Қалқам туралы Өлеңдер ✍️

Құлағыма сыбырлайды пері- мұң,Бақыт менен, мен бақыттан жерідім.Ана жолдан адастырды мені кім,Мына жолға түсірді екен сені кім?!Бекер босқа..

Беу, қалқам!Бір өлең оқышы күз жайлы.Күз жайлы, екеуміз, біз жайлы.Сұр бақтан әуенің естілсе,Сағына жүрегім сыздайды.Тыпыршып, тырналап..

«Мен Парижде өмір сүргім келеді»Cенің сөзіңнен.Себепшісі жүрегімде бір емнің,Сені көрер сылтау бітпес білем мың.Сен Алматы апортысың қып-қызыл,Мен..

Қалқам қолы – қанат қаққан қос АққуАлтын шашым айдынына сүңгіген.Махаббатты адам жырлап, қанша айтты,Соның бəрін қайталаған, бұл білген.Мен де бір..

Кездессең дағы өмірде кеш,Тағдырға қайтем өкпелеп.Кетпейсің естен жан қалқам сен,Нұр сезім тұрса төкпелеп.Жалын жанымды, қалқам, сезгейсің,Тағдырға..

Мен қалқам, қателестім,Жақын едім өзіңе, жат емеспін.Соңынан түсіп алып жат елестің.Мен оңбай қателестім, қателестім.Мен оңбай қателессем,Сен қалқам..

Балалық бiздiң қалқам, өттi бастан,Қалдырып көңiлдерде отты дастан.Өзгердiк: сен бойжеттiң, мен ержеттiм,Қалпында тұр баяғы ақ сұр аспан.Кездерiм тым..

Жаным сүйген қалқам-ай,Ауыр болды соқпағым.Бар кезіңде байқамай,Жоқ кезіңде жоқтадым.Арман болып жоғалсаңЖүрем қалай сездірмей.Аяғыма оралсаңКетем..

Қарап едің, қалқам, талай алқынып,жанарымда жанарыңның жарқылы...Жалғандығын мына жарық дүниенің,білем деп пе ем бірақ өзің арқылы.Сипап тұрып..

Құлжаның алып мүйізін,Қыранның тағып қанатын,Шудалы мойын шұбар бұлт қай жаққа кетіп барасың!?Таласың бітпей қара шың,Жаныңның тұздап жарасын,Ел..

Иесің біз жетпейтін ертеңге сен,Еркеле соны біліп еркелесең.Бақытқа жету үшін суық қарып,Бола ма ыстығына өртенбесең.Адам боп қосылғалы санатқа..

Түсін, қалқам, əуелі нан үшін біз,Күрескеміз қысқанда намысымыз.Қонған сөйтіп қан-термен маңдайға кеп,Біздің бақыт өзіңе таныс жұлдыз.Жақсылығын жоқ..

– Айналайын қалқам-ай,Жүдеңкіреп қалыпсың.Жаннат жерде АрқадайЖағдай жоқ па анық шын?– Ағатай-ау, қаладаБойды күшен қыз едім.Келдім-дағы..

Шақыршы, сәулем, өзіңе,Өтініш саған етейін.Құласам да құз төсінен,Өзіңе жылдам жетейін.Өткенде жолдан жаңылып,Налытып сені алыппын.Отырмын енді..

Қыздары қазағымның сұлу неткен?Секілді таңғажайып сұлу көктем.Келісті келбетімен, қылығыменЖаныңды жадыратып, жылу төккен.Мың құбылған..

1Отырдың, қалқам, керіліп,Айрықша сұлу көрініп.Толқындай түскен қолаң шашИыққа әсем төгіліп.Көздерің қиғаш сүрмелі,Көйлегің жібек бүрмелі.Сүңгідей..

Қалқам, мен Лермонтов, Пушкин де емен,Мұқағали.Пушкин емен - мылтықпын!Иранбек.Мен де Пушкин емеспін - ол белгілі,Шәйірмін тек дарыған елден..

Қалқам-ау, естен кетпес айтқан сертің,Ойлаушы ем түгел ғой деп ақыл-көркің.Мінезің арқандаған ат секілді,Қай-қайда сермегенмен жетпейді еркің.Сәтсіз..

Қалқам-ау,Не қалды екен біз қимаған?Жапырақ жанымызды күз қинаған.Құлын қуып, гүл теріп қоңыр дөңде,Қонақ үйге толатын, көңіл желге.Асау өзен..

Білесің бе қалқам осы?...Кей түндер,Жанталасып жатады ашып бейітімді ел.Мазамды алып топырлайды төбемде,«Топырағың торқа болсын» дейтіндер.Мұздай..

Қалқам, маған алып бер қаламымды,Бір тықсырып тастайын нала мүңды,Табысайын тағы бір танысайын, Қызығымен қылықты бала күнгі.Қайсы бірін айтайын..

Көргенім – көріскенім аңсап келіп.Көркіңе бек жарасар кəмшат бөрік.Шөлімді қандырдың-ау, қалқатайым,түн іші тіл ұшына бал сап беріп.Жүрісің айдында..

Мен сенi, қалқам, ұнатып қалдымАқшулан тартқан басыммен.Жан-жүрегiмдi жылатып та алдымЖүзiмдi жуған жасыммен.Кiрпiктен тамған тамшыларымменҰнатып..

Қалқам да емес,Шолпан да емес,Ай мүсiнЖанарыңа лағыл жаққан Лəйлiсiң!Алты алаштың аймағына мəшүүрсiң,Алты əлемнiң аумағына əйгiсiң!Көкшедегi көрме..

Қалқам, қалқам айта көрме бекініп,Өтірік сөз тұрады ылғи көпіріп.Қанша берік жасырғанмен ішіңе,Шындық өзі шыға келер кекіріп.Не табарсың айтқанменен..