Жалығу туралы Өлеңдер ✍️

Жалықтым, әбден тойдым даңғазаға,Жүйкеңдi жүндей түтсе жан қала ма?Жүйрiкке жайдақ мiнiп жетсем бе екенЖусаны желкiлдеген маң далаға.Көңiл ғой атой..

Жан-жүрек не жалықты,Түсінбей мынау халықты?Тұнжырап тылсым тіршілік,Көңілім жүдеп жабықты.Жеткізбей қойды мұраттар,Көңілім қайда тұрақтар?!Кернейді..

Әр кезде жасырудан жалықпаған,Көңілдің сырлары бар жан ұқпаған.Көрген жоқ оған ешкім еншілес боп,Айтпаймын, жан түбінде алып қалам.«Әлі мен қияға..

Жалықпай еткен еңбегіңЖаныңды дəйім жарылқар.Ерінбей егіп сен де егін,Есеңді, достым, алып қал!

Жалықтың ба, қара жер,Жарылыстан!Жүрегімді зорлықтың зәрі қысқан.Сенде туған, сенде өскен пенделердіңБола алмайды бәрі жау, бәрі дұшпан.Ашынған жан..

Бұл өмірдің сынағынан жалықтым,Сүйгенім бар, бақытым жоқ ғаріппін.Сенесің бе жатқандаймын ішінде,Қасірет деген қара табыттың.Бәрін айтта,бірін..

Жыр жазудан жалықпаймын, қамықпаймын,Жырдың шамы жанса мен жарықтаймын.Қанша ғұмыр сүрсем де бұл фәниде,Жыр көгінде құс болып қалықтаймын.Сол..

Шын айтам, бәрінен жалықтым,Күтумен күн сайын зарықтым.Адам боп туылдым арман не,Кешірші, киелі Жарық күн!Кешірші киелі түндерім,Жүрегім ауырып жүр..

Айта-айта жалыққан сияқтымыз,Ал, айтпасақ ұятқа ұяттымыз.Айтқаныңнан жасап ап «атом бомба»,Жар басынан жабылып құлатты жүз.«Өлең шіркін өсекші»..

Жалықтырдың, жылауық күз.Жалықтырдың, жылауық қыз.Жадырайтын шақ болар ма,Жарқын күлiп бiрауық бiз?Күз жылай ма, қыз жылай ма,Бастар тағдыр бiздi..

Мен өмірден жалықтым ба, аяулым,Өлім жетпей қамықтым ба, аяулым?Обалсызбын, керегі жоқ аяудың,Жалғыз атын зорықтырған жаяумын.Кімге қажет жүген мынау..

Жалықтым-ау!Үңгірінде үнсіз жатқан халық мынау.Түйсінер түкпіріңді тірі жан жоқ,Жарығым, сен аман бол жарық «Күн-ау!»Көбісі сырласқанның екі..

Адамдығым қайда менің?Нәпсім жеңіп буындырдың.О, құдірет, желігімді ал,Менмендіктен суындырғын....Сергек қарап селк етпеймін,Көз үйреніп етім..

Жалғыздықтың құшағында жалықтым,Жалқы өткен күндерімнен өзіңсіз.О, тәңірім, мейіріңе қарық кім?Ерінім – құрғап қалған теңіз,көзім – күз.Құштарлықтың..

Жолыңды тосудан жалықтым,Менде енді үміт те өледі.Қалың ел бәріне қанық-ты,Жоқ бірақ көмегі.Ақ қырау кештен де жоқ қайыр,Тұрғаны әп-әсем..

Саңылауын көре алмай жарықтыңҚараңғы Мәскеуден жалықтым.Анамнан алыста қамықтымҚызы едім қазақтың, халықтың.Тырнағын бұл тағдыр салып тұр.Ақыл-ой..

«Жан денеден жалықты,Жанды ал»,– дедім Жарыма.«Ол сасыған балық-ты,Кім құмар,– деді,–..

(М. Ю. Лермонтовтан)Әм жабықтым, әм жалықтым,Сүйеу болар қай жігіт,Көңілден кеткен соң тыным?Әм сүйіндім, әм түңілдім,Үнемі неткен үміт,Өткен соң бар..