Ерлан жүніс өлеңдері туралы Өлеңдер ✍️

Неліктен бізге көктеме ерте келеді?Өйткені біздің сұлулар ерке келеді.Неліктен біздің сұлулар ерке келеді?Өйткені бізге көктеме ерте келеді.Неліктен..

...Жылауға, жылауға аспан шах,Шақ қалған. Сәскенің тұсы еді.Сәуірдің сәулесі жасқаншақ,Қорғаншақ көлеңке түседі.Сәскенің тұсы еді. СәкідеОтырды..

Қай қаланың аспанынан маңдайыңды көрейін,Сол аспанды шаю үшін көз жасымды төгейін.Қай жұлдыздың жарығынан көз нұрыңды табайын,Сол бір жұлдыз сөнбеуі..

Қап-қара түн – құпиялы менің қойын дәптерім,Соған мәлім жұлдызды мұңлы-нұрлы сәттерім:Қасиетті қорлану, асқақ азапталуым,Жымиысым тәкаппар, жылауға..

Өзгерткің келсе де өзгерте алмайтын, Бір жол бар, екі рет жүруге болмайтын, Өзен бар, екі рет кешуге болмайтын, Жұмбақ бар, екі рет шешуге болмайтын..

Жүректің тасқа айналуы үшін, қасірет шегу міндетті емес, Бауырға тастың байлануы үшін, жасыңды төгу міндетті емес: бір ғана сөз жетеді – жемір! Көз..

Сағатың, сағатың соғарда, Уақытқа, тарихқа, заманға, Әлемге, қоғамға, адамға, Оған да, маған да Сен қарсы жүресің, білесің – бұл сенің ғұмырлық..

Күз неге жылайды, мен бе екем жылатқан?! Жапырақ құлайды,Құлатқан – мен емес тағы да!Кешірді ол басынан не дәуір?О, бірақ осының барлығы..

..Құлықсыз, құмарлықсыз кесімсіздің кейпіне енді-ау дәурен есіл, біздің. Барады батпырауық ойнай-ойнай, Атсыз жыл, ныспысыз ай, есімсіз күн! Уай..

Таулар ақын болар ма еді тым биік, теңіз ақын болар ма еді тұңғиық, жолдар ақын болар ма еді тағдырлы, мезгіл ақын болар ма еді жаңбырлы, құстар ақын..

Қараша,Құс қайтқанда – күзгі қайғы,Күзгі қайғы жанымды сызғылайды,Сызғылайды жанымды күзгі қайғы,Бөлмеде теріс қарап қыз жылайды.Бөлмеде теріс қарап..

Дәл төбемнен жұлдыздар зуылдайды, а, Ұмай,Ал менікі жоғары,Сен де айтшы биік деп.Ертең бәрі қалады,Маңдайымнан сүйіп кет.Көз жасымдай бұл..

Айна тауып алдым мен, кәдімгі айна,Бұл айнаға бар әлем шағылғай ма,Бұл айнадан басқа әлем көрінгей ме,Бұл айнадан басқа жан табылғай ма.Айнаға кім..

Бал да бардай, у да бардай,Өзегіңе жалғанам.Он төртінде туған айдай,Ерініңе арбалам.Ай көргенде аман көріп,Баяғыдай күн көрем.Жан ләззатын саған..

Еркелей қарап, елігім менің,Ерніңді тостың... Ес кетті.Елігіп едім, желігім жеңіп,Әттең-ай, әттең не істетті?!Ентігіп демің, дір етті ерін –Ұлы..

Сүю деген – көкірегіңде жүрек барын түсіну,Сүю деген – сезімталдық дертіменен ұшыну.Сүю деген, сүю деген – тысың бал да, ішің у,Бойжеткендік ұялу мен..

Сен жылаған түніЕріксіз жасым сорғалап, шошып оянғам,Түн деген сап-сары сағыныш екен деп,Қара түске шашы боялған,Кім білген, дүние-ай, мұны.Сен..

Қиқулап көкте құстардың өткенін қара,Содан ба, менің мазамның кеткенін қара.Мына күз – менің жанымның көрмесі ме екен,Көңіл күй ме ме екен әлде бір..

Тараз. Күз. Саябақ.Жеңілген жүрек пенЖелге ұшқан жапырақ. ...Әлдебір жас жігіт сұлуды аялап,Аяулы тілекпен...Тағы бір ақымақ соларға қарайды қараша..

Қараңғы көшелерҰмытқан құдайды –Тамұқтың жолдары сыңайлы.БойжеткенБұрыштаәлдене сұрайды,О, нені сұрайды?!Жапалақ жанарлы, жарқанат..

Тұмауратқан көктеменің түндері,Маңдайымды сыздатасың сен неге?!Өмірді емес, өмір оны сүргеніКеремет пе пендеге?!Сен булығып, мен қыстығып обал не,Бір..

Біздің елге көктем ерте келеді,Біздің жұлдыз жұмақпенен көрші еді.Содан жаным ауырады,Себебі,Үр қызына ұқсатушы ем мен сені.Біздің елге көктем ерте..

Өткен көктем, құстардың қиялынан,Өткен жаз да, гүлдердің түстерінен,Өткен күз де, жапырақ жүрегінен,Өткен қыс та, ақ қардың арманынан,Өткен бәрі,Сені..

Мұңайды сұлу, жылайды сұлу,Көзінің жасын бұлайды сұлу,Жанып та барып жастығын құшып,Талықсып соған құлайды сұлу.Ыстық та жасы ерінін өпті,Ыстық та..

Ұсқынсыз, неге, сұлудың мұңы,Бола ма әлде бағы кем?!Шын махаббатты білудің құныӨлшене ме екен тәнімен?!Сұлулар неге жылайды осы,Жылатып жүрген кім..