Қараңғы туралы Өлеңдер ✍️

Айыра алмайтын кезіңде қараңғы мен жарықты,Ән атасы аралап жүріпті бар халықты.«Қалауың не?Өлең бе?Әлде қойлы көген бе?!» –Деп ол бірде қазақтың..

Айыра алмайтын кезіңде қараңғы мен жарықты,Ән атасы аралап жүріпті бар халықты.«Қалауың не?Өлең бе?Әлде қойлы көген бе?!» –Деп ол бірде қазақтың..

Ай қараңғы, жұлдызын тізбеген көк,Көкірегімді соғады күз де «мен» деп.Қараңғыда адасып отырамынӨзің салған...жүректе – іздер өңдеп.Қара сия.....

Қараңғыдан келсек біздер жарыққа,Қараңғыға әкетеді табыт та.Жарық дүния жалған болса, ендеше,Нұрыңды сен құйып кеткін халыққа.Бұл жалғанның тазасы..

Ел үмітін шығу үшін дәл ақтап,Түк мақсатсыз шаппау керек далақтап.Даласы мен ұлтын сүйе білетін,Болу керек жарқыраған жаны аппақ.… Сонсоң қадам..

Қараңғының уысында құсық арман аһ ұрды,Қылқобыздың ішектерін мысық тырнап;«Ы-ыр» ышқын.Кеше басқан іздерін іздеп барған пақырдыңӨкшесінің мөрінен бір..

Жайшылықта жүргенмен жайраң қағып,Күлкі-ойынның түбінде бар сұрауы.Қабірге енген құр кеуде, қайта айналып,Шықпайтынын аңғарып... алқынады.Жақының да..

Мен онымен көріскемҰмытқанда сақтықты;Ұйықтағанда періштем,Жастық етіп ақ бұлтты.Мен онымен танысқамбір мақталып ішкенде;басы айналып..

Қараңғы үйде қара мысыққабырғаны тырмалап,Көбесінен қан-ағыздытас тұяғын жұлмалап...Темір тордың тегеурінінтүсінбеген мұңлыққаТағдырымның..

Түн қараңғы.Тым караңғы.Қараңғы,Қараңғылық алдайды екен адамды. Терек діңін кісі екен деп қалдым мен, Жапырағын құс екен деп қалдым мен.Түн..

Қуалап марғау түнді қырға бұққан,Тағы да келеді атып, нұрланып таң.Тіршілік, сырың неткен сиқырлы еді,Тұратын бір қараңғы, бір жарықтан.Келеміз..

Жарық дүние қараңғыға иілмес,Өлгендерді біз қалайша естиік?Шауып бара жатырсың-ау, үйірлесЖалған дүние – бес киік...Бес киіктің тек біреуін..

Қараңғы көшелерҰмытқан құдайды –Тамұқтың жолдары сыңайлы.БойжеткенБұрыштаәлдене сұрайды,О, нені сұрайды?!Жапалақ жанарлы, жарқанат..

Шалқыған қараңғыда айдай аян,Мен Қозы – Көрпешпін де, өлең – Баян.Қодардай қызғаншақта қанжар бар деп,Мен қалай махаббатта серттен таям?!Баяным, мен..

Түн ішінде қараңғыТарақандар жосылып,Бастары бір қосылып,Жамандады адамды:«Көрмедік бұл өмірдеОдан өткен наданды.Ашық-шашық көбіндеҚалдырады..

Қараңғыны қақ жарып,Ақса жұлдыз – ақ жарық,Көзін тігіп аспанға,Дейтін әжем тап сонда:– Әлдекімнің шырағынСөнді деп ұқ, шырағым.Тас қараңғы..

Қараңғылық жарықты еппен сырды,Құс жолы анау шаңытқан...Неткен сыр бұл?! —Жаңа ғана аспаннан бір ақбоз атҚұйындатып,Кісінеп өткен сынды.Бұза алмайсың..

Пессимистік элегияҚараңғы бәрі, қараңғы,Жаныма қайғы жамалды.Жақсылық іздеп жалғаннанЖүрегім итше таланды.Қараңғы бәрі, қараңғы,Таппадым сырлас..

Қараңғы түсті.Көз байланады,Түнге айналады төңірек.Аспанда жұлдыз маздай жанадыӘдеттегіден көбірек.Қараңғы түсті.ҚарауытадыҚарауыл таулар тұлғасы.Ақ..

ІТүндіктен көрсе — көшедіАқша бұлт шарбы — шамалы;Сәскеде баяу еседіІргеден таудың самалы.Шабытқа қажет бұл еді, —Абайдың ашық омырауы;(Аз ғана көңіл..

Таң атады, сейіліп қараңғы да,Күн келеді, көңілді алаң қыла.Жапырақтар ұшады тал басынан,Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?Түнгі үнсіздік жоғалып..

Төмен қарай түн төсімен құлапты,Қараңғыда жатыр үнсіз сұлап қыр.Беймезгілде жауған жаңбыр астындаҚарағайдың бұтақтары жылап тұр.Көрінбейді арғымақтың..

Бір біріне жапалақҚараңғыда ұш дейді.Қою түнді паналап,Қарақшылық істейді.Судай төк те іш қанды!Деп бөрідей тиеді.Ондатр, су тышқанныңҚалады тек..

Күңгірт бөлме, күңгірт ой, күңгірт бәрі,Өлең іздеп ойымды үңгіп тағы.Отырамын оңаша оқшауланып,Жанарымнан мөлдірім сырғып, тамып.Көлеңкелі көңілге..

Қараңғы түннің жарық таңы атар ма?!Күннің қызу сәулесі оятар ма?!Біз бұған шүкірлік қып қуанамыз,Залымдар түн бүркенген ұнатар ма?!Басылған..