксіз,Қайран, менің көңілім.Қайран, Арқа ауасындай..

Домбыра, сен де жетім, мен де жетім,Өмір қалды қоңсытып сөнген отын.Аңырап Алаш қалды ана жұртта,Ақ сүтін емірене емген едім.Домбыра, дала тілдес..

Кəрі саусақ,Күй бастады,Қорғалап...Жеткен үн ғой,Ұзақ сапар,Жол қажап...Менің жырым – Алтай асқан қаршыға,Сенің күйің сұңқардайын сорғалап.Жеткен үн..

Шіркін-ай,Даланы айтшы...Жылқылар сайдан құлай шұрқыраған,Асауға құрық тисе шырқыраған.Бір ащы кермек жырға шөліркеймін,Кəдімгі қидың исі..

Он сан Алаш тұсында,«Абылайлап» таң атқан,«Абылайлап» күн батқан,Тар құрсақты анадан,Таудай болып туылыпТəңірі текті жаратқан.Арқада тұрып..

Мазалайды-ау, қасіреттер көне бір,Өлім жайлы ойландырма мені өмір.Жазды қанша сағынса, мен сағындым,Қар астында қалған солып селеу..

Бір көзде өмір.Бір көзде өлім.Безерген;Бір көзде жас бар,Бір көзде қан бар,Сезем мен;Бір көзім ашық,Бір көзім жабық,Байқадым,Бейнесі ғана дірілдеп..

Қанбайтын бір шөл қысып кенеземде,Нені күтем...Телмірем терезеге.Құлазып қалар сонда қайран көңіл,Өмірді бір қырынан көре-көре.Қаһар жоқ қарашада..

Неге осы шегем мұң,Тартам қайғы,Неге менің шерім бір тарқамайды.Менің осы əн ғана жанымды ұғып,Мені осы күй ғана алдамайды.Нем бар еді тірлікте қимай..

Қарашығым,Жазады жүрегімнің жарасын кім?!Иендегі иесіз өлеңдеймін,Сайғағындай сарғайған моласының.Қарашығым,Мен жетім жағалаумын қаз аңсаған.Сен..

Бүгінгі күн сенің көзің секілді.Əрі мұңлы, əрі мөлдір, əрі əсем,Бақтарға да тіл бітіпті бір əсем.Дариядай ақын болып тумаппын,Теңіздердей тебірене..

Қара ағаштың қалтырап жапырағы,Қаңтар бізді қай күйге шақырады.Мені саған байлаған сол бір əуен,Көкірегімде көктем боп жатыр əлі.Мың қайталап сол..

Қала мынау, айықпай еш күнəдан,Кеудесіне қоп-қоңыр кеш құлаған.Мен аттанып алысқа кете бердім,Қолын бұлғап қалмады-ау, ешбір адам.Кеберсіген көңілдің..

Сенсіз таңым атқалы,Сенсіз күнім батқалы,Адастырып бітті мені бұл бес күн,Екі оттың арасында күн кештім.Мекен етіп алды мені бар қайғы,Сағыныштан..

Алматыда түнгі он екі.Сен ұйқыда шығарсың,Мамық көрпең жауып тəнін, күнəсін...Гүл бетіне сұлу бір шық тұнғандай,Дəптеріме алтын əріп..

Кеттім мен алыс тастап мекенімді,Тағдырдың тəлкегін кім жете білді.Кешігіп сезсең-дағы қиын екен,Ешкімге керек емес екеніңді.Аспаннан ашық күнде жай..

Аспан сыйған жанарыңа мен сыймай,Ақ шам қыздың бетіндегі мең сынды ай.Шəйірларша шаһар сыйлап қайтейін,Жүрегімді қолыңа алшы қомсынбай.Ай қара боп..

Қасыңнан, қалқатай-ау, неғып кеттім,Жас болып жанарыңнан тамып кеттім.Бозарып жапырақтай тоңдымдағы,Көзіңнен түскен шоққа жанып кеттім.Күл..

Сенің жалғыз сыңғыр еткен бір күлкің,Жүрегімнен өшіреді мұң бұлтын.Енді маған жалған емес «мың бір күн»,Енді маған арман емес «мың бір түн».Маған..