Қалижан бекхожин өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

(1800)Туды ма, расымен,Жарқырап шуақ күн?Жайнады жасыл кеңАясы гүл бақтың.Мынау не, ну айдын –Егін бе, тоғай ма?Бұлақтар тулайды,Асыр сап..

(1781)Аяймын мен, жұлдыздар, бейбақ сендерді!Жайнағанда сендерді мен сән көрем.Теңізшіге төгесіңдер сәулеңді,Рақым күтпей құдайдан да..

(1776)Айқай, сенің соншама билігіңменКөрмекпіз сәнді келер игі күннен.Сенбейміз махаббатқа, бақытқа да,Біздерге жайнаса да бір бүйірден!Уа, тағдыр..

(1776)Қуғын монах жүрген қаңғып сай, құмдаКездесіпті ешкіаяқ бір маймылға.Фавн-маймыл сонда одан сұрапты:«Көрсем деймін мен де рақат жұмақты,Үй..

(1776)Тұрып сен, шыңда, беткейде,Жер қайғысын жырлайсыңЕкі есе қасірет шеккенге,Екі есе медет сыйлайсың!Қажыдым аума жалғаннан,Шаттық, мұң – кезек..

(1775)Жұттым мен рақат лебін, өмір лебін,Бой сергіп, кеңіп кетті төңірегім.Табиғат, ләззәтіңе бас иемін,Ақ төсің – тәжім етер төрім менің.Ескектің..

(1775)Іркілмесін ыстық жас,Ләззатпен қысқан кеудемді.Құпия дерті сарқылмас,Жаныма рахат дем берді.Қайран өмірім, толқи бер,Жарға ғашық..

(1775)Несіне мені шақырдың,Салтанатты думанға?Қызығы жастық шағымныңӨткенде шағын ұямда.Өтті-ау түнгі, айлы шақ,Аяда тыныш мүлгіген,–Сәулеңмен..

(1774)Мұнарада, құм жарда,Аруағы тұр серінің.Желкеңді көріп қалғанда,Жаңғыртады өр үнін.«Қайнап қаным кеудемдеҚорғасын қол түйілген.Шымырлап тамырым..

(1771)Айдалада қызыл гүл,–Көрді соны жас бала.Аймалады, қызықты,Иіскеді бас сала.Жұтты еркін жұпарын,–Жұтты еркін, қызыл гүл,–Аймаласаң өзің..

Жаным жанды, бітті халім,Жөнелейін атқа мініп!Бөледі кеш қыр алқабын,Тау иығы түн жамылып.Міне, алда тұр зор емен,Қараңғыны бойына орап.Саңылаудан..

(1771)Қорқамын, қалқам Тереза.Темірдей өткір көзіңнен,Ашуы зілдей сезілген!Бірақ кейде бір қарап,Арбаса көзің жаудырап,Сұлу бар ма өзіңнен?Аласың..

(1771)Айналам масайрап,Әндетті, гулетті.Гүл жайнап, құс сайрап,Лаулатты күн көкті.Сылдырап жапырақ,Бұталар ырғалып,Сұңқылдап жамырап,Шоқ талдар ым..

(1769)Жаутаңдадым үнсіз тек,Кенет тілім күрмеліп,Айырылысу қандай қасірет,Жан едім ғой мен берік!Махаббатты мұң басып,Тұнжырадым сол бір..

(1768)Ну орманда масайрап бір жаттым мен,Құшағымды сілке тастап аштым кең.Ынтызар боп сұлу маған жабысты,Күлді, әзілмен кетті ол қыз,ауысты.Өзге ару..

(1768)Сүйіктіме жылы ұя,Хұжырамнан кеттім мен.Қалың орман кең сая,Жай басып, соған жеттім мен.Қалың нуды жарып ай,Гуілдеді жел түнгі.Басын иіп..

(1815)Махаббаттай мұң сырым,Қаламын ашпай булығар.Жапырақ теріп мен жүрмін,Жұбатып ойды, зілі бар.Қиын, ұзақ жолдарда,Өмірден тапқан мол..

Адамдардың ежелгі сұр ашуынТолқын етіп, теңіз тартып алған ба?Бұрқанады салып шулы асырын,Ұқсап селі мәңгі кек пен арманға.Адамдардың ежелгі мол..

Далаға бір күн шықтым жырды шырқап,Көтерді дауысымды жел шуылдап.Көгорай қызыл гүлдер айналамда,Тұр екен сол әнімді кімдер тыңдап?Алыстан жалтылдаған..

Жадыраймын жарқын күндей жазда мен,Жастық шағым жайнап бір сәт келгендей.Ағындайды жүрегімде назды өлең,Бар сұлулық құшағыма енгендей.Жас қайыңның..

Жазбай неге жаным сүйген өлеңді, –Бейуақытта ойлап нені сарылдым?Қарғыстадым сонау қырсық әлемді,Даусын естіп зорлық пенен зәбірдің.Қанжарым жоқ..

Көңіл шіркін баяғыдай бір шақта,Әлденеге әуестеніп қызығар.Қырау басқан мұртты сипап тұрсақ та,Албырт кездің жүрегімде ізі бар.Делебемді қыздырғандай..

Сыбағамды бүгінгіден іздеп мен,Өткен күннің ұтылысын ұмыттым.Талай ертең өтті солай тізбекпенЕртіп мені шылауына үміттің.Табындым да үмітіме..

Алатаудың шың басына шықпасаң,Жігітпісің қыз қасындаҚыздың сырын ұқпасаң,ҚасқимасаңҚұйындарда асқарда,ЖігітпісіңБиік үйдің бауырын тек ықтасаң.Тау..

Күн батарда боз тұман,Таудың төсін алқалап.Жемісіне көз тұнған,Жасырынды алма бақ.Торғын бұлтты ақ аспан,Толқынына батқан ай, –Мамырлап жүр..