Жәнібек әлиман туралы Өлеңдер ✍️

Гүлге оранған сұлулығын жер-көктің,Кірпігіңе іліп қойып тербеттім.Көктем сырлы елесіңе ынтығам,Күн дидарлы келбеттім.Күйіп-жанып көріскендей күн мен..

ІКөз алдымда қым-қуыт қала шуы,Жанарыма қадалған дала сұғы.Соның бәрін көме сап сендік елесЖасаурайды жалғанның қарашығы.Көк аспандай көзіңе күн..

Тосыла бердім, таусыла жүдеп,Кескінің керім ән, шұға, жібек.Жұпарға балап деміңді жұттымРауандап атқан таң шуағы деп.Лебізге балқып айрылып естен,Көз..

Шығыстың қызы – қылықты керім,Жүрегім сенен үмітті менің.Кеудеме даусың жұмақ боп орнапМұз көңілімді жібітті демің.Тербейсің жанды тамылжып, күліп,Ақ..

Жырымдай қиялдағы жаза алмаған,Сендегі сүйкім ғажап, ажар – ғалам.Мен сенің мағмұрыңа өлең төсепЖаныңды жырмен қауып, мазаңды алам.Түрткілеп..

Өктемси соқпай өкпеге тиген өкпек жел,Соғатын күзде, соғатын ерте көктемде ол.Өмір ғой дейсің өткен күн, келер уақыттыӨмір дегенің – ақылың, ойың..

ІАдалдығын айғақтар жауған ақ қар,Ақша жүзің албырап таңды адақтар.Орыс қызы, Ирина, кел екеумізСыр есейік арайлы таңға мақпал.Теңіздейін тулайды жиі..

Мен сені күткен едім...Онсыз да тірлікке жоқ түк керегім.Кірпігің қаққаныңда арасындаЖанымның білмегем мың бүктелерін.Жаныма не жұпталып,Жатса да..

Жаралмайды жаныңда жоқтан сенім,Жалыны ыстық көзіңде от бар сенің.Қыз көктемді құшқанмен құмарланаЖайын білмей келемін көп нәрсенің...Кеудемдегі..

Ұмыта алмай,Ақ параққа жүректің жыры тамбай.Тағы отырмын таусылып тылсым іздепЖауһар күндер жанымды жылыта алмай...Құралайым,Тек өзіме қатысты мына..

Ақ шұға – ақша бет, гүл ерін,Араймен аптаған түр-өңін.Мұнарды маңытып күн шықса – Жымия салғаны бұл – оның.Тілінен жыр ағып, сыр ағып,Лебізі..

Ей, Кәмшат қыз! Кермаралдай керілген,Өндіріңде толықсыған өмір ме ең?Өлең саған неге керек онсыз даӨлең аңқып тұрған жоқ па деміңнен?!Он бесіңде от..

Жұрнағы сынды мендегі мұңның Өлшемі – сендік күдіктің.Қиналмай ғана сенде бір күніБіржола мені ұмытқын.Мендегі жырдың тұма мекені,Сен ғана деп пе ең..

Жаныма жұмбақ күй тұнып ауыр,Қана алмай кеткем сиқырыңа бір.Кездесе кетсем үздіктіретінСұлуым едің сүйкімі лағыл.Шашылған шақта жүзіңнен..

Мамықтай үлбіреген Малика қыз,Сыпайы сылқым сырлы салиқаңыз.Аспандап аққу қанат, көктем көркіңКөмкеріп көрсетердей фәниді аңыз.Малика – атына сай..

Күркіреген кеудемнің от кемері – Шарпып өтер, орынсыз сөкпе мені.Жырға айналған жанымның жасын, нұрыСәл мұңайсаң көрерсің көктен оны.Сәл..

Тудыра салған текті өлең,Көрікті қалқа, көктем ең.Ақындық қиял болмасаАдамның қолы жетпеген.Кеудеңе күдік орнаса,Қасірет емес ол да аса.Пенденің мұңы..

Сиқыры бөлек сырға бөгелдім,Ұйқыны бөгеп, мұңға неге ендім?Еліктей ерке, есімді алатынЖаршысы ма едің жұмбақ әлемнің?Құралай көзге құнықтым..

Алып-ұшқан аз ғана бақ қысқарып,Сүмбіледей суығаның іш қарып,Жұлдыз, сонда жанартауым атқақтапБиігінен бір жұлдызым түсті ағып.Биыл шабыт таппасам да..

Қимасам да қоштастым «кете бер» деп,Сүймегенге сүйгендер екен ермек.Сендік мұң ғұмырымда енді қалғанЖыр кеудем жәукемдеуге жете бермек.Өмір сүрмей..

Жоқ шығар сірә, таласы жаттың,Дел-сал қып жанды жаңа шуақ күн.Риясыз реңің, талдырмаш бойың Қып-қызыл пальтоң жарасып-ақ тұр.Қып-қызыл пальто қыз..

Ақ қанат қар,Тұлдыр жатқан төсейді баққа мақпал.Күллі әлемнің күнәсін бүркей салып,Жұмыр жерге жеткізер Хақтан ақпар.Сыз жүрегі –Күзді кері тастауға..

Қар жауды,Алғашқы қар!Жауысында мән бар-ды.Дауысында дір-дір еткен ән қалды.Жалбарынып қар тілеген жер еді:Күз болғалы бейшара жер себебіӘбүйірсіз..

Күз келеді,Қара суық қусырып қыз денені.Қанатында құстардың кетеді ұшыпҚалықтаған көктемнің ізгі өлеңі.Мен қараймын,Елес болып қаларсың енді арай..

Күз келді сұрғылт атырап, маңайҚараша тірлік қапталымда тұр.Сарғайған бейбақ жапырақтар-айТабан астында тапталып жатыр.Көктем-ай керім, сайыңнан..