Рза оңғарбай өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Көңілім сенсіз менің босқа нала, Сырым бар сақтап жүрген досқа ғана.Сағынып жеттім тағы жағалауға,Қайдасың, қайдасыңдар қос шағала?Қайырмасы:Қос..

Ақ боз үй туырлықты, дөдегелі,Бесігім өзің едің өнегелі.Кеткесін сенен жырақ жаным жүдеп,Армандар көкейімде көп өледі.Ақ боз үй ақ басқұрлы, қалы..

Мен білмеймін ертеңім не боларын,Мүмкін жерден мен өшіп жоғалармын.Мүмкін арам жауыммен арпалысып,Мүмкін үйде алаңсыз демалармын.Мүмкін қайғы жүректі..

Дәніспан тау – данышпан тау,Тал бесіктен танысқан тау.Сол бір сәби бейкүнә шақ,Армандай боп алыс қалды-ау!Дәніспан тау, тарлан ба едің?Арлыларға..

Адамзатқа аспанның жүзі мәлім,Ақбоз-Көкбоз белгілі бұзық әнің.Таң алдында толықсып туатұғын,Шолпан жұлдыз, мен саған қызығамын.Жетіқарақшы сен..

Таң қалам, дейді кемпір құдыретке,Түсірген жетпіс жаста сүгіретке.Кәртішкесіз бермеді пенсиямды...«Түсірем, ал апатай, қыбыр етпе!»-Себеп жоқ бұл..

Қау бұта, қара жусан мәңгірді өліп,Күн көзі қуырып тұр тандыр болып.Еріні қара жердің кеберсідіКерегі жаңғыз ғана жаңбыр болып.Болмады тұрмыс түзу..

Сәлеметсіз бе, қалайсыз? –дедім бірде қарсы келгенақсақалға абайсыз.Қартым маған қарап тұрды шекелеп,Содан кейін орнай қалдыБір тыныштық..

Ұстап қалдың сен кімнің өсиетін, Ұстазың кім ұлықтап бас иетін?Адай-Ата, байқасам барлап сеніҰқсамайды басқаға қасиетің.Замананың таңдасаң зарында –..

Қатпар-қатпар Қаратау,Қабағы ма едің қартымның?Буыршын мынау заманғаБурасы болып артылдың.Баурыңда бір тал жоқ,Атқақтаған ақ бұлақСуалып сен де..

(Ізбасар Шыртановтың рухына)Шын сүйген жанға көңілмен,Бақилық десең сенер кім.Маңғыстау сенің көгіңненБір жұлдызы ақты өнердің.Достарың жүдеп..

Бұл өмірде адалдықты сыйладым,Сол долда мен жанымды да қинадым.Тірлігімде жүзім жарқын, ал өлсем,Жолдас болғай деп тіледім иманым.Сол тілекпен, тәубе..

Көктем өзі ерітті де ақ қарды,Алып келді щұғылалы шақтарды.Жеңіл болсын жер ананың толғағы,Дегендей-ақ аспан түбін ақтарды.Тұла бойы тазарғандай су..

Ақ терек өліп кеткен сұсты қалпы,Көзімнен қос тамшы жас түсті балқып.Қашанғы қадірлісін қимағандай,Сіркіреп қазбауыр бұлт ұшты қалқып.Бір сәнге..

Елің аман, жұртың тыныш десе де,Жүрегімде жарақат бар нешеме.Өзі жерде, ал қиялы аспанда,Үйсіз ақын келе жатыр көшеде.«Найзағайлы шабыиым бар..

Қиын тағдыр, кімді сен оңдырасың?Қимайтындай жоқ еді мол мұрасы.Есжан кетті қуылып қалың елден,Жан серігі жалғыз-ақ домбырасы.Артта қалды ел мен..

Алақ-жұлақ айналаға қарасып,«Оңға бұр» деп, «солға бұр» деп таласып,Келе жатып ұлы жолдан ауытқып,Ала қырда кеттік бір күн адасып.Аңғалдыққа..

(Әбілге)Тіршілік тынши қалып сай-салада,Ән кетті арындап бір айдалаға.Әніңді ғашығыңдай аялайсың,Ән үшін туып па едің , қайран аға!Жұлқынып жыр..

Сыймайды жанарыма шара –заман,Қинайды қисыны кем жарамазан.Қазақтың қадірлісі, халің нешік,-Қараша үй, қара шәйнек, қара қазан?..Жүрмейді мына заман..

Көк теңіз неге өкірді жағы тынбай,Жауынан ер бұға ма сағы сынбай?!Күркірі көк теңіздің – СүйекемніңӘруақ шақырған бір дабысындай.Желпіген жел өтінде..

Қапысыз қамсыз кешіп күн,Апыр-ай неғып кешіктім?..Қайран жыр сенің сазыңдыЕлуде әрең есіттім.Жүректі жайлап кірген мұң,Жалынсыз жадау түрге..

Айқайын артқа тастап азаптың көп,Қырдағы малшы ауылға ғажап түн кеп,Шалқаңнан жатып алсаң жұлдыз санап –Өзіңді сезінесің қазақпын деп...Ауылда..

Жоқшылықтан қамыт киіп алғасын,Жадау иін жарлыңызға бар ма сын?Қан базарда қара тер боп бір бала,Сүйрелеп жүр арбасын.Жүк іздейді жанталаса..

Өлеңім менің, өлеңім,Өзгеден жеріп, өзіңе,Өзіңе көңіл бөлемін.Өлеңім менің - ғашығым,Ғашығым, сені аялап,Өмірдің ұқтым асылын.Өлеңім – барым..

Өмір деген өң мен түс, елес екен,Көктем деген көгілдір белес екен.Ес жидырмай елбеңдеп өте шықтыШіркін-ай, о несі екен?!Жаз – құт болып құйылған..