Қазбек құттымұратұлы туралы Өлеңдер ✍️

Қайран, менің өмірім, өтудесің,Ұзын жолдың, сен, бәлкім, шетіндесің.Белгілі ғой, әрине, өкінбесім,Дәл осындай сапарға бекінгесін.Күндер жылжып..

Мен өмірден жалықтым ба, аяулым,Өлім жетпей қамықтым ба, аяулым?Обалсызбын, керегі жоқ аяудың,Жалғыз атын зорықтырған жаяумын.Кімге қажет жүген мынау..

Түсінбей өзіңді-өзің жүрсің бе сен,Қайтеді оңашада күрсінбесең…Сен менен қалай, қайтіп құтыласыңІшінен жүрегіңнің дүрсілдесем?!Жалғаннан жан жарымды..

Жоғалттым мен өзімді өзім. Бар шыным!Тыныш өмір, мейірімге мұқтаж боп.Ғұмыр өтті сабындай боп қамшыныңОл да болса көңілімнен шыққан жоқ.Жаным сүйген..

Керегі қанша көп ойдың,Өкінтіп кетсе өгей мұң.Көңілім сүйген қарағымТүсінбей кетті демеймін.Өкпе артып қайтем сол жанға,Өкпелеп өмір болған ба?Бұл..

Жылытты мені жаны оның,Көңлінің көркем бояуы.Жүрекке ізгі дән егіпАлақанымен аялы…Құла дүз еді көңілім,Тағдырдың желі шаңдатқан.Өгейсіткен соң..

Кеше ғана қар жауған. Аппақ еді.Үлбіреген ұлпадай мақта ма еді?!Пәктігіне таң қалып, сүйдім оны –Ерінінен мұп-мұздай. Жат демедім...Жақыным ғой, жат..

Сарылып қанша күттім, Ажал, сеніТұншығып, қамағанда тозаң селі.Жанымды Ібілістен арашалапПеріштем Әзірейіл өзі алса еді…Талайдан қалған өмір..

Өмірдің мәні қайда деп,Басымды соқтым сан тауғаКөрінген алдан сол ма депСағымды қудым айғайлап…Махаббат қой деп сүйдім көп,Жүрегім бітті өртеніп..

Болады жүрегі өлсе адам қатал,Пендені шайтан билеп арандатар.Достарды ажыратып, талқан қылып,Соңынан “іс бітті” деп қарап жатар. Тоқтаусыз тойлап..

Білмейтіндер көп әлі,Жоқ өмірдің жұмағы мен тозағы –Өз қабірін әркім өзі қазады,Өз бақытын әркім өзі табады.Жақсылығым қайтпады- деп..

Жүректі тас етті ме кілең “мықты”,Кешір мені, ағажан, ренжіттім.Ренжітем деген ой жоқ-ты мендеӘттең, әттең, күшім жоқ көк тіреуге.Тау суындай..

Бір дегенім – Жалғыз Алла,Дара Құдай, Бас Тәңір.Дәргейіне шендеспейтінЖеті Әлемнің аспаны.Бүкіл Әлем біріккендеСонда тең боп тұратынБір дегенім – сол..

Исакем-ай, Арыстандай айбарлым,Сен барда екен мағынасы майданның!Хан баласын, Жан баласын көзге ілмейТу көтерген Келмейді енді қайран күн!Алпаң..

Біз бәлкім кездесерміз тау басында,Бұлтты ұстап, Ай жүзетін жамбасында.Жанарым жұлдыздарды жек көрмейді –Табаным шыдар ма екен қар басуға?!Көңіл ғой..

Жазам деп сан оқталдым салмақты жыр,Онымды дос білмеді, аймақ түгіл.Сырмінез, салқам аға айтты бірде“Көрер- деп, ішке бүккен бармақты кім?”Жанашыр..

Жапырағым, тоңдың-ау, не істей алам мен бірақ,Базарынан айрылып, боздап жылап қалды бақ.Жарқын жаздың қым-қуыт қызығынан қалжырапКүздің суық төсіне..

Өмір мынау зырлағанЭкспресс секілді,Кондуктор қыз “көрсет,- деп, Билетіңді”- жекірді.Жүргізуші ашулы, Аялдама толы адам,Оларда да қан-сөл..

Сұрасаң аулым аты – Жаманқұдық,Сол жерде өтіп еді-ау тәмам қызық.Қызықтан, шыжықтан да кеттім бүгінЖел қуған қаңбақтай боп қарамды үзіп…

Сұрасаң мекенімді – Қырыққұдық,Ішімнен өлер болдым тынып-тынып.Қалқажан, қинай берме біліп тұрып,Дертімді жіберсеңші ұмыттырып.

Жамандар ойлар күнім өтпейді деп,Басымнан бақыт құсы кетпейді деп.Бір күні әлдеқалай іс түскендеҚалады-ау ине жұтқан иттей жүдеп.

Астыма мінген атым дөненшығар,Құдайым ер жігітті неден сынар.Сені ару, мені жігіт жаратқандаҚосылып бүтін болсын деген шығар…

Астыма мінген атым торы деймін,Жігіттің жүрсе шығар жолы деймін.Жасында күйіп-жанып сүйе алмағанСол байғұс жан біткеннің қоры деймін.

Бозарып таң атқанда, күн қызарып,Қолыма, ат іздедім, шылбыр алып.Қара шаш ақ төсекте тарамдалыпҚалқажан жатыр ма екен мың бұралып.

Отанның бір атауы – жусан деймін,Жүзімді таңғы шықпен жусам деймін.Кешегі қызық дәурен, өткен күндерҚос атпен жеткізбейді қусаң деймін.