Қайран туралы Өлеңдер ✍️

(Халық ені нақышымен)Дүние етті-ау,кетті-ау, қайран заман,Кеңілде еш кірбің жоқ, жайрандаған.(Бір асау тайлақдайын емін-еркін,Асыр сап, сарыжайлауда..

Қайран екем!Қабағыңа қар жауып,Сақалыңа мұз қатқан.Бейнетіңнің салмағыНар кетермес зіл батпан!Тезіміңді тауысып,Жүйрік уақыт зыр қаққан!Кенезеңді..

Қайран, Ақбоз! Əкемнен қалған маған,Ешкімнің де жеміне алданбаған.Сені ойласам түсемін сергелдеңге,Сеңгірімнен шықпайды зарланған əн.Қайран..

Қайран менің күндерім, құлаш керген,Қанатының қағысы ұласты өрмен.Жырларымнан жер-жаһан жалау ұстап,Мекен-жайын бақыттың сұрасты елден.Түндерім-ай..

(Жоқтау)Түс көріп, түн ішінде оянып ем,Жанарым, жасқа сонда боянып ең.Түсімде көрген жайдан шошып едім,Сырымды айтпай қалай қоямын мен.Ауылда –..

 Сан сағымы есімді алып тірліктің.Қанжар сермеп, найзамды да сүңгіттім.Алқам-салқам өмірменен алыстым,Нұр боп шығып батып жатты мүлгіп..

Бар еді біздің үйде бір ақ мысық,Тимейтін, қазанда сүт тұрад пісіп.Күн бойы пыс-пыс етіп пеш түбінде,Жататын екі көзін бір-ақ қысып.Түн бойы тықыр..

Отырғаным он батпан ойға батып,Өмір бойы ойға сен тойма бақыт!Аққу көргем кеше мен көл бетінен,Бүгін барсам бір мерген қойған атып.Кеше мылтық мен де..

Көкірегіме жан болсам да от бұққан,Сан азапты көріп келем жоқтықтан.Шындық үшін шырылдаған сәттердеЕсерлерге кезім де көп соқтыққан.Ұшып шығып алтын..

Бұрылмай көпкеқитықса,қырсығып асқақ,Қоятын едітік сөзбен—«қыршыны» жасқап.Отырар еді«омалып»оттың басындаКелмеске кеткенКүндерінкүрсініп еске..

Өрден қырға,Көктен жерге түсіп кеп,Күміс қанат жырларымен ұшып кеп,«Жетісудың» бөлмесінде желпініп,Өлең оқып тұратұғын Нүсіпбек.Қайран аға қолын..

Көңiл шiркiн жасармайды,Көкiректе – Асан қайғы.Тоты қыздар көзiне iлмейТосырқайды, тосаңдайды.Тоты қыздар көзге iлмейдi,Тоқтатқанмен сөз..

О, шіркін, қайран сонау балаусын шақ!Жаның пәк, жүрегің ақ, алаңсыз шақ!Жан біткен жанашырың тәрізденген«Жат, дұшпан» ұғымдардан хабарсыз шақ!О, онда..

Сенде тұңғыш қуанып,Сенде тұңғыш жыладым.Қала көрме суалып,Қайран, Қайнарбұлағым!Сенде тұңғыш биіктеп,Шарықтады жыр-әнім!Ұлыңды елге сүйікті..

АРНАУ
Өлеңнің өніп жатса тасқа гүлі,
Жұртына жетіп жатса асқақ үні.
Табаны аумай өтсе туған жерден
Адамның болар ма екен басқа мұңы?!
Бұл шақта..

Қайран да қайран, сері күндерім,Қайрылмай ұшқан басымнан.Сен едің ерке елігім менің,Мен едім саған ғашық жан.Сүйемін деуге батылым бармай,Сүймеймін..

Алаң да алаң, алаң жұрт,Ақала ордам қонған жұрт,Атамыз біздің бұ СүйінішКүйеу болып барған жұрт,Анамыз біздің БозтуғанКеліншек болып түскен..

Тамаша еді жазғы орман
Құстар сайрап, мәз болған.
Көлшіктерде, суларда,
Үйрек ұшып, қаз қонған.
Шыбын-шіркей қаға ма,
Шоршып судан ақ..

Су сұраса сүт берген, айран берген,
Қартайып қалыпсың-ау, қайран жеңгем!
Қарғаның валетіндей едірейіп,
Қасыңа мына біреу қайдан келген?
Апырай..

Қайран біздің шешелер!
Арды ойлаған,
Шілік шауып, ши орып, бау байлаған.
Жігіттерден айрылып, қалмай қараң,
Қырман басып, егін caп арба..

Шау тартып қалыпсың-ау, қайран шабыт!
Жүруші ең кейбір жерде ойран салып,
Жүруші ең кейбір жерде сайран салып,
Шау тартып қалыпсың-ау қайран..

Панфилов тірі кезінде
Москваның төрінде
Жау жағадан алғанда,
Батыс елін қиратып,
Қанды ылаң салғанда,
Қаһарына шыдатпай,
Күші кернеп..