Жоғалту туралы Өлеңдер ✍️

Таңдай алмай келем әлі бір жолды,Тамыр-тармақ таңдар жолдар сыр болды.Бала шақта сыртқы бетім кір болса,Өскен шақта ішкі бетім кір болды.Жарық іздеп..

Жоғалтқым келмейді екен,жанымның шамшырағын.Сол жаннан қуат алған, сан үміт, сан шыдамым.Сәулесі ғұмыр төккен, күн сынды бір құдіретНұрымен оятады..

Өзіңді сағынар сол бірКезімді жоғалтып алдым.Дүниенің көзіндей мөлдірСезімді жоғалтып алдым,Сорыма бастайтын жол бұл –Төзімді жоғалтып алдым.Өзегелер..

Өзіңді жоғалтқаным –Өзіме оқ атқаным.Өзімнен жаратылғанҰрпақты сорлатқаным.Өзіңді тастағаным –Өрге мен баспағаным.Өзегім өртеніп мың,Шабар-ау басқа..

Жоғалттым ау деп өзіңді,Жүрегім қанша шаншыды.Сергелдең етіп сезімді,Мұңайттың неге Шәмшіні?!Жемісін ұрлап жыр-бақтың,Қинады-ау мені жан сыры,Самал..

Бұл нәзік жүрегіммен,Сыр ұққам сал қайыңнан.Бәсең бір үн едім мен,Бәсеңдеу саз қайырған.Өзіңді аңсап арман,Жүректе жатты мына.Орман ем ойға..

Жoғалтты алау лапылын,Oт іздeді айнала.Нұрын шашты ақырын,Түн ішіндe Ай ғана.Әурe бoлып шoқ үрлeп,Тұтаттыңдар таласа.Лаулады oт, o, гүрлeп,Нeткeн..

Жыламаймын мeн eндіиықтарым күліп тeксeлкілдeтeр дeнeмді,жыламаған сeкілдіалақанмeнжасырамын бeтімді.Күш сарқылды, әл тайды,түсірeмін..

Күлкіні ұрлайды қара түн,өмірлік жoл бар ма түнeрмeс?!Өлім бар құшаққа алатын –қайтадан кeйінгe жібeрмeс.Өлгeндeр нe қайыр күтeді –мәңгілік жoлына..

Жастығымды жоғалттым,Жансебілмін,Қоңырайып,Оңаша қанша егілдім.Ұрлап жатты барлығын мүттәйім күн,Татып келем ащысын қамшы-өмірдің.Алданамын білсем..

Жастығымды жоғалттым, жансебілмін,Қоңырайып оңаша қанша егілдім.Ұрлап жатты барлығын мүттәйім күн,Татып келем ащысын қамшы-өмірдің.Алданамын білсем..

Тоғыз қайық жоғалып,Суға кетті қанша ер...Е. Бөкенбаев.«Тоғыз қайық» IБұл Теңіз,Ән кеудесін сырға бөккен,Қырда күз сарғаяды -Мұнда көктем.Өлеңмен..

Не жоғалттым бұл өмірде? Көп нəрсені жоғалттым! Білместіктен ата-анамды қызарттым... Бірақ, мені əлсіз жанға санама, Перзентімін тартып туған далаға..

Жоғалтуға көнгім кеп жүр,Көнемін,Сұрамаңыз,сұрамаңыз себебін.Көзге тікен кіргендей,Қызылқанат түнді кешіп келемін.Тысқа шықсам жел келеді..

Жоғалтқандай барымды кешелі мен, Айықпаған бейбақтай кеселінен, Алып ұшып жүрегім, жай таппайды, Құлаймын ба тағы елдің өсегінен?!Мықтымын ба, мен..

Өтіп жатқан әр сағатты жоғалтып,Болмағандай маған, саған, оған түк.Мәз боламыз жаңа күнге асығып,Алатындай өмір-жасты жаңартып.Біздер солай..

Анашым, Бойымда қалыпты-ау балалық һәм кірсіз бұрынғы ән,Деп жүрсем, жүрегім − мұң толы кесе ғой сырылған. Асыр сап, ойнақтап, тентектік жасап ап..

«Мен өзіңді... жоғалтамын» деген ойдан өртеніп, Кеттім бейуақ ғазалымнан шер теріп...Неге осылай болады екен аяғы?Неге осылай сыйланады келте..

Күміс шақшам бар еді, жоғалтып алдым,Рухымды ұры ажалға тонатып алдым.Төрдегім төбе басына шығып алса да,Төрт құбыласы түгел адамдай бола..

Жоғалтқан-ау ай басын,Бұлтқа батып несi бар.Жортып жүр деп ойласын, Жұлдыздарды қосып ал…Жоғалтқан-ау түн түсiн, Түртiнектеп несi бар?Тентек қыздың..

Жұмбақ бағым жоғалттым.Көрген жандар, тiл қатыс.Жылу шашты жомарт күн,Күреңiттi күнбатыс.Есте қалған естелiкКүн нұрындай сөнедi.Күткен бақыт кеш..

Бір досымды жоғалттым тағы да мен,Содан бері таппадым жаныма ем.Айырылды ол тап-таза көңілінен,Баяғыдай болса адал сағынар ем.Біреулердің ілесіп..

Жоғалттым мен өзімді өзім. Бар шыным!Тыныш өмір, мейірімге мұқтаж боп.Ғұмыр өтті сабындай боп қамшыныңОл да болса көңілімнен шыққан жоқ.Жаным сүйген..

(Тағы адастырмаса не етті?)Бұл кештің салмағы ауыр.Желдетіп, желпініп жетті ,Мен сені жоғалтқан сәуір.О, менің қанатсыз құсым,Айықпас Пәруана..

Шиырдың да қолыңдағы кесенi,жандай болып жiбермейтiн есенi;тойып алып, ауыр-ауыр сөз айтып,той үстiнде «жазаладың» кеше оны.Жандай едiң сып-сыпайы..