Керек туралы Өлеңдер ✍️

Ышығың алды менен– мені,Маған сен керексің, сен,Күн-түн жансам, сөнер ме еді!–Маған Сен керексің, сен.Барлық берсең, қуандым, ал,Жоқтыққа да шыдам..

Жігітке жүректе оты бар,Нəркес нəзік жар керек.Жігітке астында аты бар,Қылышы қындағы сəн беред.Сүймесек біз ғашық болмаймыз,Қорқақ та батырға..

1. Қыранға – қанат болса самғай-тұғын,Тұлпарға – тұяқ болса талмай-тұғын,Су болса – шөл далаға қанбай-тұғын,Адамға достар болса танбай-тұғын.Қол..

Өтірікші, өсекші жұрттан жеріп, налисың,Шаттықтың да шырайын «шерім ғой» деп танисың,Ырғалған гүл-сезім, ызғарыңмен қарисың,Жетім-жүрек, болмысқа көп..

Керегін әркім келіп алып жатыр,Босатқан қалбырлары қалып жатыр.Қуатты құрал тауып Адам-батыр,Әртүрлі қиғылықты салып жатыр.Біреуі теңіз түбін сүзіп..

Табылып бар керегім,Киімім мен қорегім,Қуат болса бойымаІшкенім мен жегенім,Нұрын құйып ойыма,Жақсы шықса өлеңім,Сұрамаңдар себебін,Іздемеңдер..

Мен ешкімге керек емес екенмін,Сол бейнеге Етене емес бөтенмін.Майлық бола алатұғын тым құрса,Бағы артық-ау менен гөріӨтелдің.Жүрегімді неге..

Жоқ сияқты бұдан басқа жұмысым,Осы өлеңді жазып жүрмін кім үшін?Соны ойласам өртенеді өзегім,Соны ойласам тарылады тынысым.Тағдыр неге тарын болды..

Керек пе, керек жерде мақтана алам,Ақын ғып, киелі ғып тапқан анам.Жалғандық мен бар жерде жалт бұрылып,Оңбайды аққа қара жаққан адам.Ақынның ел..

Мен саған әлі керекпін,Сенделтсе сары уайым бар.«Сүйемін» дедің ерек тым,«Өтірік» деді қайыңдар. Матаған шақта мұң-керме,Айналып кеттім..

Дүниеге келгенде, Кеткенде,Адамға бар-жоғы, Не керек?Біледі оны әрбір жанЕкі-үш құлаш шүберек!Туар сұрақ, –Тағы да немене?– Басқа ештеңе!Келу мен..

Неге керек,Кімге керек өлген ой – Былай тұршы өрекпімей, өрлемей! Маңайлама, мас боп жүрген сезімдер,Шайпау шабыт, шатынама, сен де қой.Мәселесін..

Өтіп жатыр зымырап күндеріміз,Кімге керек жылаған – күлгеніміз.Кімге керек біз өмір сүргеніміз,Қалса болды өлең боп білгеніміз.Қалса болды өлең боп..

Керек пе деп едім,өзімді мен саған.Шықпаса дерегім,шырқырап аңсаған.Таң алды жететін,самал боп мен естім.Сен қажет ететін,сияқты емессің.Жақтырмай..

Маған да осы боп тұрғандай керегі, түсіме ыңғай жап-жас кезің енеді. Орнымнан тұрып кете жаздардай, түн ортасы оянамын елеріп.Тым қысқарып, таусылады..

Жыр жазғанның көңілінде мұнар-жас,Жырдан қашып жүре көргін ұлан жас.Өзіңді-өзің отқа салып өртенбе.Пəк жаныңды кеміреді кер жалған,Жанып-күйіп жана..

Ағатай, неге жылы қарамайсың,Қай-қашан саялы көк қарағайсың.Бұл жерді неше айналып шыққаныңмен,Жантыныс менен артық таба алмайсың.Бетіңе жерім бар ма..

Ертелі-кеш жүрмесең Ай тағалап,Ендеше, айтшы, келгенсің қайда қарап?Кімге дәрі сұлтан боп шіренгенің,Жұртың азып, тозса егер сай жағалап.Неге қырын..

«Егер құлшылықтарың болмаса,Раббым сендерді неге бағаласын».(Әл-Фурқан, 77)Атағың,Даңқың аспандап таулармен талғар теңессін,Табысың судай тасқындап..

Жалбыраған қара бұлтЖапқан күйі аспанды,Күңгірт тартып дала күрт,Көкте дүбіл басталды.Жарқ-жұрқ етіп дүние,Шатырлауы шұғыл тым.Зəрем ұшқан..

Тынысы таусылады құр демдінің.Білінер білімдіге бірден мінің.Ұйқасы қанша мықты болғанымен.Жасыра алмайды ол жыр кемдігін.Үзілсе сыйластығың кімге..

Керекті керек білмеген,Керектен қашып күйреген,Еріксіз керек сүйрегенБіздің қазақ емес пе?
Керексізді керек деп,Санасыз, ойсыз дедектеп,Керекке осы..

Сая болып жаныңа емен, терек,
Жетер енді жатқаның көлеңкелеп.
Өгейсінбей өзі боп қалу үшін,
Өнер керек ұрпаққа, өлең керек!
Есіңде ме, түндерің..

Еш нәрсенің керегі жоқ!
Керегі жоқ, шаршадым!
Басымда ұйып тұрып алды әлемдегі бар сағым,
Өніп-өскен топырағыма..