Өлке туралы Өлеңдер ✍️

Ғажапсың-ау, қасиеттi паң өлкем,Ұлы далам, атамекен, ар өлкем.Бақыт деген осы екен ғой деп қалам,Аман-есен сенi көрсем таңертең.Таңсəрiде кiрпiктерiн..

Сананы сарсаңға салғызып,Жалқылық жүрекке жылыстар.Азырақ азынап жалғыздық,Бөлмеде бөтен бір дыбыс бар.Бастаған секілді жел есе,Біресе сыңсиды сыңғыр..

Бұл өлкеге бұрын-соңды келмегем,Ақ желкені желбіреген желменен.Сәулем,сені көріп қалғам жағадан,Күміс Каспий тебіренген кезде мен!Төбемізде:Күмбез..

Көгілдір мынау өлкеде,Өріктер тағы гүлдеді.Жас сұлу!..Маған еркеле...Еркелеп құшып сүй мені!Сәулесін төігіп,Ай құмға,Сырласып жүрек түнгі..

Көрдің бе сен, ағайын, өнер елің?Маңғыстауым, тарихың көне керім.Тауларының өзі де бір керуен,Айтпағанда қыземшек төбелерін.Ақтауы бар, Бөлектау..

Биік маған өзім шыққан әр төбе,Бұл жерде өмір сүру де – үлкен мәртебе.Дүниенің мен ашыппын есігін«Маңғыстау» деп аталатын өлкеде.Жомарт көңіл, жайсаң..

Бұл Маңғыстау сұлу қыз ғой келісті,Бұл Маңғыстау мәуелі бақ жемісті.Айтпағанда астындағы байлықты,Қазынаға тұнып жатыр жер үсті.Қазына деп айтқаным..

Жазира дала шалғынын кeшіп тeрбeлдім,Тoғайдың тoрғын жeлінe бастым шөлімді.Төгілді бір мұң тілінeн жүрeк-пeрнeмнің:Сағынып кeттім балалық дeйтін..

Тұла бойы – тұнған аңыз ертегі,Тау мен тасы тылсым сырын шертеді.Үш жүз алпыс әулиесі тоғысқанКім білмейді бұл киелі өлкені?!Ұлы далам, дархандықтың..

Туғызған талай тарлан хас ақынын,Байтағым, дария боп тасатыным.Ойынан оркөз қоян ытырылса,Қырынан қызыл киік қашатұғын.Түнеріп қарауыл-шың нән..

Бір өлкені тіреп тұрсаң,Мақтаса да ел ерек,Намаз оқып, ниет қылсаң,Жұртқа жайып не керек?!Бар қажетті дайын қылсаң,Болсын десең досың сай,Оң қолыңмен..

Отыз жыл арада өткендеОралдым тағы, Кереку.Осынау байтақ өлкеңдеЕжелден тіккен өлең ту.Ертісше ендеп шалқығанАқындар елі, əн елі.Артына жылдар..

Аралай берсем өлкемді,Көремін қызық қилы өмір;Байыған жердей көктемгіБаулиды мені күллі өңір.Қараймын соған көз алмай,Жаным бір əсер алсын..

Көп болды-ау қасиетті өлке шақырғалы,Желпілдеп жел қанатты шатырлары,Ол жақтан елшілікке келген бұлттарТөбемнен əлденеше шатырлады,Тұрмыстың ылдидағы..

Көкпеңбек көңілді өлке, сағым белім,Жыр десе құрбандық қой жаным менің.Ақ самал ақырын соқ, естимісің,Шақырып жатыр бұлбұл гүл еркесін!Ол үнге..

Кеші ғажап нұрлы мынау өлкенің,Гүлдер үнсіз жарысқандай даламен.Шырқашы əнге, шырқа сұлу еркем бірҚайда һаям айтып кеткен сол əуен,Гүлдер үнсіз..

Жерідім, жерсінбедім өлкемді менБір кезде туып-өсіп, өркендеген.Ойым бар жаман үйді жатқа тастап,Ел кезбе ұры болып көрсем деген.Сұр тұман, сұрғылт..

Жасыл өлкем –жанарымда үйіріліп,Тұрдым соның құшағына тығылып...Көк шалғынның үстіменен бір кезде,Көктем ұшып келе жатты жүгіріп.Сол бетімен құлады..

Америкада бұлбұл жоқ дейді!Бұлбұл-жыр...Жер таңдайды екен, Ел таңдайды екен бұл құрғыр!.. Бұлбұлсыз ел де болады екен деп аядым, Бұлбұлға толы..

Өлкемде өсімдіктің ырғыны – гүл,Мамырда қаптатады қыр мұны кіл...Балалық...бұлдырайды гүл ішінен,Тұрғандай теріс ұстап дүрбіні бір.Жайқалса..

Бұл өлкеде тау да жоқ заңғар асқан,Талай шайыр бірақта əнге қосқан. Жүрек құрғыр шымырлап, тыпыршиды, Отарбамыз асқанда Қандыағаштан.Қиял байғұс..

Тербеліп алтын бидай, тебіреніп,Алтын күн шуақ төге еміреніп,Ақырын айдарымнан аймалайды,Аяулы атамекен желі келіп.Шыдамас тентек кеуде селт..

Көгілдір көктем сырлы өлке,Шақырып жырақ тұрады.Көңілде көркем бір сезім ерке,Жырыма шуақ тұнады.Әдемі сезім, әлдилеп ерек,Көңілім елтіп..

Неліктен бізге көктеме ерте келеді?Өйткені біздің сұлулар ерке келеді.Неліктен біздің сұлулар ерке келеді?Өйткені бізге көктеме ерте келеді.Неліктен..

Өлкеме бардым сонырқап,Өрінен жыр таңдадым.Теңіздей дала толқындап,Өріске жайған тың дәнін.Тауыма бардым таңырқап,Ұқтым сырын тасынан.Қуатын қырға..