Сағи жиенбаев өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

ІҚолдан келер дәрменім жоқ –Қорланам!Маған берер жәрдемің жоқ,Сорлы, Адам!Сендерге еріп, сергелдеңге түскенше,Жолбарыспен неге жолдас..

Күн көзіне шыдай алмай...Солып гүл,Жаңа ғана жатыр еді шөгіп қыр.Енді, міне,Жер түбінен шыққандай,Бетті қарып,Бір ызғырық соғып тұр.Қап-қара..

Көкшіл тартты бөктер де,Секілді аспан көк перде.Күн жылынып,Жер кеңіп,Келе жатыр көктем де.Көк жапырақ жамылып,Көктем иісін сағынып,Адамдар жүр..

Кең далада өсіпті бір көк орман,Қысы жазы жас жапырақ оранған.Әр бұтақта сайрапты бір әнші құс,Әннен өзге ол байғұста жоқ арман.Сол орманның..

Бүгін бе әлде.Ертең бе әлде, жан ана,Желдің өзі айтып жүрер далада,Көлдің өзі тебіреніп, толғанып,Күндіз-түні күбірлейтін жағада,Барлық ана өмір бойы..

Осы жерде басталған алғашқы әнім,Жапырағын дулатып бау-бақшаның.Отыр әне жаудырап, жаутаң қағып,Сол кездегі жан құрбы, жан достарым.Бәрі сенің..

Көрдім мен қанша тауларды,Сапарлап алыс жақтарда.Шарладым қанша бауларды,Жұлдыздар туып жатқанда.Аунатып асау желімен,Теңіздер қанша шайқаған...Шыр..

Қаныма сіңгенақ сүтімен ананың,Қаршадай күнненайтатын осы-бар әнім...Көзімнен таса қалдырмай,ЫстықкөлімдіҒұмыр бойыкүзетіп жүрмін, қарағым.Ерке ғой..

Арғымақ аттай желпініп,Арқасы қызған кезі ме?Тағы да теңіз ентігіп,шақырып жатыр өзіне.Басыңды көтер,жүр жаным,Сенде көр теңіз тасқынын.Жарқ етіп..

Көлдің үсті көкшіл мұнар сағымдайТолқып жатыр ырғағынан жаңылмай.Майда самал иығынан сипайды,Толқындарды бір-бірінен айырмай.Көмейінде жүз қайталап..

Мен де бүгін жанып-жанып басылдым,Басылдым да,ағыл- тегіл шашылдым.Өз отыма өзім күйе жаздап ем,Менен ыстық біреулерге бас ұрдым.Кетпей жүрген шөл..

Қарақұмым-бар қазынам құм ғана,Күн шығады,күн батады мұнда да.Бірақ...Менің өзім түгіл балақай,Көгімнен де көре алмайсың бір қара.Қызыл отпен қарып..

Құралай көзді сұлумен,Қоштасып, ақ таң атқанда,Бозбала күннің буымен,алшаңдап келе жатқанда,Өнбойыңды өртеп жалындай,Асау бір желік қысқанда,Аспан..

Қарамай мал мен дәулетке,Қазына жимай күн үшін,Бабамыз біздің әулеткеҚалдырған екен қылышын.Бабамның жалғыз көзіндей,Төрімде сақтап келем мен...Сол..

Белде қалқып күрең шапақ күн нұры,Желдей аңқып шешек атқан қыр гүлі...Ойда жоқта,көк аспаннан түскендей,Ел ішіне Ақын келді бір күні.Оны көптен..

Аты шыққан дүрілдеп,Болыпты не бір мерген.Мергендер жайлы бүгін де,Айтады жыр ғып көргендер.Қыр кезіп салар,күнінеКөрсе де қанша шапқынды,Киелі құс..

Ардағым-ай,бағың да ашылмады-ау.Ашылмады-ау,дауың да басылмады-ау...«Жырыңды құрт!» дегендіестіп едік,«Тіліңді құрт!» дегені – басынғаны-ау!Кім..

Жазда қырдың басындаЖайқалмайтын гүл шығып.Көк теңіздің қасындаКөктемейтін бір шыбық.Аптап соғып тұратын,Ақ тақыр қып даланы.Жайнасын деп, ұлы..

Осы бір жалғыз үйге жылда келіп,Кетемін жүрегімді жырға көміп.Бір өзі бүкіл таудың еркесіндей,Тұрады мені көріп шыңдағы елік.Көргем жоқ бірақ әлі..

Таусылмайды белес-белес жон да әлі,Ел іздейсің аунап-қунап қонғалы.Алты қырдың астынан бір ән келсе,Алдыңдағы қазақ ауыл болғаны.Қарт келеді құрық..

Аспаған асу, белең көпАлаңдап көңіл жатар ма?!Көктемгі құстай елеңдеп,Көбірек шығам сапарға.Сиқырлы сұлу ән болып,Сапарға талай шығарған.Ұйқымды..

Көресің талай жанды да,Кезесің талай жерлерді.Келесің біреу алдына,Көтеріп ұстап кеудеңді.Жақсы ғой біздің жігіттер,Жаяды барын алдыңа.Таныспай..

Алматының көшесінде ырғалып,Арлы-берлі ағып жатқан бір халық.Аппақ қардың аймалаған лебімен,Албырайды жүздері де нұрланып.Арлы-берлі ағылған жұрт..

Тып-тыныш.Боран да жоқ уілдеген,Үн де жоқ сыбырлаған, күбірлеген.Ақ қарды ауырсынып,анда-сандаАқ қайың бұтақтары дірілдеген.Баурайда ақша бұлттар..

Суретші болсам егер де...Оқжетпес шыңын салар ем,Себездеп сәуле белеңде,Оянған шақта бар әлем.Ұмсынтып белес-белдерді,Бурабайды әкеп қасына,Салар ем..